به گزارش
گروه بازار باشگاه خبرنگاران؛طراح و بنیان گذار این فرش که ساختش در سه مرحله انجام شده است ،احمد کارگران نقاش و مجسمه ساز هرمزگانی است که در مرحله اول طراحی ومیزان رنگ های آن را مشخص کرده است.مرحله دوم آن آغاز کار تیم خاکبرداری بوده که با نظارت رضا کولغانی موزیسین وبازیگرهرمزگانی انجام شده است. این مرحله از حدود یک ماه پیش با نشانه گذاری مکان های برداشت خاک رنگی آغاز شد و سپس تیم خاک برداری مشغول به کار شدند.
طراحی فضا و ساخت کمپ برای اقامت تیم اجرایی،مرحله سوم این پروژه بود که زیر نظر هادی بانوج طراح و مجسمه ساز هرمزگانی در مجاورت سایت فرش صورت گرفت و در انتها، ایده و طرح اولیه به سرپرست تیم هنری احسان میرحسینی سپرده شد و با کمک تیم اجرایی که متشکل از فعالان و علاقمندان عرصه ی هنر از نقاط مختلف ایران بودند ، اجرا و رنگ آمیزی نهایی انجام شد.
به گفته احمد کارگران طراح و بنیان گذار فرش خاکی ، در طراحی این فرش همواره از اساطیر بومی هرمزگان به عنوان درون مایه اصلی طراحی بهره گیری بهره گیری شده و طرح فرش پنجم نیز مبتنی بر این اصل بوده است.
او می گوید:«نام طرح امسال،« داماهی» از اساطیر شناخته شده هرمزگان است. داماهی، ماهی عظیم الجثه ای بوده است که در خلیج فارس می زیسته و بر خلاف دیگر اسطوره های بومی هرمزگان چون «مِلمِداس» و «بَپ دیریا» که دارای بار منفی هستند، اسطوره ای مثبت به حساب می آید ودر طرح فرش خاکی برای توصیف این موجود اساطیری از چهارروایت مبتنی برعناصر چهارگانه (آب و خاک و باد و آتش) استفاده کرده ایم.»
کارگران ادامه می دهد:روایت اول مبتنی بر کهن الگوی آتش،داستان عشق پسر فقیری به نام عالی به فاطی دختر پادشاه و دلداگی آن دو به یکدیگر است که با مخالفت پادشاه همراه و منجر به فرار این دو دلداده هرمزگانی از دست مأموران پادشاه می شود. در این تعقیب و گریز است که "داماهی" به مدد این دو عاشق آمده، آن ها را در دل خود جای می دهد و به جزیره هرمز می رساند.
روایت دوم مبتنی بر کهن الگوی خاک، داستان فقر ساحل نشینان و ظاهر شدن "داماهی" در کناره ساحل است. در این داستان، داماهی مرواریدهایی را که از دل دریا جمع آوری کرده و به ساحل نشینان فقیر می بخشد،در روایت سوم مبتنی بر کهن الگوی آب، آمده است که در هنگام بادِ کوش(Koush) بادی که دریا را متلاطم می کند و با امواجی خروشان همراه است- "داماهی" به کمک ناخدایان و جاشوهایی می آید که لنجشان گرفتار طوفان شده است تا آن ها را به سلامت به ساحل امن برساند و در روایت چهارم که مبتنی بر کهن الگوی باد، نقل می شود؛دروازه ی هرمز از جمجمه "داماهی" ساخته شده بود؛ جمجمه ای آنقدر بزرگ که دهانش محل ورود و خروج مردمان به جزیره ی رنگ ها بوده و در حفره ی یک چشم ، خورشید طلوع و در حفره ی خالی چشم دیگر، غروب می کرده است.
طراح پنجمین فرش ایرانی می گوید:4 روایت مذکوردر چهارگوشه طرح، تصویرسازی شده است تا داستانی بر پایه اتصال آن ها به هم با عنوان "داماهی" شکل بگیرد وداستانِ طرح پنجمین فرش خاکی هرمز شود.
در واقع "اسپیرالی" با 4 درگاه ورودی به مرکزِ طرح یا همان دل داماهی؛ در این میانه، شهود و شناخت به آرمان شهری می رود که از آن در افسانه های ملل مختلف بارها خوانده و شنیده ایم. اسپیرالی به درون، حال آن که غافل مردمانی عمر خود را بر سر جُستار این اتوپیا وقف کرده، از دریاها و کوه ها گذشته و ناکام بازگشته است.
به گفته او، بنا بر فرهنگ عامه و بومی مردم منطقه هرمزگان،دل داماهی سرشار از حاصلخیزی و نشاط و شادمانی است و در آن خبری از کشتار، شکنجه و جنگ نیست و تنها صدای ماندگار، صدای صلح است. بنابراین فرش خاکی ، چهار درگاه به سوی صلح دارد که با ورود مخاطب به درون طرح تمامیت خود را باز می یابد.
این هنرمند هرمزگانی معتقد است،فرشِ امسال، سوار بر پیکر داماهی، پهنه ی اقیانوس ها و دریاها را شکافته، قاره به قاره می رود تا در شهرهای مختلف دنیا، پیام و سرود صلح مردمان ایران زمین را به تمامی انسان ها، فارغ از هرگونه نژاد، مذهب و ملیتی برساند.