در اين طرح به طور واضح اشاره شده است که اتانازی تنها در مورد کودکانی که در مرحله آخر بيماری کشنده قرار دارند و به خواست خود کودکان قابل اجراست.
يکی از مخالفان اين قانون می‌گويد تنها يک کشور در جهان "اتانازی" کودکان را قانونی کرده است و آن هلند است و فکر می‌کنم طی ده سال گذشته تنها پنج يا شش مورد "اتانازی"داشته است. بنابراين هيچ نياز عملی به اين قانون وجود ندارد.
فرد ديگری می‌گويد امروزه راه‌های ديگری برای کودکان در حال مرگ وجود دارد که بدون استفاده از شيوه های مرگبار مرگ را آسانتر می‌کند. اين برای تمدن ما بسيار وحشيانه است."اتانازی"بزرگسالان از دوازده سال پيش در بلژيک قانونی است و کميسيونی مسئوليت پيگيری آن را برعهده دارد.
"دکتر دونايور" که روزانه با کودکان سرطانی سر و کار دارد می‌گويد هيچ کنترلی بر روی مسکن‌های مصرف روزانه بيمار وجود ندارد. می‌توان دوز مصرف را بالا برد و در نهايت موجب مرگ بيمار شد.
"مرک" فرزند نخست خود را ده سال پيش بر اثر ابتلا به سرطان کبد در سن هفت سالگی از دست داد. وی می‌گويد در صورتیکه قانون "اتانازی"در آن زمان وجود داشت از آن استفاده می‌کرد.
"مرک" می‌گويد يکی از نگرانی‌های افراد در زمان سخن گفتن از" اتانازی"برای بزرگسالان موضوع ارثيه و مسائله مربوط به آن است. اما اين مسائل در مورد کودکان مطرح نيست و تنها هدف در مورد کودکان توقف درد کشيدن آنان است.
اگر طبق پيش‌بينی‌ها اين قانون تصويب شود تا چند هفته ديگر اجرايی خواهد شد. "اتانازی"کودکان با توافق خانواده کودکان و يک روانشناس اجرا خواهد شد.