رالی‌ای که تعداد کشته‌شدگان آن از بدو شروع تاکنون از مرز 70 نفر هم گذشت.
آمار، تاسف‌بار است، ولی هنوز راهی برای نجات جان راننده‌ها و تماشاچیان
بی‌گناه پیدا نشده است. ظاهرا مرگ ورزشکاران و طرفداران با این رالی عجین
شده و هر ساله باید منتظر اتفاقات تازه‌ای برای آن بود.
القاعده مسیر رالی را تغییر داد
ایده رالی پاریس ـ داکار نخستین بار سال 1978 به کار گرفته شد و بعد از برگزاری آزمایشی مسابقات قرار بر این شد این رقابت‌ها هر ساله در مسیر اروپا و آفریقا برگزار شود. در سال 1979 این رقابت‌ها به طور رسمی کلید خورد و اینچنین بود که تاریخ مخوف‌ترین رالی جهان ورق خورد. بر اساس برنامه‌ریزی و تقویم سالانه مسابقات قرار بر این بود که رانندگان کار خود را از پاریس شروع کنند و در داکار پایتخت سنگال به کار خود پایان دهند. با وجود تمام مشکلاتی که بر سر راه رانندگان در مسیر آفریقایی وجود داشت تا سال 2008 تقویم رقابت‌ها به اجرا درآمد، ولی از این سال برای حفظ جان رانندگان تصمیم بر این شد که مسابقات به آمریکای لاتین منتقل شود و البته نام «داکار» همچنان روی این مسابقات بماند.
درست در چهارم ژانویه سال 2008 یعنی یک روز قبل از آغاز رسمی مسابقات، برگزارکنندگان آن با انتشار بیانیه‌ای از منتفی‌شدن اجرای تقویم خود خبر دادند. این خبر شوک بزرگی به اسپانسرها، شبکه‌های تلویزیونی و طرفداران این رشته در سراسر جهان بود، ولی این تصمیمی بود برای حفظ جان رانندگان. چهار جهانگرد فرانسوی که برای گذراندن تعطیلات کریسمس به موریتانی سفر کرده بودند از سوی افراد ناشناس به قتل رسیدند و پس از آن القاعده مسئولیت این کار را به عهده گرفت. این شبکه تروریستی سپس با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرد در صورتی که رالی پاریس ـ داکار برگزار شود به قتل عام رانندگان حاضر خواهد پرداخت. این تهدید کافی بود تا رالی سال 2008 لغو شود.
قرار بود رانندگان در این سال 9273 کیلومتر را طی کنند تا به خط پایان
برسند که این اتفاق رخ نداد. در چند ماه مسئولان رالی داکار با بررسی تمامی
گزینه‌های پیشنهادی به این نتیجه رسیدند که مسیر قاره آفریقا را به طور
کامل حذف کنند. آنها پیام‌های تهدید‌کننده تازه‌ای از القاعده دریافت کرده
بودند و چاره‌ای جز این نبود که مسیر دیگری جایگزین صحرای آفریقا شود.
بهترین پیشنهاد ممکن برگزاری رقابت‌ها در آمریکای لاتین بود که این تصمیم
از سال 2009 عملی شد. از آن پس تاکنون نام «رالی داکار» روی این مسابقات
باقی مانده و رقابت‌ها در آرژانتین کلید می‌خورد و تا کشورهای همسایه ادامه
می‌یابد. جالب‌ترین نکته این‌که مرگ رانندگان و تماشاچیان با وجود این
تغییر مسیر غیرمنتظره همه ساله ادامه دارد تا هویت واقعی رالی داکار حفظ
شود.
سایه شوم مرگ
از همان دور نخست این دوره از رقابت‌ها، سایه شوم مرگ بر رالی داکار
افتاد و با وجود بیش از سه دهه این اتفاق هرساله تکرار می‌شود تا جایی که
برخی‌ها معتقدند این موضوع به رالی داکار هویت بخشیده است. با شروع این
مسابقات در سال 1979 وقتی رانندگان از صحرای آگادز در نیجر عبور می‌کردند
پاتریک دودین موتورسوار فرانسوی تیم یاماها کنترل خود را از دست داد و سر
وی بشدت با یک سنگ برخورد کرد. این موتورسوار از نیجر به بیمارستانی در
پاریس انتقال داده شد؛ جایی که در آنجا درگذشت!
این نخستین مرگ یکی از حاضران در مسابقات رالی داکار بود که به ثبت رسید.
بعد از آن هرگز کسی تصورش را هم نمی‌کرد که این رالی به مخوف‌ترین و
مرگبارترین مسابقات جهان تبدیل شود و هرساله عده زیادی را به کام مرگ
بفرستد. دو سال بعد در منطقه صلاح کشور الجزایر اتفاقی رخ داد که به همه
شوک بزرگی وارد کرد. سه ایتالیایی که تکنیسین، عکاس و مسئول یک تیم بودند
به دلیل تصادف با یکی از اتومبیل‌های حاضر در رالی جان خود را از دست دادند
تا به این ترتیب نام آنها به عنوان نخستین کشته‌شدگان خارج از فهرست
رانندگان حاضر در این مسابقات ثبت شود.
دومین اتفاق مرگبار بین راننده‌ها در سال 1982 برای یک موتورسوار الجزایری
رخ داد که البته او در کشور خودش جان خود را از دست داد. این اتفاق چالش
بزرگی بر سر راه مرگبارترین رالی جهان بود، ولی مسئولان برگزاری آن هرگز
نتوانستند چاره‌ای برای نجات جان رانندگان بیندیشند.
فرانسوی‌ها، رکورددار کشته‌شدگان
در این سال‌ها که رالی داکار برگزار شده، رانندگان فرانسوی بیشتر از دیگران در کام مرگ فرو رفتند. مرگ 15 راننده از این کشور در صحرای آفریقا و آمریکای‌لاتین یک رکورد برای این کشور به حساب می‌آید که آخرین آن توماس بورین عضو تیم KTM بود که سال 2013 با یکی از اتومبیل‌های پلیس در کشور شیلی تصادف کرد و جان خود را از دست داد. ضمن این‌که نخستین خبری که از مرگ یکی از شرکت‌کنندگان این مسابقات در آمریکای‌لاتین گزارش شده بود هم به یک فرانسوی ربط پیدا می‌کرد. در سال 2009 که نخستین مرحله تور داکار در آمریکای‌لاتین برگزار می‌شد، اریک ابوژو راننده تیم موتورسواری یاماها در حالی که فقط 15 کیلومتر تا خط پایان این مسابقات فاصله داشت در جریان مسابقه دچار حمله قلبی شد و جان خود را از دست داد. او بیست و سومین راننده‌ای بود که در دوران برگزاری این رالی جان خود را از دست می‌داد.
41 کشته خارج از شرکت‌کنندگان
رالی پاریس ـ داکار که حالا با نام رالی داکار در روزهای ابتدایی هر سال نوی میلادی در آمریکای‌لاتین برگزار می‌شود در تاریخ خود 41 تماشاچی و افرادی را که به نوعی در فهرست رانندگان حاضر در مسابقات نبودند به کام مرگ فرو برد تا از این حیث هم با تمامی مسابقات دیگر تفاوت پیدا کند.
در دهم
ژانویه (بیستم دی) 2014 در حالی که رانندگان نقاط شمالی آرژانتین را پشت سر
می‌گذاشتند، آگوستین ایگناسیون روزنامه‌نگار ورزشی و متخصص در بخش
موتورسواری به همراه دانیل ادواردو به دلیل تصادف با شرکت‌کنندگان جان خود
را از دست دادند تا آخرین دوره برگزاری این رقابت‌ها دو قربانی غیرورزشی هم
بگیرد. نخستین کشته‌شدگان خارج از مسابقه در این رالی به سال 1981
برمی‌گردند که راننده تیم فیات جان یک روزنامه‌نگار، یک مکانیک و یک مدیر
فنی را گرفت. این اتفاق در منطقه صلاح الجزایر رخ داده بود. یک سال بعد یک
خبرنگار فرانسوی دیگر در صحرای مالی کشته شد. او به دلیل تصادف با راننده
تیم مرسدس بنز جان خود را از دست داد.
مرگبارترین رالی دنیا در حالی امسال به کار خود در آمریکای لاتین پایان داد
که سه کشته دیگر به فهرست قبلی اضافه کرد که بین آنها یک خبرنگار نیز به
چشم می‌آمد تا جمع خبرنگارانی که در تاریخ این تورنمنت جان خود را از دست
دادند به عدد 5 برسد. آیا در سال 2015 نیز شاهد مرگ افراد دیگری در این
رالی خواهیم بود؟ این پرسشی است که هیچ کس منتظر پاسخ مثبت آن نخواهد ماند.