از کوچه پس کوچه های شهر که وارد می شدیم یک درب با گلهای برجسته با یک پیش ورودی که پله می خورد و وارد حیاط می شد.
وسط حیاط یک حوضی لبریز از ماهی‌های قرمز که اطرافش گلدانهای شمدانی خود نمایی میکردند و کمی آنطرف تر یک باغچه‌ای بسیار زیبا با درختان میوه از انار و خرمالو و پرتغال گرفته تا انگور و . . .
کمی جلوتر چند اتاق که با پله ورودی حیاط در ارتباطند. یک بالکن رو به حیاط که نرده هایش پر از گلدان . . .
بالکن قدیمی و زیبا که یک سمتش آشپزخانه و سمت دیگرش دو تا اتاق تو در تو که درب هاشان رو به حیاط باز می شد.
اتاق با تا‌قچه‌های نقاشی شده که روی آن آیینه و قرآن و چند قاب عکس گذاشته شده که دور تا دورش پشتی ها تمیز و مرتب چیده شده
با تکیه به پشتی ها و نظاره به یک درب سر‌تا سری که به حیاط باز می شد می‌توانستیم ماهی های سرخ داخل حوض وسط حیاط را ببینیم.
اما حالا. . .
کوچه ها زیاد تغییری نکرده اما سمت چپ و راستمان پر از ماشین است وقتی وارد کوچه می شویم ساختما‌نها سر به فلک کشیدند آنقدر بلند مرتبه که گاهی وقتها انتهای ساختما‌نها را نمی بینیم. . .
وقتی می رسیم جلوی درب، یک آیف‌ون تصویری جلو چشمان ماست، زنگ را می زنیم و وارد ورودی زیر پله می شویم می رسیم به درب آسانسور وارد می شویم دکمه طبقه مورد نظرمان را می زنیم و می رسیم جلو درب واحد‌مان وقتی درب باز می شود مقابلمان پذیرایی سمت راستمان آشپزخانه اپن، سمت چپ اتاق های خواب و سرویس بهداشتی و داخل یکی از اتاق ها یک بالکن کوچک که نه درخت دارد و نه حوض و نه . . .
وقتی به پذیرایی بر می گر‌دیم دیگر از پشتی و تا‌قچه و آینه و قرآن و . . . خبری نیست و جای آنها را مبل و تابلو و گلهای مصنوعی و مجسمه های تزئینی گرفتند. . .
همه چیز مدرن شده است اما. . .
محمد حسین ابریشمی محقق و پژوهشگر ایران درباره تفاوت های معماری و سبک بومی- ایرانی با شیوه ها و روش های معماری و ساختمان سازی مدرن امروزی بیان داشت: خانواده های ایرانی در خانه ها‌یی با معماری سنتی و با توجه به ترکیب بندی فضای داخلی، از آسایش بیشتری بهره مند بودند.
صوت و صدا، گرما و سرما کمتر به درون اتاق ها نفوذ می کرد و فضای طراحی شده دارای چشم اندازهای بسیار مناسب بود.
برخی مردم حتی در زمین محوطه خانه خود سبزیجات متنوعی پرورش می دادند.
اما در بناهای مدرن امروزی شیوه های معماری کهن ایرانی کمتر رعایت می شود و بیشتر تقلید از معماری اروپایی است و از نظر اقلیمی تناسبی با موقعیت جغرافیایی ایران ندارد.
وی با اشاره به شرایط آب و هوایی اروپا و ایران می گوید: در اروپا 300 روز هوا ابری است و تنها 60 روز آفتاب دارند، اما در ایران 300 روز هوا آفتابی است این شرایط مناسب اقلیمی ایران است.
بنابر این ساختمان های اروپایی برای ما مناسب نیست و نباید از اروپائیان تقلید کرد.
وی پیشنهاد می دهد که مهندسان معمار ایرانی نقشه های ساختمانی متناسب با شرایط علمی- اقلیمی کشور طراحی و ارائه دهند./گزارش از آذر رجبی/
انتهای پیام/