استفاده از دو آنزیم فعال در این سیستم باعث آزاد شدن دوجفت الکترون از قند می‌شود، درحالیکه 10 آنزیم دیگر به واکنش داخلی درون باتری زیستی کمک می‌کنند.
در این زمان آنزیم‌های فعال، دو جفت الکترون دیگر را آزاد می‌کنند و پس از شش چرخه، باتری زیستی تمامی انرژی ناشی از تجزیه مولکول‌های قند به دی‌اکسید کربن و آب را ذخیره‌سازی می‌کند.
به گفته «ژیگوانگ ژو» از محققان دانشگاه پلی‌تکنیک ویرجینیا، عمر باتری‌های لیتیوم یون حداکثر یک روز است، درحالیکه باتری زیستی قندی تا 10 روز دوام دارد.
نتایج دستاورد این محققان در مجله Nature Communications منتشر شده است.