همه منتقدینِ یک خادم!

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران، 14 دی ماه برای ورزش اول ایران پیام آور خبری خوش بود؛ رسول خادم با رای قاطع مجمع انتخابات فدراسیون کشتی برای 4 سال به عنوان رئیس فدراسیون انتخاب شد.
این انتخاب با استقبال گسترده اهالی کشتی روبرو شده و همگان ریاست مرد پر افتخار جهان و المپیک را به فال نیک گرفته اند و امیدوارند قهرمان تحصیل‌کرده ایران که سالها در شورای شهر تهران نیز حضور داشته و پس از سالها دوری از کشتی پس از این که به عنوان مدیر تیمهای ملی و نفر اول فنی موفق شد نام ایران را در المپیک و جهان دوباره مطرح نماید این بار به عنوان رئیس فدراسیون و نیز سرمربی تیم ملی کشتی آزاد بتواند ایران را به جایگاه اصلی خود یعنی قهرمانی جهان و المپیک برساند.

**انتخابی که به مذاق برخی خوش نیامد
اما یک هفته پس از این انتخاب خوب و بجا روز گذشته (22 دی) یک انتخاب دیگر و این بار در شورای فنی در کشتی صورت گرفت که با واکنشهای متفاوتی روبرو بود؛ انتخاب رسول خادم به عنوان سرمربی تیم ملی کشتی  آزاد ایران.
در اینکه رسول خادم شایستگی در دست گرفتن تمام امور کشتی را دارد، شکی نیست، اما در عصر حاضر شاهد اتفاقی هستیم که نمونه آن را ندیده‌ایم و ان اینکه رئیس یک فدراسیون ورزشی، سرمربیگری تیم ملی آن رشته را هم در دست بگیرد. هنوز یک روز از انتخاب وی در این سمت نگذشته که منتقدین بعضاً مغرض، قلم به دست شده و تیغ انتقاد را به روی خادم گشوده اند.


رسول امتحان خود را در بُعد فنی پس داده و حتي در سخت ترين شرايط  مالی و تدارکاتی كشتي ايران مانده و كار كرده است، او اگر مرد ميدان نبود بعد از المپيك 2012 لندن در مواجهه با انتقادات كمرشكن برخي از همین منتقدان، ‌همه چيز را رها مي كرد و مي رفت، اما او در بدترين شرايط مالي و مديريتي فدراسيون ماند و عاشقانه به كار پرداخت و با دعوت از غلامرضا محمدی که پیش از خادم سرمربی تیم ملی بود نشان داد که با کسی مشکل ندارد و نتیجه آن را با قهرمانی در جهان پس از سالها گرفت.
سرویس ورزشی مشرق بر این نکته تاکید دارد که انتخاب یک رئیس فدراسیون به عنوان سرمربی تیم ملی همانند هندوانه دربسته می ماند و چون تاکنون در دنیا این امر سابقه نداشته و ممکن است دو حالت اتفاق بیفتد؛ یا کار در هر دو جبهه یعنی ریاست و سرمربیگری دچار خلل می شود و یا اینکه رسول خادم می تواند با جدیت و پشتکار در هر دو سمت خود موفق باشد.

در زیر برخی از انتقادات وارد شده به این تصمیم فدراسیون کشتی را با هم مرور می کنیم:
پس از انتخاب رسول خادم، عباس جدیدی به شدت این انتخاب را مانند انتخاب وی به عنوان رئیس فدراسیون به تندی واکنش نشان داد که این را می توان به حساب شرکت ندادن وی در انتخابات فدراسیون کشتی ربط داد.(اینجا)
اما برخی دیگر از منتقدین این انتخاب را برنتابیده و این انگ را به خادم می چسبانند که وی به کسی اعتماد ندارد و خودش می خواهد همه کاره باشد و دلیل انتقال دفتر ریاست فدراسیون کشتی از ورزشگاه شیرودی به خانه کشتی را هم هدفمند می دانند تا به نوعی خادم بتواند در ساعت‌های تمرین بدون فراغ بال در تمرینات حضور داشته باشد و به جای طی کردن مسافت خیابان ورزنده تا ورزشگاه آزادی دو پله را طی کرده و تمرینات را مشاهده و البته هدایت کند.

در جواب منتقدین باید گفت که آیا تسهیل در رفت و آمد ملی پوشان برای انجام امور اداری و سرکشی مسئولین کشتی و تحت نظر داشتن تمرینات توسط سرمربی که حال به عنوان رئیس فدراسیون نیز خدمت می کند آیا ضرری به کشتی می رساند؟ چرا به این موضوع نیندیشیم که شاید این انتقال و نزدیکی باعث دلگرمی بیشتر ملی پوشان شود چرا که در دو سال اخیر با رسول خادم انس گرفته اند و از اینکه رئیس فدراسیون را در دسترس می بینند که مشکلات احتمالی خود را بیان کنند بسیار راضی به نظر برسند. این جابجایی در بحث مالی فدراسیون نیز تاثیرگذار است و بخشی از اجاره ساختمان قبلی فدراسیون را می توان صرف اماده سازی تیم های ملی یا جاهای دیگر کرد.
تا کی باید عینک بدبینی به چشم داشته باشیم؟ تا کی باید موفقیت یک مربی یا ورزشکار موفق را نبینیم؟

**قصاص قبل از جنایت نکنیم
منتقدین سوال دیگری که مطرح می کنند این است که در بازی‌های آسیایی و البته مسابقات جهانی قرار است رسول خادم از کنار تشک کشتی‌گیران را هدایت کند یا به عنوان رئیس فدراسیون روی سکوها نظاره‌گر کار کشتی‌گیران باشد. شکی نیست که یک رئیس فدراسیون نباید با لباس گرم در کنار تشک باشد و باید با حضور در سکوهای ویژه ضمن تماشای یک مسابقه پرستیژ خود را نیز حفظ کرده و اعتبار ملی ایران را افزایش دهد!


**توهین به پیشکسوتان منتقد کشتی
یک انتقاد بسیار بدبینانه دیگر درخصوص نایب رئیس فدراسیون کشتی مطرح شده است؛ در چنین شرایطی گویا انتخاب علیرضا حیدری نیز با طراحی قبلی انجام شده است. حیدری که خود سابقه مربیگری در تیم ملی را دارد در صورتی که به فدراسیون وارد نمی‌شد و عنوان نایب رئیسی را به وی نمی‌دادند یکی از منتقدان اصلی خادم به حساب می‌آمد که حتی توانایی هدایت آزادکاران را نیز داشت اما اکنون نایب رئیس است و قرار شده تا جدا از جذب منابع مالی خلا موجود در سیستم اداری فدراسیون خادم را نیز پوشش دهد. علیرضا رضایی هم کنار خادم است و فقط هر چند وقت یکبار مسئولیتش آن هم با «اصرار» شورای فنی تغییر می‌کند.
در جواب این منتقدین نیز تنها به این نکته بسنده می کنیم که آیا رسول خادم تنها یک منتقد دارد؟ آیا می تواند همه منتقدین را برای بسته نگه داشتن دهانشان به فدراسیون بیاورد؟ آیا توهین به اهالی کشتی نیست که پیشکسوتان و قهرمانان برای انتقاد نکردن حاضرند به هر پستی که به آنها پیشنهاد می شود جواب مثبت بدهند؟

**دفاع شورای فنی کشتی از انتخاب خادم
به نظر نگارنده باید به این نکته توجه کنیم که اگر تا قبل از این انتخاب سرمربی تیمهای ملی به نوعی انتصابی بوده، این بار کار به کاردان سپرده شده است و با اصرار شورای فنی کشتی که از بزرگانی چون برزگر، رفوگر، جوادی، بیات و رضایی و ... تشکیل شده است رسول خادم بهترین گزینه برای سرمربیگری تیم ملی کشتی آزاد تشخیص داده شده و این شورا با قاطعیت از این انتخاب خود دفاع کرده است. (اینجا)

ما هم همانند همه اهالی کشتی امیدواریم آقا رسول به قولی که در برنامه های خود در خصوص استفاده از تمام پتانسیل کشتی داده است عمل کند و نخواهد به تنهایی بار سنگین و کمرشکن را به دوش بکشد.

**اصلی ترین برنامه های خادم برای ورزش اول ایران
به گزارش مشرق، در پایان بخشی از برنامه های خادم برای ریاست فدراسیون کشتی را با هم مرور می کنیم و امیدواریم با محقق شدن این وعده ها کشتی ایران را در قله جهان ببینیم:
ورزش کشور فاقد سند برنامه‌ریزی استراتژیک است و خلأ برنامه‌ریزی در ورزش و به خصوص کشتی احساس می‌شود. چنین سندی را به کمک جمعی از دوستان با چشم‌‌انداز المپیک 2024  در فدراسیون کشتی تدوین کرده‌ایم و این سند را به هر کدام از دوستان که مسئولیت را قبول کردند ارائه خواهیم داد. از طرفی نظام بودجه‌بندی ورزش را به عنوان اولین نظام بودجه‌بندی در ورزش کشور نزدیک به نظامی که در کشورهای توسعه‌یافته اجرا می‌شود تدوین کرده‌ایم و بعد از ویرایش دوم به جامعه ورزش ارائه می‌شود تا الگویی برای تمام فدراسیون‌های ورزشی باشد.


به گزارش مشرق، فدراسیون کشتی ایران در چند سال اخیر یک مشکل بزرگ و لاینحل به نام بدهی و مشکلات مالی داشته است و به قول حسن رنگرز نایب رئیس سابق فدراسیون کشتی در این فدراسیون چون در آن تعادلی میان هزینه‌ها و بودجه دریافتی وجود ندارد این بدهی ها به یک اپیدمی تبدیل شده است؛ حال خادم برای این موضوع چه فکری کرده است؟

رسول خادم با بیان اینکه نیازمند منابع مالی پایدار در کشتی هستیم، اعلام کرده است: وزارت ورزش نمی‌تواند به تنهایی بار مالی فدراسیون‌های ورزشی را به دوش بکشد و به همین منظور برنامه‌هایی برای تأمین منابع مالی کشتی داریم. از طرفی در حوزه بین‌الملل باید از داستان قالیچه و پسته خارج شویم و در تمام عرصه‌‌های بین‌الملل حضور داشته و حرف برای گفتن داشته باشیم.
جواد رفوگر قهرمان و مربی اسبق تیم ملی و عضو شورای فنی کشتی درباره مشکلات مالی نظر خود را اینگونه بیان کرده است: حدود هفت میلیارد بدهی در فدراسیون وجود دارد و وزارت ورزش و جوانان و کمیته ملی المپیک و هر کس که به کشتی علاقمند است باید کمک کند تا این بدهی ها به صفر برسد. اگر خادم بخواهد هم به فکر برنامه‌ریزی برای آینده کشتی باشد و هم به فکر بدهی‌هایی که از گذشته وجود داشته، به برنامه‌هایش لطمه می خورد. آقای گودرزی به عنوان وزیر ورزش که از خانواده کشتی است می‌تواند این مساله را در هیات دولت مطرح کند تا بدهی‌های فدراسیون به صفر برسد و خادم بتواند با فراق بال برنامه‌هایش را اجرایی کند.
رئیس جدید و جوان فدراسیون کشتی ایران یک ایده جالب دیگر نیز دارد: نظام مدیریت مشارکتی در کشتی باید احیا شود و مجامع نباید جنبه تشریفاتی داشته باشند. هیئت‌ها و فدراسیون باید به صورت ماهیانه و یا حداکثر سه ماه یک بار جلسات خود را برگزار کنند و نظام مدیریت مشارکتی در فدراسیون کشتی برقرار شود. مهم‌ترین و اساسی‌ترین تصمیمات را باید در مجمع گرفت چون کشتی به عنوان ورزشی ملی باید جایگاه اقتصادی، اجتماعی و حتی سیاسی خود را در جامعه به دست آورد.

سخن آخر
در پایان بازهم بر این نکته تاکید می کنیم که به هیچ وجه قصدمان حمایت یک سویه از انتخاب رسول خادم نبوده است و امیدواریم که وی یکی از مهمترین وعده های خود یعنی استفاده از همه پتانسیل های کشتی و پیشکسوتان و اهالی فنی استفاده بجا کند و نخواهد با یک دست چند هندوانه بردارد و با انداختن همه هندوانه ها همه را از این انتخاب‌ها نا امید کند.