از فولاد شروع می‌کنیم که این روزها صدرنشین است. فولاد به عنوان جدی‌ترین مدعی قهرمانی، دل خوشی از مهاجمان ایرانی‌اش ندارد. اسماعیل شریفات در 24 بازی گذشته فقط 6 گل برای قرمزها زده است. ساسان انصاری گلی نزده و غلامرضا رضایی و آرش افشین هم که از نیم‌فصل به ترکیب اضافه شدند، در مجموع فقط 2 گل زده‌اند! به عبارتی اگر 9 گلی را که لوسیانو پریرا مندز در این فصل به ثمر رسانده کنار بگذاریم، مهاجمان ایرانی فولاد طی 3800 دقیقه بازی در این فصل فقط 8 گل زده‌اند.
در استقلال هم اوضاع بهتر از این نیست. سوای فرهاد مجیدی که در نیمه‌های فصل از فوتبال خداحافظی کرد، آرش برهانی، محمد قاضی و محمدمهدی نظری به عنوان دیگر مهاجمان استقلال در ترکیب آبی‌ها به میدان رفتند که در نیم‌فصل، مهرداد اولادی نیز به این جمع اضافه شد. این چهار مهاجم در مجموع طی 4910 دقیقه بازی فقط 14 بار موفق به گلزنی شدند؛ یعنی در حدود یک گل در هر چهار بازی.
این آمار تقربیا شبیه آماری است که مهاجمان پرسپولیس دارند. در بین شاگردان علی دایی هیچ گلزنی نیست که تا اینجای فصل بیشتر از 6 گل زده باشد. خلعتبری و سیدصالحی دو گلزن 6 گله قرمزها هستند، اما تعداد گل‌هایی که دیگر مهاجمان این تیم زده‌اند جمعا به عدد 4 نمی‌رسد؛ 2 گل از سوی محمد عباس‌زاده. یک گل هم توسط گل فرزاد حاتمی. یونس شاکری هم که هنوز گلی به ثمر نرسانده است. پرسپولیسی‌ها در نیم‌فصل اول غلامرضا رضایی را هم داشتند که ده بار در خط حمله این تیم به میدان رفت، اما در 467 دقیقه بازی 9 گل زد و 9 پاس گل داد.
در سپاهان هم اوضاع تقریبا مشابه پرسپولیس است. هرچند مهدی شریفی در این هفت هشت بازی اخیر با زدن 7 گل سرنوشت‌ساز، جانی تازه به خط حمله سپاهان تزریق کرد، اما مهدی غلامی، دیگر مهاجم اصلی این تیم در 25 بازی فقط 6 گل زده است. دیگر مهاجم ایرانی سپاهان امیرحسین کریمی است که او هنوز پایش به گل باز نشده است.
دست آخر به نفت تهران می‌رسیم که در این فصل فقط سه مهاجم دارد؛ رضا نوروزی، هادی نوروزی و علی قربانی. رضا نوروزی که فیکس‌تر از دو مهاجم دیگر بوده در 23 بازی و طی 1660 دقیقه ده بار موفق به گلزنی شده است. اما علی قربانی و هادی نوروزی در مجموع فقط 8 گل زده‌اند تا در این تیم هم آمار مهاجمان، آمار خیره‌کننده‌ای نباشد.
در مجموع، لیگ برتر ایرانی یکی از کم‌گل‌ترین ادوار خود را سپری می‌کند که این موضوع در سال منتهی به جام جهانی اصلا نویدبخش نیست. آمار می‌گوید میانگین گل در 216 دیداری که تاکنون در رقابت‌های این فصل لیگ برتر برگزار شده، فقط 2 گل در هر بازی است؛ میانگینی ناامیدکننده برای مهاجمان فوتبال ایران.
کافی است میانگین تعداد گل‌های رد و بدل شده در لیگ ایران را با لیگ‌های معتبر دنیا مقایسه کنید تا بهتر متوجه این اختلاف فاحش بشوید:
بوندس‌لیگای آلمان: 630 گل در 198 بازی (میانگین: 3.18 گل در هر بازی)
لالیگای اسپانیا: 713 گل در 250 بازی (میانگین: 2.85 گل در هر بازی)
سری A ایتالیا: 682 گل در 249 بازی (میانگین: 2.73 گل در هر بازی)
لیگ برتر انگلیس: 718 گل در 268 بازی (میانگین: 2.67 گل در هر بازی)
شامپیونه فرانسه: 627 گل در 259 بازی (میانگین: 2.42 گل در هر بازی)
فقر گلزن در تیم ملی
وقتی آمار گلزنی در سطح رقابت‌های باشگاهی یک کشور پایین باشد، بدون شک تیم ملی آن کشور هم از این موضوع متضرر می‌شود. در همین رقابت‌های مقدماتی جام جهانی 2014 تیم ملی کشورمان در مجموع 14 بازی انجام داد و 25 بار دروازه حریفانش را باز کند. میانگین 1.7 گل در هر بازی هرچند آمار نسبتا قابل قبولی برای شاگردان کارلوس کرش به شمار می‌رود، اما اگر در نظر بگیریم 17 گل از این تعداد را در چهار بازی نسبتا آسان مقابل اندونزی (رفت و برگشت)، بحرین (بازی رفت در آزادی) و لبنان (بازی برگشت در آزادی) به ثمر رساندیم، بهتر به یاد خواهیم آورد آن ده دیدار باقیمانده را که فقط هشت بار موفق به باز کردن دروازه حریفان شدیم؛ یعنی چیزی در حدود 0.8 گل در هر بازی.
این آمار بخوبی فقر گلزنی را در تیم ملی در بازی‌هایی به اهمیت مقدماتی جام جهانی 2014 نشان می‌دهد. اما برای پی بردن به فقر گلزن تمام‌عیار در فوتبال ایران فقط کافی است تعداد گل‌هایی را که مهاجمان تیم ملی در بازی‌های مقدماتی به ثمر رساندند، بشماریم.
از 25 گلی که تیم ملی در 14 بازی مقدماتی به ثمر رساند، فقط 9 گل را مهاجمان تیم ملی به ثمر رساندند که 36 درصد کل گل‌ها به شمار می‌رود. تازه همین 9 گل را هم پنج مهاجم به ثمر رساندند. در این میان بهترین و گلزن‌ترین مهاجم تیم ملی رضا قوچان‌نژاد بود که توانست سه گل سرنوشت‌ساز در سه بازی آخر به ثمر برساند. با این حال این آمار فقط نصف گل‌هایی است که جواد نکونام برای تیم ملی به ثمر رساند.
حتی مجتبی جباری هم با سه گل زده در بازی‌های مقدماتی در گلزنی موفق‌تر از مهاجمانی چون غلامرضا رضایی (2 گل)، محمدرضا خلعتبری (2 گل)، کریم انصاری‌فرد (یک گل) و میلاد میداوودی (یک گل) داشت.
در چنین شرایطی باید به همه نگرانی‌هایمان که بابت روند بد آماده‌سازی تیم ملی در راه جام جهانی برزیل داشتیم، وضعیت اسفبار مهاجمان را هم اضافه کنیم. کمتر از 103 روز تا آغاز جام جهانی باقی مانده است و قطعا کارلوس کرش در این مدت کوتاه نمی‌تواند گلزنی تمام‌عیار برای پیکان هجومی تیم ملی بسازد.
3 گلزن برتر لیگ‌های معتبر اروپایی در یک نگاه
در حالی که هیچ یک از گلزنان پنج تیم بالای جدول لیگ برتر جایی در میان بالانشینان جدول آقای گل‌های لیگ امسال فوتبال ایران ندارند، در اروپا داستان چیز دیگری است.
بهترین گلزن لالیگا کریستیانو رونالدوی پرتغالی است که در رئال مادرید یکه‌تازی می‌کند. از او بهتر، لوئیس سوارز اروگوئه‌ای است که این روزها در لیگ برتر انگلیس غوغا کرده است. سوارز تنها مهاجمی است که تعداد گل‌های زده‌اش از تعداد بازی‌هایش بیشتر است. در فرانسه زلاتان ابراهیموویچ، مهاجم اول این روزهای تیم صدرنشین لوشامپیونه یکه تاز جدول گلزنان است. حضور چهره‌های سرشناسی چون جوزپه روسی و کارلوس ته‌وز در جمع بهترین گلزنان سری A هم حکایت از تلاشی دارد که مهاجمان برای حفظ آمادگی و حضور در جام جهانی برزیل از خود نشان می‌دهند، اما در ایران انگار جام جهانی هم با تمام بزرگی‌اش نمی‌تواند برای مهاجمان فوتبال ایران ایجاد انگیزه کند.
آمار خوب مهاجمان اروپایی در شرایطی است که کار آنها در مقابله با مدافعان سرشناس اروپایی برای گلزنی، به‌مراتب دشوارتر از کاری است که مهاجمان فوتبال ایران در پیش دارند. آنچه در ادامه می‌آید نگاهی است به عملکرد مهاجمان برتر پنج لیگ معتبر اروپایی در رقابت‌های این فصل فوتبال باشگاهی اروپا و مقایسه آن با عملکرد سه گلزن برتر لیگ سیزدهم.