به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران، پايگاه اينترنتي روزنامه الدستور چاپ اردن در شماره امروز خود در مقاله اي به قلم «رشيد حسن» با اشاره به تحولات روابط ايران و‌امريکا و تلاش واشنگتن براي نزديک شدن به تهران، نوشت: نرمش قابل پيش بيني در روابط آمريکا و ايران، اثبات کننده اين موضوع است که سياست واشنگتن بر اساس اصل « دشمني با هيچ کس، دائمي نيست بلکه منافع دائمي است» استوار است و اين اصل تبيين‌کننده مشي و روشهاي دولت‌هاي پي در پي آمريکا از زمانهاي گذشته بوده است؛ اصل و اساسي که برخلاف آن چيزي که برخي طرفها بويژه عربها گمان مي‌کنند، قائم بر دوستي نيست و فقط و فقط بر اساس منافع بنا شده است.
نويسنده مي افزايد: با اندکي جزئي نگري مي توان دريافت که واشنگتن هنگامي که متوجه شد رژيم شاه ايران ديگر از بين رفتني است و نمي تواند دوام بياورد، از حمايت وي دست کشيد و در دوستي با او به حد نمک‌نشناسي رسيد؛ شاه ايران کسي بود که خدماتي به آمريکا ارائه کرد که کسي مانند آن را به اين کشور ارائه نکرده بود. اما با اين حال، آمريکا حتي به وي اجازه نداد براي معالجه، وارد خاک اين کشور شود. همچنين با سران سابق فليپين و اندونزي و ژنرال پينوشه که دست پرورده خود سازمان «سيا» بود، با نهايت قساوت برخورد کرد و مثالهايي از اين دست.
نويسنده با اشاره به موضع آمريکا در قبال انقلاب هاي کشورهای عربي، تصريح کرد: در همين زمينه مي توان به عقب نشيني آمريکا از حمايت حسني مبارک و بن علي پس از اينکه مطمئن شد که ديگر کارشان از کار گذشته است، اشاره کرد. اين در حالي است که مبارک و بن علي خدمات زيادي به واشنگتن و به دشمن صهيونيستي ارائه کرده بودند تا جائي که بن اليعاذر از وزراي کابينه اسرائيل، مبارک را به منزله «گنجي بزرگ براي اسرائيل» توصيف کرد. تونس نيز در زمان بن علي پايگاه بزرگي براي موساد ( دستگاه جاسوسي صهيونيستها) به شمار مي رفت. باراک اوباما رئيس جمهور آمريکا با صراحت تمام، حمايت خود را از انقلاب‌هاي عربي اعلام کرد تا جائي که از جوانان آمريکا خواست به جوانان مصر که با انقلاب مسالمت آميز خود، تاريخ قابل تحسيني را پديد آوردند، اقتدا کنند.
نويسنده مقاله در ادامه مي افزايد: در اين زمينه، بايد به اين مساله اشاره کنيم که شور و اشتياق اوباما جدي نبوده است بلکه حماسه و اشتياقي ساختگي و برنامه ريزي شده با هدف موج سواري در اين انقلابها و به کنترل در آوردن آن و انحراف انقلابها از مسير اصلي اش بوده است.
در ادامه اين مقاله آمده است: منافع راهبردي آمريکا از زمان رياست جمهوري ترومن در اواخر دهه چهلم قرن گذشته تا به امروز، بر دو رکن اصلي بنا شده است که عبارتند از تسلط بر نفت کشورهاي عربي در زمينه توليد و بازاريابي و تضمين ورود آن به آمريکا به ارزانترين قيمت و ديگري حمايت از اسرائيل و کمک به اين رژيم تا اينکه از همه کشورهاي عربي، قدرتمندتر و قوي تر باشد و بر اين اساس، تلاش، فکر و حرکت ناوگان آمريکا فقط در جهت حفظ اين راهبرد و اجرايي کردن آن استوار است و به چيز ديگري فکر نمي کند.
نويسنده مي افزايد: شواهد و قرائن کنوني اثبات مي کند که آمريکا نه به حقوق بشر و نه به دمکراسي، کاري ندارد و به آن توجهي ندارد و فقط به فکر منافع خود است و براي تامين همين منافع، در جهت ايدئولوژيک کردن اين اصول و ارزشها (حقوق بشر ودمکراسي) اقدام کرد و اين اصول را به مثابه، اسب تروا مطرح کرد که هر وقت خواست بر آن سوار شود و از آن ابزاري قابل انعطاف، مطيع و موثر براي خود درست کند تا اينکه بتواند از رقبا و دشمنانش به راحتي انتقاد کند و جنگ تبليغاتي و رسانه اي عليه آنها براه اندازد..اين در حالي است که از هم پيمانان خود چشم پوشي کرده است.
مقاله نويس الدستور ادامه داد: پيدا کردن رمز اين عشق واشتياق نياز به تخمين و متوسل شدن به چيزي ندارد بلکه همه شور و اشتياقها به اين مساله برمي گردد که منافع بزرگ و مهم اين کشور ايمن است.
در پايان اين مقاله آمده است: خلاصه اينکه آمريکا به تمام معناي کلمه کشور عمل گرايي است که به چيزي جز منافع خود اعتقادي ندارد و براي تحقق اين منافع و در راس آن، رفاه مردم آمريکا، تلاش مي کند و به همين علت،با کسي دشمني دائم ندارد بلکه به منافع دائم براي خود فکر مي کند... و اين، واقعيت هايي مربوط به آمريکاست.
انتهای پیام/