حجاب و لباس دو خدمت اساسی به زنان میکند؛ یکی مصونیت از تعرض آن کس که نامحرم است و در حریم محبت نیست چنانکه هوای سرد و آفتاب گرم و گرد و غبار و آلودگی نیز با بدن نامحرم هستند و همه به خصوص خانمها که به عالم لطافت نزدیک ترند توصیه شده است که خود را از آنها بپوشانند.
دیگر حفظ محبوبیت زن که به سبب آشنایی و دسترسی بیش از حد از رونق و مطلوبیت می افتد. به قول سعدی:
دیدار می نمایی و پرهیز می کنی بازار خویش و آتش ما نیز میکنی
کلمۀ هوا در تمثیل مولانا همچنین به معنی عضق است و مقصود این است که در اثر آن حجاب، آتش ایجاد عشق می کند که همان هواست.
بدین بیان اگر زن و مرد به کلی از هم دور باشند، آب در جایی و آتش در
جایی دیگر، گرما و عشقی حاصل نمی شود و اگر بی هیچ حجابی و محدودیتی در کنار هم
قرار گیرند باز عشقی و هوایی پدید نمی آید.
اما اگر زن و مرد در فضاهای گوناگون اجتماعی همچون دانشگاه و نمایشگاه های هنری و محافل موسیقی و تئاتر کنار هم و در مصاحبت یکدیگر باشند اما حجابی بین آنها قرار گیرد از محجوبیت و پاکدامنی و تعهد اخلاقی هر دو بیشترین بهره را از موهبت وجود یکدیگر خواهند برد، به خصوص این شیوه آشنایی در محیط عمومی و امن و بی خیال برای انتخاب همسر سودمند است و می تواند جایگزین شیوۀ دیرینۀ آشنایی از راه خواستگاری گردد.