به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران، پایگاه اینترنتی آنتی وار در گزارشی به قلم "تد اسنیدر" با عنوان کودتاهای خاموش باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا می نویسد: در گزارش های خبری به اعتراضات گسترده خیابانی در اوکراین و ونزوئلا به عنوان اعتراضات دموکراتیک علیه دولت های غیردموکراتیک و بی مسئولیت پرداخته می‌شود . این در حالی است که در هیچیک از این گزارش ها به این نکته اشاره نمی شود که اعتراضات خشونت آمیز خیابانی علیه دولت هایی صورت گرفته است که توسط شهروندانشان به شیوه ای دموکراتیک انتخاب شده اند. نکته اصلی این مسئله چه می‌تواند باشد؟
نویسنده می‌گوید پیشتر نیز اشاره ای به این مطلب داشته ام که کودتاهای اخیر و تلاش ها در جهت تحقق آنها به گونه ای بوده است که هرگز به عنوان کودتا شناخته نشده اند. بر خلاف کودتاهای پنهان دولت های قبلی آمریکا در کشورهایی همچون ایران ، گواتمالا و شیلی، در کودتاهای دولت باراک اوباما ادوات و تجهیزات نظامی نقشی ندارد و آنچنان آهسته صورت می گیرد که گویی تحولات داخلی خود آن کشور است. یکی از شیوه های دولت اوباما برای راه اندازی کودتای خاموش کشاندن مردم به خیابان ها و مطرح ساختن خواسته هایشان با برپایی اعتراضات است. این کودتاها تحولاتی داخلی و دموکراتیک هستند و با هدف کشاندن مردم به خیابان ها و تغییر رژیم راه اندازی می شوند.
در ونزوئلا ، مخالفان «انقلاب بولیواری» که بارها در انتخابات دوره هوگو چاوز رئیس جمهور فقید این کشور مغلوب شده بودند امیدوار بودند این بار در انتخابات به پیروزی برسند اما نیکلاس مادورو آنها را شکست داد و جنبش های انقلابی در ونزوئلا ادامه پیدا کرد. به رغم اینکه ناظران در سراسر جهان این انتخابات را انتخاباتی عادلانه اعلام کردند ، آمریکا از به رسمیت شناختن پیروزی مادورو در انتخابات خودداری و از مخالفان که مدعی تقلب در انتخابات و خواهان بازشماری آراء بودند حمایت کرد.
مشروعیت اعتراضات خیابانی از سوی آمریکا در واقع حمایت ضمنی از مخالفان در تلاش برای برای تغییر نتایج انتخابات محسوب می شود و به منزله توطئه ای دیگر برای کودتایی در ونزوئلاست. مخالفان در ونزوئلا امیدوار بودند در انتخابات اخیر شهرداری ها در این کشور مادورو را شکست دهند اما این بار نیز همانند گذشته موفق نشدند و مادورو و متحدانش در این انتخابات به پیروزی رسیدند. مخالفان که متوجه شده بودند به راحتی نمی توانند به انقلاب چاوز در پای صندوق های رای پایان دهند بار دیگر به خیابان ها آمدند. لئوپولدو لوپز رهبر راستگرای مخالفان که در کوتای سال 2002 علیه چاوز دست داشت از هواداران خود خواست تا به خیابان ها بیایند ؛ درخواستی که بی تردید هدف از آن راه اندازی کودتایی دیگر بود. لوپز تاکید کرد خشونت ها تا زمان برکناری مادورو از قدرت ادامه خواهد یافت و این بار نیز آمریکا بار دیگر درصدد حمایت از اقلیتی برآمد که به خیابان ها آمده اند.
در حالی که کشورهای عضو بلوک تجاری آمریکای جنوبی موسوم به مرکوسور اقدامات خشونت آمیز مخالفان در خیابان ها را تلاشی برای ایجاد بی ثباتی در دولت دموکراتیک ونزوئلا می دانند ، آمریکا مخالفان را تحت حمایت خود قرار داده و بار دیگر با تلاش ها برای کودتا در این کشور همگام شده است.
یک سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا تاکید کرد دولت ونزوئلا ملزم به حمایت از حقوق اولیه و تامین امنیت شهروندان این کشور است و باید اطمینان دهد که به نیازهای اجتماعی و اقتصادی مردم این کشور به نحوی مطلوب پاسخ داده خواهد شد. نگرانی‌های اقتصادی و اجتماعی ممکن است وجود داشته یا نداشته باشد اما مسئله آن است که به شیوه قانونی مطرح نمی‌شود. معترضان اکثریت قانونمندی نیستند که با حضور در پای صندوق‌های رای دولت را تغییر می‌دهند بلکه اقلیتی هستند که با شکست در انتخابات سعی در تحقق خواسته‌های خود با حضور در خیابان ها و حمایت و پشتیبانی آمریکا دارند.
جان کری وزیر امور خارجه آمریکا درباره بازداشت دهها تن از مخالفان دولت در ونزوئلا ابراز نگرانی کرد اما اشاره ای به این مطلب نکرد که معترضان به علت ارتکاب جرم بازداشت شده اند. در حقیقت جان کری و رسانه های آمریکا سعی دارند به اقلیت مخالفان برای سلب مشروعیت از دولتی کمک کنند که با اکثریت آراء در انتخابات به پیروزی رسیده است. در پی آنکه آمریکاییها و مخالفانی که دولت آمریکا برای حمایت از آنها بالغ بر 5 میلیون دلار در بودجه سال 2014 اختصاص داده است موفق نشدند در کودتای سال 2002 یا 2003 و یا انتخابات شهرداری ها در ونزوئلا به پیروزی برسند دموکراسی را به عنوان سلاح خود قرار دادند و تلاش می کنند تا با حضور در خیابان ها به شیوه غیردموکراتیک دولت را تغییر دهند .
در ادامه گزارش آنتی وار آمده است: چنین کودتای خاموشی می تواند در اوکراین نیز به وقوع پیوندد. به رغم اینکه رسانه ها از ویکتور یانوکوویچ رئیس جمهور اوکراین به عنوان دیکتاتوری یاد می کنند که با کمک روسیه از کشور گریخته است ، وی فردی است که در انتخابات سال 2010 با حضور 48 و نه دهم درصد از رای دهندگان در انتخابات ریاست جمهوری اوکراین به پیروزی رسید ؛ انتخاباتی که ناظران بین المللی آن را عادلانه اعلام کردند. از این رو اوضاع در خیابان های اوکراین همانند خیابان های کشورهای عربی نیست. افرادی که به خیابان ها آمده اند هوادار دموکراسی نیستند که خواهان برکناری یک دولت غیرمنتخب باشند بلکه گروه هایی هستند که به علت شکست در انتخابات تلاش دارند با حضور در خیابان ها نتایج انتخابات را تغییر دهند . به همین منظور رسانه های غرب درصدد برآمده اند تا رئیس جمهور منتخب را به عنوان فردی غیردموکراتیک و مخالفان را قهرمان جلوه دهند. گروه اقلیتی که موفق به پیروزی در انتخابات نشدند اکنون به خیابان ها آمده اند و رسانه های آمریکا ضمن دموکراتیک جلوه دادن اقدامات آنها سعی در شنیده صدایشان دارند. دولت آمریکا نیز از مخالفان در خیابان ها حمایت می کند و می کوشد تا دولتی را که به شیوه دموکراتیک انتخاب شده است نامشروع جلوه دهد.
در واقع دولت آمریکا با چنین اقداماتی سعی در روی کار آمدن دولتی دارد که مطلوب این کشور و گروه اقلیتی باشد که پیروز انتخابات نبوده اند. به همین منوال است که کودتای خاموشی که جنبش دموکراتیک داخلی به نظر می رسد شکل می گیرد.
انتهای پیام/