دلایلی که نشان می‌دهد جشنواره امسال از سال قبل بهتر بود!

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران، کاری به اصلاح طلب و اصولگرایش نداریم. واقعیت ها را باید گفت! مشرق همیشه سعی کرده از حقیقت حمایت کند. این بار هم چاره ای نداریم جز بیان حقیقت. باید اقرار کنم که جشنواره فیلم فجر امسال نکات بسیار مهمی داشت که در جشنواره قبلی از آنها بی بهره بودیم. نکاتی که از چشم دبیرخانه سی و یکم پنهان مانده بود.

1- فرش قرمز: امسال جشنواره فجر یک چیز خوبی دارد که پارسال نداشت. چیزی که همیشه در سینمای ما جایش خالی بود. آنچه اسکار و کن و گلدن گلاب داشتند اما فجرسینمایی  از آن بی بهره بود. "فرش قرمز" بله چند ده متر فرش قرمز خوشگل و سینمایی که دور تا دور سالن اجتماعات برج میلاد زیر پای هنرمندان پهن کردند تا روی آن رژه رفته و کیفش را ببرند. تازه این که چیزی نیست. فرش‌بان هم دارند امسال! یک عالمه آقای جنتلمن قدبلند با کت شلوار مشکی دور تا دور این فرش ها خبردار و فریز ایستاده‌اند و مراقبند که یک وقت پای کسی از خط بیرون نرود. ان‌شا الله هر سال همینطوری بیشتر و بیشتر به استانداردهای جهانی نزدیک تر بشویم.

2- تاخیر! امسال تا دلتان بخواهد تاخیر داریم. فیلم‌ها میانگین 30 دقیقه دیرتر از زمان مشخص شده در کنداکتور پخش آغاز می‌شوند. بعد چون مردم در سالن بلاتکلیف هستند، هی یک صدای ظریفی می‌گوید: "فلان فیلم به دلایل مشکلات فنی با تاخیر اکران می شود، لطفا بروید چایی و کیک یزدی بخورین صداتون می کنیم."

((خبر فوری:متاسفانه به دلیل تاخیر یک ساعت و سی دقیقه ای در اکران فیلم "مردن به وقت شهریور" 15 تن از چهره‌های فرهیخته هنری  از فرط پذیرایی با چای از ناحیه مثانه منفجر شدند.))

3- بی احترامی به خبرنگاران! با توجه به مشاهداتی که داشتم اینطور به نظر می‌رسید که حداقل برای نیمی از متقاضیان حضور در جشنواره کلا هیچ کارت صادر نشده بود و حتی یک پیامکی، میسکالی چیزی هم به آن بندگان خدا نزده بودند که در این سیاهه سرما تا برج میلاد نیایند و دست خالی برگردند. ناگفته نماند که آن 50 درصد دیگر هم در دست احداث است! یعنی یک سری را صادر کرده اند و یک سری در حال صدوراند. ان‌شا الله همزمان با اختتامیه حاضر بشوند.

4- علیرضا رضاداد! امسال به جای عباسیان رضاداد داریم. چی از این بهتر؟ ایشان کلی برای خودش کلاس دارد و همینطوری بیخودی در سالن قدم نمی‌زند. مثل عباسیان نبود که هی از اینور سالن می‌رفت آنور سالن که بگوید من مثلا حضور دارم. رضا داد با آن ابهتش همینطوری از دور حواسش به همه چیز هست. عین عقاب.

5- دولت قبلی! اما بارزترین ویژگی جشنواره 32 نسبت به 31 و بقیه سوژه ای به نام دولت قبلی است که خدا را شکر حال و هوایش در همه فیلم ها هست. فیلم اولی و فیلم دومی و فیلم پنجاهمی هر چه دلشان خواسته ساخته و به هر کسی هم که دوست داشته اند، لیچار بار کرده اند. نمونه‌اش فیلم "قصه ها" که  کارگردان در آن سعی کرده شهر تهران را شبیه سرزمین میانه در ارباب حلقه ها سیاه و کثیف نشان بدهد تا بگوید دولت دهم خیلی بد بوده و ما را اذیت کرده است.