سید فیلد و بازی بزرگان

به گزارش حوزه سینما باشگاه خبرنگاران  به نقل از مجله فیلم؛ فدریکو فلینی می‌گفت :که هرگز فیلم نمی‌بیند، عباس کیارستمی می‌گفت که در عمرش کمتر فرصت کرده به سینما برود.

از جان فرود پرسیدند چه طور شد فیلم سازی شدی؟ جواب داد که من دستیار کارگردان بودم و روزی کارگردان اصلی قهر کرده بود و به صحنه نیامده بود. نزد تهیه کننده رفتند که چه باید کرد؟ جواب داد: " آن پسر که دستیار بود که بود؟ خوب عربده می‌کشید، او را به جای کارگردان اصلی بگذارید." به این ترتیب فورد می‌خواسته بگوید هیچ نبوغی ندارد و از کارگردانی فقط یک صدای رسا داشته است.

آندره بروتون بنیان گذار مکتب سورئالیسم می‌گفت: که هنر در بی سوادی است و هنرمند باید از ناخودآگاه خود الهام بگیرد و نیاز به دانش اندوزی ندارد. وقتی از آلفرد هیچکاک درباره‌ی ابعاد فلسفی فیلم‌هایش سوال پرسیدند، خود را به تجاهل می‌زد و می‌گفت که هیچگاه دانشی در این زمینه نداشته است. اما این هنرمندان آن قدر بزرگ هستند و آن قدر شاهکار آفریده‌اند که صحبت‌هایی از این دست ذره‌ای از ارزش و اعتبارشان نمی‌کاهد، چون با خواندن این صحبت‌ها می‌انگاریم که دارند شوخی می‌کنند یا از خود فروتنی نشان می‌دهند، و یا می‌خواهند بگویند که استعدادشان طبیعی و ذاتی است و اکتسابی نیست.

اما وقتی که برخی از هنرمندان متوسط و زیر متوسط حرف‌های بزرگان را بزنند، در جواب می‌توانیم بگوییم که آری، علت آن که هرگز شاهکار نیافریدی، یا نتوانستی اثر قابل توجهی ارائه دهی، ریشه در همین ندانستن‌ها دارد.

ماهنامه " فیلم" به مناسبت درگذشت سید فیلد از چند فیلم نامه نویس ایرانی نظر خواسته است. فیلد در واقع ارسطوی سینمای آمریکا در زمینه‌ی روایت‌های داستانی و کلاسیک به حساب می‌آید.

بسیاری از اصول ارسطویی، که بر گرفته از آثار درام نویسان یونان است، از جمله شروع و میان و آخر و موقعیت ثابت اولیه و موقعیت ثابت ثانویه و نقطه عطف اول و آخر و بحران و کشمکش و چه و چه، هم چنان به قوت خود باقی مانده و به خصوص در سینمای متعارف و داستان‌گوی آمریکا، موجد آثار جذاب و درخشانی شده است.

فیلد با خواندن هزاران فیلم نامه همان اصول ارسطویی را در سینمای آمریکا مکرر کرده است. فرهاد توحیدی که یکی از فیلم نامه نویسان موفق است و بسیاری از فیلم‌های که بر اساس فیلم‌هایش ساخته شده و در زمره‌ی آثار پر مخاطب سینمای ایران بوده، نشان داده که سید فیلد را به درستی خوانده و از جایگاهش در سینمای آمریکا و شکل گیری مولفه‌های روایت کلاسیک و داستانی، اطلاع دارد. اما یکی دیگر از فیلم نامه نویسان، به سبک بزرگان گفته که چندان فیلم نامه نمی‌خواند و اصول فیلم نامه نویسی را نیز نمی‌شناند و با سید فیلد نیز آشنای ندارد.

در این جاست که باید گفت:  بله، احتمالا به همین علت است که سینمای ایران سال‌هاست گرفتار مشکل فیلم نامه است، استعداد ممکن است با آدم زاده شود، اما این استعداد مادام که پروش پیدا نکرده، راه به جایی نمی‌برد.

انتهای پیام/