اسکیت روی یخ؛ بانی پیدایش المپیک زمستانی

به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران،  اسکیت‌ روی ‌یخ تا سال ۱۹۰۸ در المپیک جایی نداشت. این ورزش برای اولین بار در المپیک ۱۹۰۸ لندن رسما به بازی‌های المپیک تابستانی پیوست. در المپیک لندن رشته اسکیت‌روی‌یخ در بخش پاتیناژ نمایشی برگزار شد و اولریش سالشو سوئدی و مادگه سیرز از انگلستان موفق به کسب عنوان قهرمانی در بخش انفرادی شدند.

سه سال بعد شاهزاده‌ ایتالیایی، اوجنیو برونتا دوسیو‌ به کمیته المپیک پیشنهاد کرد‌ یک هفته از زمان المپیک تابستانی ۱۹۱۲ را  که در استکهلم برگزار می‌شد ‌ به انجام بازی‌های زمستانی اختصاص دهند. اما مسئولان برگزاری این بازی‌ها با چنین ایده‌ای مخالفت کردند.

این ایده چهار سال بعد برای المپیک ۱۹۱۶ که در برلین برگزار می‌شد نیز دوباره پیشنهاد شد، اما این بار با مخالفت کمی روبه‌رو شد و مسئولان در نظر گرفتند تا یک هفته‌ زمستانی را به بازی‌های تابستانی ۱۹۱۶ اختصاص دهند. ورزش‌هایی که در این هفته برگزار می‌شد‌ اسکی سرعت، اسکیت نمایشی (پاتیناژ)، هاکی روی یخ و پرش با اسکی بود‌.

المپیک ۱۹۲۰ آنتورپ (بلژیک) اولین المپیکی بود که بعد از جنگ جهانی اول برگزار شد. این المپیک دارای هفته‌ زمستانی نبود، اما اسکیت‌ روی‌ یخ و هاکی ‌روی‌ یخ نیز در آن انجام می‌شد. سال بعد‌  در کنگره سالانه IOC  مسئولان این کمیته تصمیم گرفتند بازی‌های المپیک ۱۹۲۴ که در شهر شاموتی فرانسه برگزار می‌شد، دارای هفته‌ بین‌المللی بازی‌های زمستانی باشد. هفته‌ ورزش‌های زمستانی در بازی‌های ۱۹۲۴ برگزار شد که اتفاقا با استقبال خوبی هم همراه بود. سرانجام در کنگره‌ سال ۱۹۲۵، کمیته‌ بین‌المللی المپیک به این نتیجه رسید که بازی‌های زمستانی را به طور جداگانه  و تحت‌ المپیکی مجزا و با نام بازی‌های المپیک زمستانی، هر چهار سال یکبار‌ برگزار کند. المپیک ۱۹۲۴ شامونی توسط کمیته‌ بین‌المللی المپیک به عنوان اولین المپیک زمستانی شناخته می‌شود.

در شاموتی فرانسه 258 ورزشکار از ‌16‌ کشور برای شرکت در هفته‌ بین‌المللی بازی‌های زمستانی اعلام آماگی کردند که از این تعداد سهم ورزشکاران زن فقط 11 نفر بود. هرچند نروژی‌ها با کسب 17 مدال (4 طلا، 7 نقره و 6 برنز) در جدول توزیع مدال‌های نخستین دوره المپیک زمستانی بالاتر از سایر کشورها قرار گرفتند، اما نخستین مدال المپیک زمستانی را یک ورزشکار آمریکایی به نام چارلز جیترا از آن خود کرد. او در رقابت‌های اسکیت سرعت که در نخستین روز بازی‌ها برگزار شد، بهترین زمان را ثبت کرد تا نامش به عنوان نخستین برنده مدال طلای المپیک زمستانی برای همیشه در تاریخ به ثبت برسد.

المپیک زمستانی پس از برگزاری چهار دوره در سال‌های 1940 و 1944 به دلیل جنگ جهانی دوم برگزار نشد. پنجمین دوره المپیک سال 1948 در سوئیس برگزار شد تا این کشور برای دومین بار میزبانی‌ المپیک زمستانی را تجربه کند. سوئیسی‌ها که در سال 1928 میزبان دومین دوره المپیک بودند، نخستین کشوری لقب گرفتند که دو بار از این رویداد میزبانی کرده است.

البته سال 1980 و در سیزدهمین دوره المپیک زمستانی، آمریکایی‌ها در تعداد میزبانی از سوئیسی‌ها، اتریشی‌ها و فرانسوی‌ها که تا آن زمان دو بار از این بازی‌ها میزبانی کرده بودند پیشی گرفتند. آمریکا که در سال‌های 1932 و 1960 میزبان المپیک زمستانی بود ، سال 1980 برای سومین بار از این رویداد بزرگ میزبانی کرد. 16 سال قبل از آن در المپیک 1964 که در اینسبورگ اتریش برگزار شد برای نخستین بار تعداد ورزشکاران بازی‌های زمستانی از مرز هزار نفر گذشت. تعداد کشورهای شرکت کننده هم نخستین بار در المپیک 1988 کالگری کانادا از مرز 50 کشور عبور کرد. البته همه این رکوردها در المپیک قبلی که سال 2010 در ونکوور کانادا برگزار شد، شکست. در بیست و یکمین دوره المپیک زمستانی 2566 ورزشکار از 82 کشور دنیا شرکت کردند  که البته این رکوردها در المپیک 2014 سوچی باز هم ارتقا پیدا خواهد کرد.

نکته جالب دیگر درباره ژاپنی هاست. آنها تنها کشور غیر اروپایی و غیر آمریکایی هستند که از المپیک زمستانی میزبانی کرده‌اند.  سال 1972 شهر ساپوروی ژاپن میزبان بازی‌های زمستانی بود. 26 سال بعد ژاپن برای دومین‌بار با شهر ناگونو، میزبانی رقابت‌های المپیک را به عهده گرفت. البته چهار سال بعد کره‌جنوبی هم به جمع کشورهایی که از المپیک زمستانی میزبانی کرده‌اند، اضافه خواهد شد؛ چراکه شهر پیونگ چانگ به عنوان میزبان المپیک 2018 انتخاب شده است. در مجموع تاکنون ده کشور المپیک‌های زمستانی را میزبانی کرده‌اند: آمریکا (1932، 1960، 1980 و 2002)، فرانسه (1924، 1968 و 1992)، سوئیس (1928 و 1948)، ایتالیا (1956 و 2006)، اتریش (1964 و 1976)،  ژاپن (1972 و 1998)، کانادا (1988 و 2010)، نروژ (1952 و 1994)، آلمان (1936) و  یوگسلاوی (1984).