به گزارش
خبرنگار اقتصادی باشگاه خبرنگاران، سیدمحمدحسن ابوترابی نایب رئیس مجلس شورای اسلامی در مراسم گرامیداشت سی و چهارمین سالگرد شرکت ملی حفاری ایران در اهواز اظهار داشت: این نشست جلوه ای از حضور صاحبان فکرو اندیشه در صنعت نفت کشور را به نمایش در آورد که به بعضی از نکات کلیدی از جمله بحث انرژی اشاره ای می کنیم.
وی گفت: در سالهای تحریم باید نام دولت اسراف و تبذیر را به عنوان بهترین نام برای خود برگزیینم تقریبا تزریق 230 میلیارد دلار درآمدهای ناشی از نفت به اقتصاد یک کشور و بعد رشد منفی آن اقتصاد نماد دولت اسراف و تبذیر است که نیازی به استدلال و برهان ندارد .
ابوترابی اظهار داشت: هنگام کشف آمریکا و ارتباط با کشورهایی مانند اسپانیا و پرتقال با این منطفه و درآمدهای کلان آن رایگان که بدست آمد آنها را به اولین قدرت اقتصادی جهان تبدیل کرد و زمینه ساز آن شد که این دو کشور امروز در قاره اروپا به معنایی در غرب فقیرترین کشورها باشند. اسپانیا از جمله کشورهایی است که اقتصادش راه را برای فروپاشی منطقه یورو هموار کرد.
نایب رئیس مجلس شورای اسلامی تاکید کرد: امروز با معمای به اصطلاح «نفت، طلای سیاه» روبرو باشیم و این بحث به طور جدی مطرح شود که آیا نفت برای ملت‌ها و کشورهای دارای یرمایه موهبت است یا یک مصیبت، متأسفانه بسیار انگشت شمارند کشورهایی که نفت را به یک موهبت(کشورنروژ) تبدیل نمودند. به طوری که یک ریال از درآمد نفت را به اقتصاد کشور تزریق نکردند تا چه رسد به درآمد دولت برای اداره کشور، واقعیت تاریخی نشان می دهد در عین حال که نفت یک مصیبت برای بسیاری از کشورها خصوصا کشورهای جنوب غرب آسیا است و در کنار تبدیلی نمودن اقتصاد آنان به یک اقتصاد ضعیف و ناکارآمد زمینه را برای استثمار و استعمار و غارت استقلال آنها را فراهم آورد اما می توان در سایه حیات عقلانی و علمی این گوهر گرانبها را به یک موهبت بزرگ تبدیل کرد.
ابوترابی گفت: اما این سوال مهم مطرح است با آن که دشمنان غربی و از جمله آمریکا با ابزار تحریم به یاری ما شتافتند تا خود را از مصیبت نفت نجات دهیم و آن را به یک موهبت تبدیل کنیم آیا ما در این راه قدمی برداشته ایم؟ بنده به عنوان فردی که از مسایل کشور بی اطلاع نیستم باید بگویم هنوز به این تصمیم نرسیدیم و اگر در مذاکرات ژنو سه به گفتگو با غرب نشسته ایم برای آن است که هر چه زودتر مصیبت گذشته را تکرار کنیم و هرچه زودتر دلارهای نفت را نه به اقتصاد ملی به هزینه های دولت برای اداره کشور تزریق کنیم همین امروز هم منابع مورد نیاز صنعت نفت کشور را برای پاسداری از این نعمت بزرگ دریافت می کنیم و برای پرداخت یارانه به مردم می دهیم.
نایب رئیس مجلس شورای اسلامی افزود: نکته اینجاست که از رانت استثنایی و بی بدیل نفت و گاز چگونه استفاده کردیم؟ آیا این رانت بزرگ می¬تواند ابزار قدرتمندی در دست دولت برای هزینه بیشتر، بزرگی حجم آن، کاهش کارآیی آن و خلق شرکت های دولتی ناکارآمد و پرهزینه یا رانت نفت ابزاری باشد و یا در خدمت اقتصاد ملی، رشد و توسعه سرمایه گذاری بخش غیر دولتی خواهد بود؟
وی به گوشه ای از دلایل ناکارآمدی رانت نفت در اقتصاد کشور و آسیب های مصیبت بار آن در طول یک قرن اخیر و متأسفانه رشد آن در یک دهه اخیر اشاره کرده و گفت: با این نگاه که اراده بنمایم و از این فرصت استثنایی تحریم که می تواند در کنار آسیب هایی که برای کشور دارد همانند دفاع مقدسی که بر ما مصائب بزرگی را تحمیل کرد بیش از 40 شهید حفاری و صدها جانباز و ایثارگر تقدیم اسلام کرد ایران حیات معنوی و حیات اسلامی دینی خود را از این خطه عزت بخش دارد.
ابوترابی اضافه کرد: تحریم می تواند همانند دفاع مقدس رشد و بالندگی و افزایش قدرت نظام را به همراه داشته و ما را از مصیبت نفت به موهبت نفت هدایت نماید. تزریق رانت نفتی به مجموعه مدیریت نظام که دولت نماد اوست منشأ بروز آسیب های جدی می¬شود. در اختیار قرار گرفتن رانت نفت برای دولت این امکان را فراهم می آورد که دولت را به هدف اصلی عوامل رانت جویی تبدیل نماید.
وی تأکید کرد: کسانی که می توانستند کارآفرین یا در اندیشه تولید ثروت باشند راه رسیدن به ثروت را یا نزدیکترین راه دستیابی به ثروت را نزدیک به شبکه دولت می بینند؛ چراکه رانت نفت در اختیار دولت است و این چند آسیب کلیدی را به بار می¬آورد: الف) انگیزه حضور بخش مولد اقتصادی کاهش می یابد؛ ب) سبب بزرگ شدن دولت می شود و سوء استفاده های کلان را در پی دارد و فرصت های صحیح کسب منفعت را در بازار تغییر می دهد. لذا متأسفانه شاهد رشد نامتوازن در اینگونه اقتصادها و کشورها و دولت ها خواهیم بود.
نایب رئیس مجلس شورای اسلامی گفت: اگر دولت رانت نفت را در اختیار گرفت زمینه استقلال دولت را از اقتصاد داخلی فراهم می آورد و این یکی از عوامل کلیدی توقف و رکود اقتصاد ملی است. وقتی دولت ادامه حیات خودش را در گرو درآمدهای مالیاتی و به رشد توسعه اقتصاد نبیند و ادامه حیاتش را در استخراج صادرات و مصرف انرژی فسیلی دریابد به این سو روی می آورد و در نتیجه اگر اقتصاد ملی آسیب ببیند دولت با مشکل مواجه نمی شود. در برهه ای دغدغه ما دغدغه کارآفرینان و نیروهای مولد می شود که اداره کشور به درآمدهای مالیاتی حاصل از کار و تلاش آنان گره می¬خورد. در کشورهایی که رانت نفت در اختیار دولت است دولت احساس استقلال و اقعی می نماید و این مصیبتی عظیم است که ما گرفتار آن هستیم.
وی افزود: موضوع دیگر بحث توهم دولت توسعه گراست. توهم بزرگی که همه دولت ها با آن گریبان¬گیر هستند پول و نفت و صادرات هست و کلید آن توسعه است با توهم قدرت خود را متولی توسعه می داند و چون ظرفیت انجام این امر را ندارد هدف توسعه آن¬چنان که باید تحقق نمی¬یابد و در نهایت متوقف می شود. منابع در اختیار به جای اینکه به سمتی هدایت شود که به توسعه و پیشرفت کشور، افزایش درآمد ارتقای رفاه ملی رشد و تولید بینجامد به حوزه هایی سوق می¬یابد که به-طور جدی مانع رشد و توسعه آن ها می شود.
ابوترابی گفت: ما در دهه چهارم انقلاب نباید بیشتر به فکر هزینه ها باشیم باید در زمینه تقویت اقتصاد ملی و ظرفیت سرمایه گذاری رشد تولید و اشتغال گام برداریم.
وی تصریح کرد: در برنامه دولت نگاه ویژه به مناطق نفت خیز و مناطقی که دارای این ظرفیت هستند مورد توجه اساسی قرار گرفته است.
ابوترابی اظهار داشت: نمایندگان مجلس در محافل و نشست ها با رئیس جمهور و روسای دانشگاه‌های مختلف وکمیسیون تلفیق بودجه موضوعات را بررسی می کنند. واقعیت این است که ما در یک دوره گذر هستیم و واقعا دوره ، دوره ریل تعمیر است تا دولتی را که از یک رانت نفتی استفاده می کند به یک دولتی تبدیل نماید که با درآمدهای نفتی و مالیاتی کشور را اداره کند و این مهم نیازمند همکاری همه مسئولان کشور است و اقتضای آن این است که دولت هزینه های جاری و عمرانی خود را به حداقل ممکن کاهش دهد و حضور غیر دولتی را با پشتیبانی کامل برای آبادانی و عمران کشور فراهم آورد.
وی خاطر نشان کرد: هدف از ایجاد صندوق توسعه ملی رسیدن به افق چشم انداز است که حداقل 20درصد از درآمدهای حاصل از فروش نفت به این صندوق واریز شود تا منابع در اختیار بخش خصوصی و اقتصاد مولد قرار گیرد.
انتهای پیام/