به گزارش
باشگاه خبرنگاران، گردشگری در چین پس از انجام اصلاحات و آزادسازی‌های اقتصادی در این کشور از رونق و گسترش فراوانی در چند دههٔ اخیر برخوردار شده است.
ظهور یک طبقه متوسط ثروتمند نوین و کاهش محدودیت‌های مربوط به سفر و تغییر مکان توسط مقامات چینی، هر دو به‌نوبهٔ خود به افزایش مسافرت‌ها در این کشور انجامیده به نحوی که امروزه کشور چین به یکی از پربازدیدترین بازارهای گردشگری داخلی و خارجی تبدیل شده است.
چین در سال ۲۰۱۱ سومین کشور پربازدید جهان بوده و شمار گردشگران خارجی‌ای که به این کشور مسافرت کرده‌اند در سال ۲۰۱۰ برابر با ۵۵٬۹۸ میلیون نفر بوده است.
این سفرها درآمد ارزی ۴۵٬۸ میلیارد دلاری و چهارمین جایگاه جهان از نظر میزان درآمدهای ارزی را برای این کشور در سال ۲۰۱۰ به‌همراه داشته است.
از سوی دیگر مجموعاً ۱٬۶۱ میلیارد سفر داخلی نیز در چین انجام گرفته که درآمدی ۷۷۷٬۱ میلیارد یوانی را برای آن رقم زده، همچنین درآمدهای چین از صنعت توریسم در سال ۲۰۰۹ به ۱۸۵ میلیارد دلار رسیده بود.
بنا بر برآوردهای سازمان تجارت جهانی، چین در سال ۲۰۲۰ به بزرگترین کشور توریستی جهان و چهارمین کشور از نظر سفرهای خارجی بدل خواهد شد.
تاریخچه مرزهای جمهوری خلق چین در فاصلهٔ سال‌های ۱۹۴۹ تا ۱۹۷۴ بر روی همه به استثنای مسافران انتخابی خارجی بسته بود، در اواخر دههٔ ۱۹۷۰ که "دنگ شیائوپینگ" برای کسب ارز خارجی تصمیم به تشویق صتعت توریسم در این کشور گرفت، چین شروع به تقویت صنعت گردشگری خود کرد.
برنامه‌های مهم ساخت هتل تا حد بسیاری به افزایش تعداد هتل‌ها و مسافرخانه‌ها در این کشور انجامید، چنانچه تعداد هتل‌های توریستی از ۵٬۷۸۲ عدد در سال ۱۹۹۸ به ۸٬۸۸۰ هتل در سال ۲۰۰۲ و ۹٬۷۵۱ هتل در سال ۲۰۰۳ افزایش یافت، مناطق تاریخی و خوش‌منظرهٔ بسیاری بازسازی و بر روی گردشگران گشوده شد و راهنمایان حرفه‌ای و پرسنل خدمات دیگر تربیت شدند.
گسترش حمل‌و‌نقل هوایی داخلی و خارجی و دیگر امکانات جابجایی گردشگران سبب راحت‌ترشدن سفرها شد، بیش از ۲۵۰ شهر و استان تا اواسط دههٔ ۱۹۸۰بر روی بازدیدکنندگان خارجی گشوده شد و مسافران با داشتن فقط ویزا و یا اجازه اقامت معتبر می‌توانستند از ۱۰۰ جای مختلف بازدید نمایند، اما برای دیدن دیگر جاهای باقی‌مانده نیاز به داشتن اجازه سفری داشتند که از سوی دایره امنیت عمومی صادر می‌شد.
در سال ۱۹۷۸ که هنوز محدودیت‌های شدیدی برای ورود به چین وجود داشت ، تنها ۲۳۰ هزار گردشگر خارجی مورد تأیید مقامات از این کشور بازدید کردند.
اما این تعداد در سال ۱۹۸۵ به حدود ۱٬۴ میلیون خارجی افزایش یافت و تقریباً ۱٬۳ میلیارد دلار از این راه عاید کشور شد، پس از آن شمار توریست‌های خارجی هر ساله رو به افزایش گذاشته و بازدید ۴۹٬۶ میلیون گردشگر در سال ۲۰۰۶ از چین آن را به چهارمین کشور پربازدید جهان بدل ساخت.
این تعداد در سال ۲۰۰۷ نیز افزایش یافته و به ۵۴٬۷ میلیون نفر رسید، از سوی دیگر انجام سفرهای داخلی در چین در سال‌های اخیر به دلیل برداشته شدن محدودیت‌های مسافرت، سرمایه‌گذاری کلان در امکانات حمل‌و‌نقلی همچون جاده‌ها، راه‌آهن و هواپیمایی و رشد سریع درآمدها آسانتر شده است.
این موضوع سبب شد تا شمار گردشگران داخلی از ۶۹۵ میلیون نفر در ۱۹۹۸ به ۸۷۸ میلیون نفر در سال ۲۰۰۲ افزایش یابد.
زبانبسیاری از چینی‌ها علی‌رغم عمومیت‌یافتن زبان انگلیسی در کشورشان هنوز آن را نمی‌فهمند، با این‌حال بسیاری از مردمی که در نزدیکی و یا در نواحی شهری زندگی می‌کنند، به‌واسطهٔ سیستم آموزشی این کشور، قادر به خواندن و نوشتن آن هستند.
چینی ماندارین فراگیرترین فرم از زبان چینی در جمهوری خلق چین است و بسیاری گونه‌های دیگر مانند کانتونی و شانگهایی نیز ده‌ها میلیون متکلم دارد.
انتهای پیام/
منبع:فرارو