احمدپور در گفتگو با
خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران گفت: لازمه‌ی زندگی اجتماعی؛ آمادگی روانی، برخورداری از مهارت‌های اجتماعی، اعتماد به نفس و قدرت ناسازگاری اجتماعی است، بدون تردید از نظر اجتماع، مهم‌ترین بعد شخصیت افراد، بعد اجتماعی بوده و در یک کلام، خانواده اساسی‌ترین سبک رشد شخصیت مطلوب کودکان است.
وی ادامه داد: یکی از مهم‌ترین و موثرترین دوران زندگی آدمی که در آن شخصیت فرد، پایه‌ریزی شده، دوران کودکی‌ست، امروزه کودکان در سنین پایین فقط به مراقبت و توجه جسمانی نیاز ندارند، بلکه این توجه و تربیت باید همه‌ی ابعاد وجودی آنها شامل رشد اجتماعی، عاطفی، شخصیتی و هوشی را دربر گیرد.
احمدپور هم‌چنین تصریح کرد: فرزند، از همان کودکی، توانایی برقراری و قابلیت‌های یک زندگی اجتماعی را داشته، و در این میان، نقش پدر و مادر، بسیار حیاتی بوده و کودک روابط اجتماعی خود را از پدر و مادر می‌آموزد. اگر بخواهیم کودکی اجتماعی پرورش دهیم، از همان ابتدا باید به نیازهای او پاسخ بدهیم.
وی درخصوص والدینی که به طور مستمر کودکان و نوجوانان خود را مورد حمایت قرار می‌دهند گفت: چنین والدینی در فرزندان خود اشتیاق ابراز رفتارهای اجتماعی قابل قبولی را ایجاد می‌کنند و نیز زمینه‌ی مساعد برای بروز توانایی‌ها و قابلیت‌های کودکان و نوجوانان خود را فراهم می‌آورند.
برعکس والدین محدود کننده با محدود ساختن شایستگی‌های کودکان خود آنان را در به تجربه درآوردن توانمندی‌هایشان محروم کرده و این کودکان کم کم به این باور می‌رسند که بدون کمک والدین نمی‌توانند با مسائل زندگی روبرو شوند.
روانشناس در پایان خاطر نشان کرد: متأسفانه بسیاری از پدر و مادران هیچ اصول و قواعدی را در تربیت فرزندان خود نپذیرفته و تنها راهنمای تربیت آنها، عواطف پدر و مادری‌ست که گاهی با حمایت افراطی خود باعث می‌شوند که کودک احساس بی‌کفایتی و عدم مقبولیت کرده که تهدید کننده‌ترین خطر برای کودکان است.
انتهای پیام/