بنابراين، اردوغان شروع به توصيه به بسياري از دوستان ترکيه براي دخالت در امور داخلي کشورهاي عربي کرد.
در مصر، او در مخالفت با احساسات مردمي موضع گرفت و از حزب اخوان المسلمين حمايت کرد. او هيچگاه خصومت خود را در قبال دولت کنوني مصر پنهان نکرد.
مصر در حال حاضر روابط ديپلماتيک خود را با ترکيه قطع و سفير خود را از آنکارا فراخوانده است. قاهره همچنين دولت اردوغان را به تلاش براي بي ثبات کردن مصر متهم کرده است.
در سوريه، اردوغان درباره مسلح کردن و همچنين پناه دادن به گروه هاي مسلح که در حال مبارزه عليه سوريه هستند، با احتياط عمل کرد. از او خواسته شد از مخالفان سوري حمايت کند ، حمايتي که با توجه به موضع راهبردي کشور ترکيه بسيار حياتي محسوب مي‌شود.
به نظر مي رسد اردوغان در حال حاضر در منطقه منزوي شده است.
جاي تعجب نيست که او با انزواي فزاينده رو به رو شده است زيرا با رسوايي‌هايي در دولت خود مواجه شده است و مردم ترکيه در اعتراض به او به خيابان‌ها ريخته‌اند.
تظاهرکنندگان خواهان استعفاي اردوغان شده‌اند.
او به طور فزاينده‌اي در محاسبات خود دچار اشتباه شده است و فقط خودش در اين باره مقصر است.