انجام مرحله آخر پروژه "بررسی راهکارهای ارتقای مشارکت زنان در چرخه مدیریت بحران"

به گزارش  خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران از مرکز مطالعات و برنامه ریزی شهر تهران، دکتر محمد رضا فرزادبهتاش با اشاره به اینکه زنان می‌توانند به عنوان هدایتگران پر قدرت در عرصه مدیریت بحران به یاری مدیریت شهری بیایند و حضور و مشارکت آنان ابزار مؤثری در مدیریت بحران محسوب شود، افزود: ضرورت توانمندسازی زنان برای مقابله با شرایط بحران و ارتقاء ظرفیت‌های آنان، کمیته پژوهشی مدیریت ایمنی و بحران شهرداری تهران را بر آن داشت تا انجام پژوهشی با عنوان "بررسی زمینه ها و راهکارهای ارتقاء مشارکت زنان در چرخه مدیریت بحران" را در دستور کار خود قرار دهد.
 
عضو و دبیر کمیته پژوهشی مدیریت ایمنی و بحران شهرداری تهران با بیان اینکه مطالعه مذکور به دنبال آن است که با شناخت و درک قابلیت های متفاوت زنان برای مشارکت فعال در چرخه مدیریت بحران، راهکارهای لازم را برای افزایش مشارکت زنان جهت پیشگیری، آمادگی، مقابله و بازسازی بحران‌های احتمالی ارائه کند گفت: در مراحل ابتدایی طرح با بررسی ادبیات نظری موجود در باب مشارکت زنان، ظرفیت‌های موجود و پیش نیازهای بکارگیری این ظرفیت‌ها و ارتقای آنها برای مشارکت این قشر از جامعه در مدیریت بحران مورد بررسی و تبیین قرار گرفت و با بررسی تجربیات دیگر کشورها در زمینه روشهای افزایش مشارکت زنان در مدیریت بحران، موانع و محدودیت‌ها و همچنین مزیت‌ها و فرصت‌های پیش‌رو در ارتباط با ارتقاء مشارکت زنان و افزایش حضور آنها در مدریت بحران‌های شهری شناخته و تحلیل شدند.
 
فرزادبهتاش  با اشاره به اینکه اکنون می توان با استفاده از این زیربنا، برنامه‌های اجرایی و عملیاتی برای توانمندسازی و افزایش مشارکت زنان در فرآیند چرخه مدیریت بحران را ارایه داد، اظهار کرد:  لذا در مرحله آخر شرح خدمات طرح، به دنبال آن هستیم که با تحلیل توصیفی از آسیب‌پذیری، توانمندی‌ها و قابلیت‌های زنان در زمینه مشارکت در چرخه مدیریت بحران، راهکارهای ارتقای مشارکت رسمی و غیررسمی زنان در آن چرخه (شامل آمادگی، پیشگیری، مقابله و بازتوانی و بازسازی) را تبیین و تحلیل کنیم.
 
مدیر مطالعات معماری، شهرسازی و امور بحران مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهر تهران خاطر نشان کرد: با توجه به اینکه مدیریت شهری کلان شهر تهران برای مقابله با بحران‌های احتمالی و عواقب پس از آن هم نیاز به کاهش آسیب‌پذیری‌ها و هم نیاز به ایجاد و استفاده بهینه از همه ظرفیتهای ممکن را دارد، لذا شایسته است مطابق تجربه کشورهای پیشرو در این حوزه، بیش از گذشته از پتانسیل بالقوه جامعه زنان در سیاست ها، برنامه‌ها و فرآیند‌های مدیریت بحران بهره برداری شود تا ضمن کاهش آسیب‌پذیری زنان از ظرفیت‌های بالقوه آنان در چرخه مدیریت بحران استفاده شده و زمینه لازم برای بالفعل شدن آن ظرفیت ها فراهم شود.


انتهای‌پیام/