وی گفت: کودک قبل از رفتن به مدرسه تفاوت بین واقعیت، خیال و خواب را به طور دقیق متوجه نمی‌شود،در نتیجه ممکن است گاهی اوقات‌کودک چیزهایی که درذهن دارد را به عنوانی راست بگوید که تمام این موارد عدم توانائی کودک از جهت شناخت یا رشد مغزی است.
برای متوجه شدن تفاوت بین خیال و واقعیت از همان خردسالی که با کودک بازی می کنیم، تمرینهایی با کودک انجام دهیم و همچنین باید توضیحاتی را درهمین بازی، داستان خواندن و . . . به کودک بگوئیم تا متوجه شود که کارتون ها واقعیت نیست بلکه خیال است. گاهی اوقات کودکان برای آنکه والدین و بزرگ ترها را از خود راضی و خوشحال نگهدارند دروغ می گویند.
وی اظهار داشت: والدین باید عکس العملی درمقابل دروغ گفتن کودکان نشان ندهند و به کودک بگویند که ما همیشه باید واقعیت را بگوئیم و با واقعیت دچار مشکل نخواهیم شد و همچنین باید به کودک آموزش دهند که دروغ نگویند، چرا که مردم به آنها اعتماد نخواهند کرد.
کودکان از ابتدای سن 8 سالگی تا 10 سالگی می توانند آگاهی یابند که دروغ گویی اشتباه است و والدین نباید کودک را تنبیه کنند بلکه ایده برای کار اشتباه وی جریمه ای در‌نظر بگیرند تا فرصت جبران داشته باشد.
شیرازی گفت: والدین هم باید راست گو باشند تا‌الگو برداری اشتباه انجام نشود و در مواقع راستگویی باید کودک را مورد تشویق قرار دهند تا میل کودک به راستگویی بیشتر شود.زمانی که کودکان دروغ می گویند عصبی و ناراحت هستند.اما در زمان راست گویی راحت هستند.
همچنین کودکان برای جلب توجه دیگران نیز دروغ می گویند،والدین باید صداقت داشتن کودکان را تحسین کنند و با تحسین کردن فرزندان باعث بالا رفتن اعتماد به نفس آنها شوند.
انتهای پیام/