گفتنی است: کهکشان‌ها برای ساخت ستاره‌ها 8 میلیارد سال وقت صرف می‌کنند و نگاه پس از مرگ ستاره، اجزای گازی تشکیل دهنده‌ی ستاره حکم نوعی مادهی غذایی برای ساخت ستاره جدید را برای کهکشان فراهم می‌کند.
بررسی‌ها نشان می‌دهند؛ کهکشان‌ها به طور دائم نیاز به منابع گازی جدید برای تولید ستاره و حفظ بقا دارند.
ستاره‌شناسان معتقد هستند: که باران‌های گازی در فضای بین ستاره‌ای حکم نوعی سوخت رسانی برای تولید ستاره را بر عهده دارد.
اما در عین حال این ابرهای گازی همیشگی نیستند زیرا در صورت دائمی بودن تولید آنها کهکشان منبسط و قسمت‌های بیرونی آن به شدت گرم می شد، سپس در واقع نوعی میدان مغناطیسی بسیار کوچک وجود دارد که می‌تواند کهکشان را در وضعیت ثابت نگهداری نماید.
انتهای پیام/