منوچهر اکبرلو، منتقد سینما در گفتگو با خبرنگار حوزه سینما
باشگاه خبرنگاران گفت: فیلم سینمایی "استرداد" به دلیل برخورداری از یک موضوع متفاوت قادر به رفع بخشی از خلا فیلم سازی در سینمای ایران است.
وی افزود: به این معنا که در میان فیلم‌هایی با لوکیشن‌های ثابت و تکراری نیازمند بهره‌گیری از فضاها و سوژه‌های متنوع نیز هستیم پس چه بهتر که توجه به تاریخ ایران مدنظر قرار گیرد.
وی عنوان کرد: البته هنگام بحث به سر ساخت این گونه فیلم‌ها توسط نهادهای دولتی متاسفانه بودجه و میزان هزینه‌های غیرواقعی و غیر منطقی مطرح می‌شود زیرا در نهادهای دولتی هزینه‌های غیر منطقی با عنوان ساخت فیلم فاخر تولید می‌شود.
وی ادامه داد: من به شخصه به این اصطلاح اعتقاد ندارم زیرا تجربه نشان داده که در شکل فعلی فیلم فاخر شامل فیلم‌هایی می‌شود که با وجود بودجه‌های بسیار آن بازده مطلوب را ندارد.
اکبرلو تصریح کرد: یکی از ویژگی‌های ساخت این گونه فیلم‌ها و به ویژه توسط نهادهای دولتی این است که کارگردان همان نویسنده است و با وجود هزینه‌های بسیار قابل توجهی به فیلمنامه نمی‌شود و تهیه‌کننده و کارگردان درگیر لوکیشن‌ها و انتخاب بازیگران می‌شوند.
اکبرلو بیان کرد: در چنین فیلم‌هایی کارگردان نباید الزاما فیلمنامه نویس باشد و نیز در صورت برخورداری از تجربه‌ی فیلم‌نامه‌نویسی به دلیل مسائل سنگین تولید فیلمنامه خوبی به دست نمی‌آید.
این منتقد تصریح کرد: تجربه ساخت ده‌ها فیلم این چنینی من را به این نتیجه رسانده که گروه فیلم‌نامه‌نویسی جدا از کارگردانی و به توجه به جذابیت‌های فنی زیاد مانند مکان و جلوه‌های ویژه باید توجه خود را به استحکام روایت متمرکز کند و به نظرم تنها آسیب "استرداد" کم‌توجهی به شیوه روایت در فیلمنامه است و به عنوان یک درام تاریخی قابل توجه است.
وی عنوان کرد: به نظر من به دلیل حضور تحمیلی ایران در وقایع جنگ جهانی دوم این سوژه پتانسیل بسیار بالایی برای سینمای ما دارد که متاسفانه تاکنون از آن غفلت شده است.
این منتقد تصریح کرد: یکی از ویژگی‌های مثبت این فیلم انتخاب‌های صحیح بازیگران و به ویژه درباره "حمید فرخ‌نژاد" است که سهم مهمی از کیفیت فیلم را به دوش می‌کشد.
اکبرلو با اشاره به بحث‌هایی مبنی بر مطابقت نداشتن برخی از سکانس‌های این فیلم با واقعیت‌های تاریخی بیان کرد: اگر فیلمی در آغاز یا در جای جای روایت تاکید داشته باشد که ما با یک فیلم تاریخی مستند روبه رو هستیم به طور طبیعی این فیلم یک تحریف آشکار تاریخی است اما به نظرم سینما به هنگام اقتباس از تاریخ همواره در لحظاتی خود را از تاریخ جدا می‌کند.
این منتقد عنوان کرد: مشکل تطابق تاریخی در سینمای ما به علت تعداد محدود پرداختن به سوژه‌های تاریخی یا مذهبی است زیرا زمانی که کسی به سوژه‌ای پرداخت به دیگران اجازه روایت مجدد آن داده نمی‌شود بنابراین مسئولیت فیلم دو چندان می‌شود زیرا یک بار درباره آن سخن گفته شده یک بار معیار قضاوت ما خواهد بود در حالی که در سینمای پررونق و متنوع مانند سینمای هند یا آمریکا یک سوژه بسیار متنوع و از زوایای مختلف ساخته می‌شود گه گاه به طور کامل به آن وفادار و گاه پرداخت بسیار آزاد از آن سوژه دارد.
اکبرلو خاطرنشان کرد: این کار به ضعف فیلم‌ساز در جایگاه فیلم‌نامه‌نویس باز می‌گردد.
انتهای پیام/ص