به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران،همه ماجرا چند ثانیه بیشتر نیست و به یک دقیقه هم نمی رسد. آیت الله هاشمی وارد اتاق می شوند. همه حاضرین به احترام ایشان از صندلی های خود برخاسته اند به جز یک نفر که از قضا در راس مجلس نیز نشسته است. آیت الله هاشمی پس از طی طول اتاق و خوش آمدگویی به هیئت میهمان، نزد رئیس فنلاندی هیئت می رسند که در صدر مجلس نشسته است. ایشان به وی نیز خوش آمد می گویند اما صحنه های ضبط شده نشان می دهد «تارجا کرونبرگ» همچنان بر صندلی خود چسبیده و هرچند غریزه انسانی اش، به سبب سن بالای مخاطب، او را تحریک به برخاستن و ادای احترام می کند، اما گویا با دستها، پاها را وادار به سکون می کند که مبادا ناگهان، ناخودآگاه، خطایی کنند و برخیزند! اما نه او یک انسان معمولی است و نه آن مرد مسن قابل احترام فردی عادی؛ کرونبرگ، رئیس هیئت پارلمانی اروپاست و آقای هاشمی رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام ایران. کرونبرگ می داند که در عرف دیپلماتیک هم شان میزبان نیست و البته پایین تر است، اما تعمد دارد که محکم در جای خود بنشیند و بی احترامی را علنی کند.
آیت الله هاشمی رفسنجانی از جمله شخصیت هایی هستند که مفهوم «عزتمندی» در ادبیات ایشان فراوان یافت می شود و عزت و احترام به ایران و ایرانی در دنیا همواره مورد تاکید ایشان بوده است. دقیقا به همین خاطر است که با مشاهده بی احترامی کرونبرگ، چهره ایشان برافروخته شد و شاید انتقادات تند آیت الله از نقض توافق ژنو توسط آمریکا و نیز وجود پایگاه یک گروه تروریستی در پارلمان اروپا که دستشان به خون مردم و مسئولان ایران اسلامی آلوده است، متاثر از این فضا و پاسخی به آن بی احترامی بوده است.
دوستان واقعی آیت الله هاشمی، دقیقا به تعبیر صحیح خود ایشان، آبروی ایشان را از نظام و مردم می دانند و هرگونه رخدادی که آن «آبرو» را لکه دار کند و از شان و جلالشان بکاهد، چهره آنها را مکدر و خاطرشان را آزرده می‌سازد. لذا در مقابل این بی حرمتی سکوت نخواهند کرد.
کسانی البته خواهند گفت این بی احترامی، نقض هیچ اصل مورد توافقی نیست و نباید به نتایج بازدید این هیئت از ایران، خدشه وارد کند! اما گویا اساسا این هیئت با هدف بی حرمتی به میزبان به کشور سفر کرده و دنبال نتیجه ای جز این نبوده است. چه، نه تنها به خود جرئت داده از دو مجرم فتنه 88 که به دلیل اقدام علیه امنیت ملی محکوم شده اند، تقدیر کرده و با بی حرمتی به قوانین و حاکمیت ایران، «جایزه» به آنان تقدیم کند، بلکه امر بر رئیس هیئت مشتبه شده و گویی قصد اعلان ریاست و بزرگی بر شخصیتی چون آقای هاشمی رفسنجانی را نیز دارد.
همه این رفتارها پیام های روشنی دارند که امید داریم مسئولین محترم دولت و وزارت خارجه، پاسخی درخور به طرف غربی بدهند. به راستی، چه کسانی برای چنین هیئتی که به اذعان خود، مهم ترین دلیل سفرشان، دیدار با محکومان فتنه 88 بوده و در خلال پیگیری این هدف، به شخصیت های کشور اینگونه بی احترامی کرده اند، دعوتنامه ارسال کرده اند؟ آیا جز گرفتن عکس یادگاری توسط هیئت با چهره بی حجاب محکوم فتنه و تقدیر از او، و بی احترامی به یک روحانی، که هر دو نشان از کینه عمیق مسافران غربی نسبت به اسلام و نظام اسلامی دارد، نتیجه ای از این سفر عاید کشور شده است؟ یا اینکه سفر نتایج مثبتی هم داشته که یحتمل «محرمانه» است؟