به گزارش
گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران، حسن روحانی در اولین نشست مطبوعاتی خود با حرارت وعده داد: «من می‌خواهم خطاب به ملت بزرگ ایران بگویم که وعده‌های انتخاباتی را فراموش نخواهم کرد».
1- حسن روحانی در اولین نشست مطبوعاتی خود با حرارت وعده داد: «من می‌خواهم خطاب به ملت بزرگ ایران بگویم که وعده‌های انتخاباتی را فراموش نخواهم کرد». شاید گذشت 6 ماه از عمر دولت روحانی امکان ارزیابی کامل و دقیق میزان تحقق وعده‌های انتخاباتی دولت وی را در اختیار افکار عمومی نگذارد اما آنچه بدیهی است متناسب با قرائن و شواهد موجود از همان ماه‌های نخست شروع به‌کار دولت، تحقق وعده‌های دولت بسیار بعید می‌نماید و عمدتا وضع موجود حکایت از ناهمخوانی عملکرد دولت با وعده‌های انتخاباتی دارد. در حال حاضر تشدید موج فزاینده تعدی به دایره اخلاق، فرهنگ عمومی و اعتقادات دینی مردم و در این میان بی‌اعتنایی دولت به دلخوری‌های عمومی نمونه بارزی است.
2- احیای اخلاق در جامعه از جمله وعده‌های موکد دولت در دوره انتخابات و مشخصا در آن نشست با اصحاب رسانه بود. گویی اخلاق در جامعه ایرانی مرده بود که ایشان وعده احیای آن را می‌داد. اگرچه تعمق در این جمله روحانی «دولت تدبیر و امید طبق وعده در راه احیای اخلاق... اهداف ملی را دنبال خواهد کرد.» می‌توانست از مصادیق توهین به ملت اخلاق‌محور ایران باشد اما سکوت در برابر اهانت شرم‌بار یک نشریه منتسب به اعتدالیون به نص صریح قرآن در بحث قصاص یک اخلاق‌گریزی مذموم و عینا توهینی آشکار به اعتقادات ملت و کشور است. بی‌شک پاسداشت حریم وحی الهی بزرگ‌ترین اخلاق‌گرایی در جامعه است. به نظر می‌رسد بر خلاف تبلیغات انتخاباتی در حال حاضر توجه به اخلاق و پاسداشت اخلاق عمومی – دینی حلقه مفقوده دولت است.
3ـ انتظار عمومی این است که دولت همسو با اراده ملی و فارغ از برخورد‌های قضایی راسا مبادرت به اعلام موضع رسمی در مقابل این هتاکی بی‌شرمانه اصلاح‌طلبان به آیات محکمه قرآن کریم می‌کرد. بدیهی است دولت در مقابل دفاع از اعتقادات دینی دارای تکالیف مصرح قانونی است و کوتاهی در عمل به این تکلیف مطلقا قابل پذیرش نیست. به‌طور واضح اندکی توجه به حساسیت موضوع و دغدغه‌های امت حزب‌الله گویای تلخی سکوت وزارت فرهنگ و ارشاد در مقابل اهانت به نص قرآن کریم که بوی ارتداد از گوشه‌گوشه این هتاکی به مشام می‌رسد، است. بی‌اعتنایی آزاردهنده دولت به نگرانی‌های به حق مراجع عظام درباره نمایش چهره بازیگر نقش علمدار کربلا نیز می‌تواند از این دست موضوعات باشد.
4ـ اساسا وجه ممیزه نشریات زنجیره‌ای دوم خردادی حرمت‌شکنی و توهین به مقدسات اسلامی ـ ملی است. ملاحظه روند رو به رشد حضور فعالان در نشریات باطله صبح‌امروز، توس، جامعه و... در هاله مشاوره‌ای دولت و نقش‌آفرینی تصمیم‌سازان غربزده دوم خردادی در بدنه فرهنگی – اجتماعی دولت می‌تواند خطر تن‌دادن دولت مدعی اعتدال و تدبیر به افراط و بی‌تدبیری افراد معلوم‌الحال را گوشزد کند. قطعا این خطای استراتژیک هیچ همخوانی با شعارهای اخلاق‌محور روحانی ندارد. وادادگی سیاسی دولت و پشت پا زدن به وعده انتخاباتی اعتدال و میانه‌روی دولت در حوزه فرهنگ و سیاست هزینه‌های سنگینی می‌تواند در پی داشته باشد.
5 - تحمیل سیاست‌بازی‌های رایج افراطیون دوم‌خردادی بر تن زخم خورده مراکز علمی – دانشگاهی و بویژه در عرصه فناوری هسته‌ای در 3 ماه گذشته از جمله بدعهدی‌های غیرقابل کتمان دولت است. تغییر 30 رئیس دانشگاه در کمتر از 3 ماه یا بیکار‌سازی یاران شهید احمدی‌روشن به دلایل واهی و راضی‌سازی غربی‌ها و همچنین عزل بیش از 3000 مدیر دولتی به بهانه‌های کاذب از جمله موارد یادشده می‌تواند باشد. اصرار بر حضور برخی فعالان فتنه 88 در وزارت علوم سایه کمرنگی از تصمیمات افراطی پشت پرده است. طبیعی است که روحانی در دوران تبلیغات انتخاباتی از جریان اصلاح‌طلبی اعلان برائت کرده بود و بدین سبب در حال حاضر میدان دادن به این عناصر افراطی مخل امنیت ملی پشت پا زدن به وعده‌های آن دوران محسوب می‌شود.
6 - توهین چند باره نزدیکان دولت یازدهم به اقشار زحمتکش جامعه از جمله رانندگان تاکسی و کارگران شهرداری و... از دیگر موارد بد‌اخلاقی‌های نزدیکان دولت یازدهم است. در این میان استفاده از کراوات توسط یکی از افراد مدعی مشاوره رئیس دولت در نشست صهیونیستی داووس نیز بر این بی‌اخلاقی‌ها رنگ ثبات می‌پاشد. مشروع دانستن رژیم جعلی صهیونیستی به بهانه تایید آن از سوی سازمان ملل توسط یکی از حامیان دولت نیز می‌تواند به آسانی در زمره این بی‌اخلاقی‌ها قرار بگیرد. توقع عمومی از رئیس دولت مدعی اعتدال و تدبیر این است که با کنترل عملکرد وابستگان از شکل‌گیری زمینه اهانت به فرهنگ و باورهای دینی و اجتماعی ملت ایران پیشگیری کند.
7- مستند به نارضایتی همگانی از برنامه‌های اقتصادی دولت یازدهم نشان می‌دهد تحقق وعده پر طمطراق نجات اقتصاد کشور توسط روحانی با برنامه‌های کنونی دست‌نیافتنی است. بهبود وضعیت معیشتی مردم در کوتاه‌مدت ـ صد روزه ـ از وعده‌های شیرینی بود که اتفاقا در دوران تبلیغات انتخاباتی مورد توجه بخشی از جامعه قرار گرفت. طبیعتا خلاصه‌سازی این وعده به دایره تنگ و اهانت‌بار توزیع سبد کالا و حواشی آن زوایای گنگ و مبهم وعده‌ها را به نمایش عمومی می‌گذارد.
8- ظاهرا حل معضلات عمومی با توسل به رفتارهای تبلیغی پوپولیستی در حال مبدل‌شدن به تنها شیوه در دسترس دولت است. مثلا تلاش برای حل معضل درمانی‌ـ‌دارویی مردم با انجام چند مورد سخنرانی و متعاقبا آموزش نحوه نسخه‌نویسی به پزشکان و متخصصان و تقاضای پر نکردن برگه‌های نسخه از بدیع‌ترین شگردها برای حل مشکلات یک حوزه تخصصی است. قطعا این شیوه‌ها کمترین تاثیری نمی‌تواند در حل مشکلات جامعه داشته باشد.
منبع: وطن امروز
انتهای پیام/