به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران مشهد، وی که در روستای سرابه اردستان از توابع استان اصفهان در تاریخ ۱۲۴۹ متولد شد از فعالان سیاسی به شمار می رود که از جمله فعلیت های ایشان به شرح زیر می باشد.
فعالیت های سیاسی
فعالیت سیاسی او با عضویت در انجمن مقدس ملی اصفهان آغاز شد در سال ۱۲۸۹ همزمان با تشکیل دوره دوم مجلس شورای ملی، نورالله نجفی اصفهانی از سوی آخوند خراسانی و عبدالله مازندرانی به‌عنوان یکی از مجتهدان طراز اول به مجلس شورای ملی معرفی گردید که وی نیز مدرس را برای این امر معرفی نمود و از سوی مجلس نیز پذیرفته شد.
وی در دوره سوم نیز از طرف مردم تهران به نمایندگی انتخاب شد ولی این مجلس به علت فشار خارجی و آغاز جنگ جهانی اول یک سال بیشتر دوام نیاورد.
در سال ۱۲۹۵ بیست و هفت نفر از نمایندگان مجلس و گروهی از رجال سیاسی و مردم عادی به منظور مقابله با تجاوزات روس و انگلیس به ایران، به طرف قم حرکت کردند و در آن شهر «کمیته دفاع ملی» را تشکیل دادند و یک هیأت ۴ نفری را برای اداره امور برگزیدند که مدرس یکی از آنان بود
. همچنین مدرس یکی از پنج مجتهد ناظر مجلس دوم مشروطه بود و مخالفت شدیدی با حق رأی و انتخاب زنان به نمایندگی مجلس داشت.
مخالفت با رضاشاه
پس از کودتای ۳ اسفند ۱۲۹۹ که توسط رضاخان و سید ضیاءالدین طباطبایی صورت گرفت، بسیاری از آزادی خواهان دستگیر شدند که از جمله آنان مدرس نیز به قزوین تبعید و در آن جا زندانی شد.
وی بیش از ۳ماه در حبس بود و پس از عزل سید ضیاء آزاد شد.
پس از آزادی به نمایندگی مردم تهران در مجلس چهارم انتخاب شد و به عنوان نایب رییس مجلس و رهبری اکثریت مجلس برگزیده شد.
دوره پنجم مجلس در ۱۳۰۲ افتتاح شد و در این دوران پر اهمیت تاریخ مشروطه که با تغییر سلسله قاجاریه و روی کار آمدن رضاخان همراه بود، مدرس رهبری اقلیت مجلس را بر عهده داشت.
یکی از وقاع مهم مجلس پنجم استیضاح رضاخان بود، این استیضاح که سرانجام در روز ۷ مرداد ۱۳۰۴، توسط مدرس و شش تن دیگر از نمایندگان مخالف بود؛ رضاخان رئیس‌الوزراء را به دلیل سوء سیاست داخلی و خارجی، قیام و اقدام بر ضد قانون اساسی و حکومت مشروطه استیضاح نمودند.
تبعید و مرگ
در سال ۱۳۰۵ مدرس مورد سوءقصد قرار گرفت که از ترور جان سالم به در برد. وی در جریان قیام نورالله نجفی اصفهانی در دی ماه ۱۳۰۵ شمسی در قم علیه اقدامات رضاشاه طی تلگرافی از قیام ایشان حمایت کرد. رضاخان در طی برگزاری انتخابات مجلس هفتم، با مداخله آشکار در انتخابات و حذف آرای وی، اجازه نداد مدرس به مجلس راه یابد و سپس در ۱۶ مهر ۱۳۰۷ دستگیر و به دامغان و مشهد و سپس به خواف تبعید کرد.
مدرس ۷ سال در خواف توسط مأموران تحت نظر بود و در ۲۲ مهر ۱۳۱۶ از خواف به کاشمر منتقل شد. در این زمان رضا شاه دستور قتل مدرس را به رئیس شهربانی کاشمر داد ولی او به این کار تن نداد و در نتیجه این مأموریت به جهان سوزی، متوفیان و خلج واگذار شد. آنها در شب ۱۰ آذر ۱۳۱۶ او را کشتند و جنازه اش را خاک کردند.
قبر مدرس پس از شهریور ۱۳۲۰ و خروج رضا شاه از ایران، توسط اهالی محل مشخص گردید. آرامگاه وی در شهر کاشمر واقع است.
آثار
از آثار وی می توان به حاشیه بر کتاب النکاح شیخ محمدرضا نجفی مسجدشاهی، کتاب احوال الظن فی اصول الدین ،رساله‌ای در شرط متأخر و رساله‌ای در ترتب اشاره نمود./ش