میل به خودکشی و جنایت در مبتلایان به این بیماری هشت برابر دیگران است

وی با بیان این مطلب که در حال حاضر راه تشخیصی این بیماری مصاحبه با بیمار است و هیچ تست تشخیصی برای افراد مبتلا یا تست غربالگری برای شناسایی افراد مستعد ابتلا به این بیماری وجود ندارد، گفت: تلاش‌ها برای ایجاد روشی دقیق‌تر برای تشخیص زودهنگام شیزوفرنی شروع شده است. همچنین درصد بالایی از خویشاوندان نسبی مبتلایان به شیزوفرنی عوامل شیزوئید را از سنین نوجوانی بروز می دهند و بیش از 20 درصداز آنان در جوانی به شیزوفرنی مبتلا می شوند.

وی ادامه داد: این واقعیت نیاز به انجام غربالگری و اجرای تمهیدات پیشگیرانه برای افراد مستعد را نشان می دهد. از آنجایی که اختلالات بیانی دست کم پانزده ژن در سلولهای الیگودندروسیت بیماران دیده شده است توجه به یافتن مارکرهای ژنتیک برای بیماری شیزوفرنی جلب شد.

حقیقت فرد گفت: در پژوهش‌های گذشته mRNA گیرنده D3 دوپامین در لنفوسیت‌های خونی و کمپلکس I میتوکندری پلاکت‌ها به عنوان مارکرهای زیستی روان‌گسیختگی در بزرگسالان پیشنهاد شده‌بود. در این پژوهش به بررسی میزان mRNA زیرواحد 75 کیلو دالتونی کمپلکس I میتوکندری در سلول‌های خونی بیماران مبتلا به شیزوفرنی و شاهدان سالم با تکنیک Real time PCR quantitative پرداخته شد.

وی ادامه داد: نتایج مولکولی با نتایج تست های روانی correlate شد و پیوستگی افزایش بیان ژن NDUFS1 با افزایش شدت بیماری بدست آمد.

حقیقت فرد با بیان این مطلب که به نظر می‌رسد کمپلکس I میتوکندری، یک مارکر سطحی برای شیزوفرنی بوده و در عوارض روان- تنی این بیماری نقش دارد، تصریح کرد: پژوهش های گذشته گرایش افراد با میزان بالای گیرنده های دوپامین به ویژه گیرنده D4 به رفتارهای پرخطر و هیجانی را اثبات کرده است. از آنجایی که گرایش به رفتارهای پرخطر مانند اقدام به خودکشی یا تلاش برای ارتکاب جنایت در بیماران شیزوفرنی بیش از هشت برابر متوسط جامعه است، به نظر می رسد بررسی های بیشتر برروی ژن های بیان کننده گیرنده های دوپامین به ویژه گیرنده D4 می تواند افزایش بیان این ژن را به عنوان یک مارکر زیستی مهم در تشخیص شروع اسکیزوفرنی و وجود تکرار های بالا از ژن را در آزمون های غربالگری به عنوان مارکر مهمی برای شناسایی استعداد ابتلا پیشنهاد کند.

گفتنی است، پژوهش مذکور با عنوان «بررسی میزان بیان ژن NDUFS1 در بیماران ایرانی مبتلا به اسکیزوفرنیا» توسط آروین حقیقت فرد، دکتر شیوا ایرانی و دکتر زهرا نورمحمدی از پژوهشگران واحد علوم و تحقیقات و دکتر اسماعیل شاهسوند آنانلو از دانشگاه علوم پزشکی تهران اجرا شده است.