ضرورت سینمای ما بازگرداندن تماشاگران قهرکرده است

جشنواره فیلم فجر مهمترین گردهمایی سینماگران در کشور عزیزمان اکنون سی و دومین دوره آن را گرامی می‌داریم و امیدواریم که هنرنمایی هنرمندان در کنار چالش‌گری نامجویان سالی پررونق و تعالی برای سینمای ایران داشته باشد. این پیام مروری است بر سیاست‌های دولت تدبیر و امید در عرصه سینما به مثابه هنری‌ترین و صنعتی‌ترین هنر در عرصه اولین سال دولت عتدالگرایی در جشن بزرگ سینمای ایران است. آنچه از برگزاری آئین پرشکوه مهمتر است حضور و حرکت شتابنده از نمایشی سالانه به سوی مخاطبان همیشگی در سالن‌های سینماست. جشنواره سینمایی می‌تواند آغازگر جشنی باشد که در طول سال و در سالن‌های سینمایی کشور برگزار شود و مخاطب را به تماشای فیلم ایرانی دعوت کند؛ بازگرداندن تماشاگر قهر کرده از سینما سنگین‌ترین مسئولیت امروز مدیران و سینماگران ماست.

سینما بدون تماشاگر معنا ندارد و جشن و جشنواره زمانی معنا می‌یابد که بدانیم مردم از سینمای بومی خود راضی‌اند و به آن دل بسته‌اند. رقابت صفحه با پرده از سر جلب توجه و کسب رضایت تماشاگر انتخابگر چنان جدی شده و زندگی روزمره ما در محاصره محصولات متنوعی قرار گرفته که از چهارسوی دنیا مصرف کنندگان را به خود می‌خواند.

جمعیت بالا و سهولت تولیدات بصری در دنیا احتمال موفقیت سیاست انحصار را از بین برده است. خام‌اندیشی است که تصور کنیم تماشاگر در انتظار می‌ماند که ما چیزی تولید کنیم و در معرض نمایش قرار دهید. دلالان فرهنگی بر سر چهارراه‌های تردید ما ایستاده‌اند و چه گران تماشا می‌فروشند و چه ارزان دل می‌برند. تلاش را باید دو چندان کرد سینما را به هنرمندان واقعی این کشور بسپاریم و به اغیار وامگذاریم و مراقب باشیم سفره تماشا از نان حلال سینمای خانگی خالی نشود.

سینمای ما می‌تواند مشکلات فناورانه را از سر راه بازیگران برطرف کند. موانع از سر راه بازیگر و تماشاگران را برطرف کند و همان استانداردی را ارائه کند که در سینمای طراز اول دنیا مرسوم است. دیجیتال‌سازی تولید و عرضه یکی از گذرگاه‌ها در راه استقرار زنجیره‌ در سینمای فردای ایران است. این سیاست دسترسی مردم به سینمای ایرانی را فراگیر و دست چپاولگران را از تعدی به حقوق فرهنگی کوتاه می‌کند.

جشنواره فجر می‌تواند اولین تجلی‌گاه موفقیت‌های فنی سینمای ایران باشد. سینماگران ما نه در برج‌های عاج بلکه در کنار مردم زندگی می‌کنند و چه بسا خود را ملزم به موضع‌گیری علیه جریان و موجی بدانند که در دوره‌ای آنها را گرفتار کرده است. گریزی از این قبیل واکنش‌ها نیست. هنرمند همان است که گاهی قهر می‌کند، خشمگین می‌شد و یا مبالغه می‌کند.اما خواسته برادر کوچکتان این است که از آنچه پشت سر گذاشته‌اید فاصله بگیرید. دوران جدیدی آغاز شده است و وقت آن است که با کرامت از آنچه که پیش از این در حوزه سینما گذشته بگذریم. اگرچه عبرت‌ها را هرگز فراموش نخواهیم کرد. امروز و پس از گذشت این چند سالی که در فرهنگ و هنر گذشت سینمای کشورم را کمی غبارگرفته و غمگین می‌بینم.

فیلم‌ساز سرزمینم به من می‌گوید حالا که انسان ایرانی حماسه 24 خرداد ماه را رقم زده است به من آزادی بده و بگذار واقعیت‌های تلخ و تیره‌ای که تادیروز نمی‌توانستم امروز در فیلم های خود نشان دهم. اما من می‌گویم این واقعیت‌ها را که همگان کم و بیش می‌دانند بیا تا در کنار تیرگی‌های واقعیت نقطه‌های روشن از حقیقت را هم نشان دهیم. می‌گوید بگذار در فیلمم از خطری بیماری واگیر فساد و دروغ و از مسابقه بی‌رحمانه پول درآوردن به هر قیمتی بگویم که از همه این بدی‌ها بگو اما اگر می‌شناسی و می‌توانی ستاره‌‌ای را به من و مردمم نشان بده که با وجود تمام سختی‌ها به همه کژی‌ها و پلشتی‌ها قهرمانانه نه می‌گوید و واقعیت تیره را به حقیقتی روشن تبدیل می‌کند.

بیایید با هم به افق‌های وسیع‌تری در پیش رو داریم چشم بدوزیم و با وجود ذخایر عظیمی که در بطن تمدن پویای اسلامی قرار یافته است دوره پرشوری را بسازیم که در سینمای ایران نه تنها شاهد همراهی تماشاگر و هموطن باشد بلکه میزبان بینندگانی از کشورهای همجوار و چه بسا در افقی وسیع‌تر باشد.

اکنون که جهان به استقبال پیام ملت ایران در طی خلق جهانی عاری از خشونت و افراطی‌گری است و تیغ ایران هراسی کند شده و صدای رسای اعتدال از این سرزمین طنین‌انداز شده پس جشنواره فجر می‌تواند مسیر رسیدن به این مقصود را هموار کند تا درآمدی باشد برای جشن‌هایی وسیع‌تر که بابت توفیقات سینما در خرسند کردن تماشاگران بین‌المللی برپا خواهد شد.

در  پاسخ سینماگری که نه فقط سودای سیمرغ که هوای درخشش جهانی دارد و می‌گوید بگذار آزاد باشم تا با فیلم‌هایم به شرق و غرب عالم سفر کنم می‌گوید سفر به سلامت اما قول بده جایزه اولت را از مردم سرزمین خودت بگیری. به او می‌گویم آزاد باش و منصفانه از واقعیت‌ها بگو اما حقیقت‌ها را هم فراموش نکن. با او زمزمه خواهم کرد حسن هنر به همراه ملاحت ایمان اثر فرهنگی را ابدی و جهانی می‌کند. در پرده سینماگر سرزمین همان را می‌گوید که حافظ بی‌پروا گفت:حسنت به اتفاق  ملاحت جهان گرفت / آری به اتفاق جهان می‌توان گرفت.

مایلم در این مراسم باشکوه اعلام نمایم که ریاست جمهوری آماده است که با وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی همه توان خود را برای حمایت از سینماگرانی به کار ببندد که در راه آشتی دادن مردم  ایران با سینما با عرضه آثاری فرامرزی و فرهنگی تلاش می‌کنند. از این رو در نظر دارد همه ساله جایزه ویژه‌ای با عنوان جایزه ملی ریاست جمهوری به بهترین آثار هنری کشور خصوصا سینمای داستانی و مستند اهداء کند.