به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، ایندیپندنت در گزارشی با اشاره به وجود زندانهای مخفی در غرب انگلیس نوشت: در سال 1991 یک پسربچه 15 ساله به نام جفری هورلر به مدت 188 روز به زندان فلتمن در غرب لندن فرستاده شد و از آنجا که مادرش توانایی رفتن به این زندان را که 200 مایل از خانه اش فاصله داشت، نداشتا خبر فوت مادربزرگش را درحالیکه این نوجوان انگلیسی تنها در سلولش نشسته بود، به وی داده، اما در عین حال اجازه شرکت جفری را در مراسم سوگواری مادربزرگش ندادند. جفری پس از شنیدن این خبر در حالی که به مدت 21 ساعت در سلولش محبوس شده بود، برای چندین ساعت گریه کرد و پس از مدت کوتاهی نیز خودش را از پنجره سلولش به دار آویخت.
این روزنامه انگلیسی در ادامه به خاطرات جیک دیویس جوان 20 ساله می پردازد که تنها 38 روز در این زندان بوده، اما خاطرات این زندان مخوف هرگز از ذهن وی پاک نشده است. وی داستان نوجوانی را می گوید که تنها یک ساعت یا کمتر اجازه داشت تا از سلول خود بیرون بیاید و پس از آنکه با بی توجهی مقامات زندان نسبت به وضع نامناسب خود روبرو شد، تصمیم به خودکشی گرفت. از زمان خودکشی جفری هورلر تاکنون 13 گزارش درباره نقض حقوق بشر در این زندان منتشر شده که حکایت از به ستوه آمدن زندانیان از وضع نامناسب زندان و در نهایت خودکشی آنها دارد.
ایندیپندنت در ادامه به خاطرات چندین زندانی این زندان پرداخته و می نویسد: در حالی که زندانیان در بخش کودکان به طور میانگین اجازه دارند تا تنها شش ساعت را از سلول خود بیرون بیایند، وضع زندانیان بزرگسالان به مراتب بدتر است.
زندانیان بیکار زندان فلتمن به مدت بیش از 22 ساعت در طول روز در سلول خود حبس می شوند و زندانیایی که با هم سلولی های خود درگیر شده اند نیز به دلیل رفتار ناشایست روزانه به مدت 23 ساعت و 40 دقیقه در اتاقی بسیار کوچک زندانی می شوند.
البته بدترین بخش این زندان آن است که مقامات زندان هیچ نظارتی بر عملکرد نگهبانان نداشته و آنها می تواند بدن نظارت مسئولین قوانین زندان را تغییر دهند. به عنوان مثال غایب بودن شمار زیادی از نگهبانان بدان معنا است که تنها شمار اندکی بر رفتار و همچنین آزادی زندانیان نظارت داشته و در بعضی از مواقع زندانیان بدون هیچ دلیلی به سلول انفرادی می روند.
انگلیس درحالی شعارهای عوام فریبی مانند آزادی و دموکراسی را سر می دهد که در زندان مخوف این کشور جدی ترین موارد نقض حقوق بشر از جمله شکنجه روحی، ضرب و شتم و تهدید به مرگ دیده می شود و روشهای مورد استفاده در زندان آنقدر بی رحمانه است که صدای نهادهای حقوق بشری را درآورده و خواستار بسته شدن آن هستند.