سالمندی دوران پختگی، ورزیدگی و زمان احساس بی‌نیازی و فرصت حرکت بسوی کمال و رسیدگی به خویشتن است. در فرهنگ اسلامی و ایرانی، "پیری" نه به عنوان یک کلمه ناخوشایند، بلکه به صورت "کمال، حکمت، خردمندی و فرزانگی" تلقی می‌شود.
وی ادامه داد: نکات تغذیه‌ای، عوامل ارثی و ژنتیکی، فعالیت‌های بدنی منظم، اجتماعی بودن و معاشرت‌های دوستانه و مسایل اقتصادی می‌توانند در افزایش طول عمر انسان موثر باشد. وضعیت سلامت ما همیشه وابسته به سن ما نیست بلکه در هر سنی می‌تواند قابل تغییر به وضعیت بهتر و یا بدتر باشد.
خلیفه درخصوص اهمیت توجه به سالمندان افزود: اگرچه برخی سالمندی را پایان راه می‌دانند اما در حقیقت سالمندی را باید آغاز راهی دانست که زمان ارایه تجربه‌های گرانبها به متن جامعه است و می‌توان از ظرفیت‌های سالمندان در بهبود زندگی سایر افراد جامعه کمک گرفت.
وی تصریح کرد: سالمندی با خود ناتوانی‌ها و مشکلاتی را به همراه دارد که می‌توان با یک برنامه‌ریزی صحیح و دقیق و شناسایی مشکلات و ناتوانی‌های این دوره و با آموزش سلامت و بهبود شیوه زندگی سالمندان و با کنترل عوامل خطرزا در دوره سالمندی کمک شایانی به سالم سپری شدن این دوره از زندگی کرد.
این کارشناس در پایان عوامل خطرزا در دوره سالمندی را برشمرد و اظهار داشت: از
عوامل خطرزا در دوره سالمندی می‌توان به از دست دادن دوستان و عزیزان اشاره کرد.
همچنین بازنشستگی سالمند به ویژه اگر ناخواسته باشد می‌تواند به افسردگی و یا بی‌تفاوتی
او نسبت به زندگی منجر شود.
معلولیت‌های فیزیکی ناشی از بیماری‌های متعدد جسمی، به ویژه بیماری‌های عضلانی استخوانی و بیماری‌های دستگاه عصبی که توان حرکت را از سالمند سلب می‌کند از دیگر عوامل خطرزا است و در آخر باید از اختلال‌های حسی به ویژه حس شنوایی و بینایی به عنوان مهمترین عامل خطرزا در دوران سالمندی نام برد.
انتهای پیام/