وی افزود: گرچه از منظر واقع‌گرایی مشکل است که احزاب و گروه‌ها را به تشکلی واحد تبدیل کنیم اما تشکیل جبهه فراگیر می‌تواند وحدت را میان گروه‌های سیاسی تامین کند و در واقع احزاب و تشکل‌ها با حفظ چارچوب تشکیلاتی خود در قالب چنین جبهه‌ای به ادامه فعالیت بپردازند.
این فعال سیاسی با بیان اینکه تشکیل جبهه فراگیر با شرایط و واقعیت کشور سازگاری بیشتری دارد، تصریح کرد: با توجه به اشتراک نظر در میان تشکل‌ها و گروه‌های اصلاح‌طلب زمینه شکل‌گیری جبهه فراگیر در میان این جریان سیاسی وجود دارد و هر جریان سیاسی با توجه به فعالیت‌های گروه‌های خود می‌تواند به سمت تشکیل چنین جبهه‌ای حرکت کنند.
این فعال سیاسی با بیان اینکه جناح در درون یک حزب شکل می‌گیرد، گفت: جناح سیاسی به تنهایی تشکیلات مستقل سیاسی به حساب نمی‌آید و در کشور ما جبهه تحت عنوان جناح مرسوم شده است و میزان هماهنگی که در میان یک جبهه وجود دارد در میان جناح سیاسی مشاهده نمی‌شود و در نتیجه در شرایط فعلی بهتر است که جناح‌ها را تبدیل به جبهه کنیم و این مسئله حتما شدنی است.
قنبری به موانع اجتماعی موجود برای تشکیل و فعالیت احزاب در کشور اشاره و خاطرنشان کرد: به هم‌ریختگی مرز طبقاتی در میان احزاب سیاسی و عمل کردن قبایل و ایلات کشور به عنوان یک نیروی سیاسی در کشور از اصلی‌ترین موانع اجتماعی در فعالیت احزاب به حساب می‌آید.
این فعال سیاسی وجود احساس رقابت دولت با احزاب را یکی از موانع سیاسی برای فعالیت دانست و تصریح کرد: دولت‌ها احزاب را به عنوان رقبای خود در انجام فعالیت‌های سیاسی تلقی می‌کنند و این مسئله موجب شده که با سلب امکان فعالیت از احزاب، آنها نتوانند به لحاظ سیاسی عملکرد قابل قبولی از خود نشان دهند.
قنبری اضافه کرد: متاسفانه احزاب برای خود ساختاری تعریف کرده‌اند که قابل بسط و گسترش نیست و به نوعی آنها را به باشگاه قدرت برای گروه خاص تبدیل کرده است.