به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران زاهدان .، سید رضا صمیمی افزود : برای حفظ، احیا و تکثیر گونه نادر و با ارزش گیاه گز روغن سالانه 100 هزار اصله نهال آن در شهرستان نیکشهر تولید می شود.
وی ادامه داد: گیاه گز روغن از گونه های بومی منطقه است که این اداره برای حفظ و نگهداری آن اقداماتی از قبیل قرق 90 هکتار از ذخیره گاه طبیعی، ایجاد هلالی های آبگیر توام با کشت نهال، نهال کاری در عرصه ای به مساحت 1200 هکتار و تولید سالانه 100 هزار اصله نهال برای توزیع رایگان بین اقشار مختلف مردم و ادارات انجام داده است.
وی با بیان اینکه اغلب گونه های گیاهی برای مردم ناشناخته اند افزود: با توجه به اطلاع رسانی اندک رسانه های ارتباط جمعی کشور کمتر کسی از ارزش و کاربرد این قبیل گونه های گیاهی اطلاع دارد به همین سبب برخی افراد به دلایل مختلف آنها را تخریب می کنند.
وی گفت: گز روغن از جمله این گیاهان دارای کاربرد های متفاوتی از جمله مصرف خوراکی به عنوان آجیل، استفاده در صنایع ظریف مانند ساعت سازی، روغن آن در صنعت هواپیماسازی، استفاده به عنوان دارو و جلاکاری است.
رییس اداره منابع طبیعی و آبخیزداری شهرستان نیکشهر اظهار کرد: رویشگاه این گونه به صورت طبیعی از کوههای بشاگرد هرمزگان، فنوج و نیکشهر در سیستان و بلوچستان تا جنوب جازموریان در استان هرمزگان امتداد می یابد.
وی گفت: گلدهی گیاه گز روغن هر ساله در فصل بهار صورت می گیرد و زمان بذر دهی آن در بلوچستان از اواخر تابستان است.
صمیمی مشخصه های این گیاه را برگهایی شانه ایی مضاعف با برگچه های کوچک و متقابل و گل هایی با اجزای پنج قسمتی عنوان کرد و افزود: میوه آنها به صورت کپسول دراز و نیام مانند محتوی دانه هایی به اندازه مغز پسته است
وی همچنین از مشخصات بارز این گیاه رشد در مناطق کوهستانی و حتی صخره ای عنوان کرد و افزود گز روغن به آب کم نیاز دارد و با توجه به میانگین بارندگی در سیستان وبلوچستان گونه مقاوم این نوع آب و هوا است.
صمیمی گفت: کلیه قسمتهای گز روغن مورد استفاده قرار می گیرد اما بیشترین استفاده از بذر و روغن آن است که به عنوان آجیل و چاشنی همراه خرما و پوست و برگ آن علاوه بر خواص درمانی برای دباغی پوست مورد استفاده قرار می گیرد.
رییس اداره منابع طبیعی و آبخیزداری شهرستان نیکشهر گفت: درختچه گز روغن، علاوه بر ارزش های اقتصادی، گیاهی و صنعتی از مزیت زیست محیطی نیز برخوردار است، به طوری که توسعه کشت آن به حفظ منابع طبیعی کمک می کند و مانع از تخریب بیش از اندازه عرصه های طبیعی توسط دام ها می شود.
وی خاطر نشان کرد: این گونه گیاهی از قدیم در بین مردم منطقه اهمیت خاص و کاربرد درمانی داشته است و از روغن این گیاه علاوه بر مصرف خوراکی برای درمان بیماری هایی از قبیل دردهای روماتیسمی، جذام، زخم معده و حتی به عنوان پادزهر استفاده می شده است.
وی افزود: دانه های این درخت که در یک نیام و مثل لوبیاست روغن تلخی دارد و بر اثر جوشاندن تلخی آن از بین می رود و روغن خوراکی به دست می آید که بسیار مرغوب و مورد توجه ساکنان بومی منطقه است.
انتهای پیام/