به گزارش
خبرنگار دانشگاه باشگاه خبرنگاران، "جواد رضایی‌پور" مسئول سیاسی بسیج دانشجویی دانشگاه امیرکبیر در یادداشت خود آورده است: فتنه‌گران چنان فتنه‌ای به راه انداختند که صدای آن تا خیام سیدالشهدا در عاشورای سال
88 شنیده شد...اما این بار نیز خون و عظمت سیدالشهدا بود که در برابر
دشمنان اسلام و نظام اسلامی ایستادگی کرد و همچون سال 61 که اثرات قیام او
بساط بنی أمیّه را برچید، این بار نیز نقشه دشمنان داخلی و خارجی را که با
همه توان به صحنه آمده بودند، نقش برآب کرد.
این روزها حال و هوای خاص به خودش را دارد و همچنین غم و اندوه خاص به خودش را...کاروان اسرای کربلا، از عصر عاشورا به سمت کوفه و سپس شام به راه افتاده است.آن هم چه اسیرانی؛ علی ابن الحسین زین العابدین(ع)، عقیلة بنی هاشم(س) و دختران و زنان خاندان رسول الله...!
مگر می‌شود که مسلمانان، مردان خاندان پیغمبرشان را این‌گونه تار و مار کنند و اموال آن‌ها را به غارت ببرند؟! مگر می‌توان تصور کرد که جامعه اسلامی نوامیس پیغمبرشان را به عنوان خارجی(خروج‌کنندگان از دین) به مردم معرفی کنند؟!
هنگامی که تاریخ اسلام را بررسی می‌کنیم، خواه ناخواه به حادثه عاشورا برمی‌خوریم «مُصیبَة ما أعظَمَها و أعظَمَ رَزیَّـتَها فی الإسلامِ و فی جَمیعِ السّماواتِ و الأرضِ». واقعه‌ای که در 10 محرّم سال 61 (هجری قمری) در نزدیکی کوفه در صحرای کربلا به وقوع پیوست.
سیدالشهدا در مسیر مدینـه به مکه و مکـه به کوفه بارها فرموده بودند که هدف قیام و حرکتشان چیزی نیست جز اصـلاح جامعه رو به انحطاط آن زمان که با خلافت(بخوانید سلطنت)یزیدبن‌معاویه لعنة الله علیهما نه تنها از ارزش‌های اسلامی فاصله می‌گرفت، بلکه ضدّ مبانی الهـی عمل می‌کرد «إِنّی لَمْ أَخْرُجْ أَشِراً وَ لا بَطِراً وَ لا مُفْسِداً وَ لا ظالِماً، إِنَّما خَرَجْتُ لِطَلَبِ الاِْصْلاحِ فِی أُمَّةِ جَدِّی».
پس از اینکه حاکم مدینه، ولید ابن عقبة درپی گرفتن بیعت از سیدالشهـدا برای یزیدبن‌معاویه برآمد، این بزرگوار به همراه عزیزان و اصحاب خویش به سمت مکـه حرکت کردند. در مکه نیز او را راحت نگذاشتند و طرح قتل این بزرگوار را طرح‌ریزی کردند.
پس از نوشتن نامه‌های زیادی که از سرزمین‌های مختلف از جمله کوفه و یمن برای او نوشته شده بود و بنا به دعوت مسلم‌بن‌عقیل که به عنوان نایب سیدالشهـدا به کوفه رفته بود تا اوضاع را مورد بررسی قرار دهد، ایشان تصمیم به حرکت به سمت کوفه را گرفتند...اما همان‌هایی که برای او نامه نوشته بودند و از او دعوت کرده بودند که به کوفـه بیاید از جمله شَبَث‌بن‌رِبعی، نه تنها نایب امام‌شان را به قتل رساندند بلکه در نزدیکی کوفه در سرزمین کربلا مقابل خود امام صف کشیدند و گفتند: یا با یزید بیعت کن یا خـون تو و خاندانت در همین مکان به زمین ریخته خواهد شد!
سوال اینجاست که چه عاملی سبب شد که جامعه اسلامی پس از نیم قرن از شهادت رسول خدا، به جایی برسد که ولیِّ زمان را که رسول الله(ص) سلسله آن‌ها را از امیرالمومنین تا مهدی موعود بیان کرده بود، این‌گونه به طرز فجیعی به قتل برسانند و خاندانش را به اسارت و اموالش را به غارت ببرند؟ آیا عمربن‌سعد نمی‌دانست که این شخص فرزند امیرالمومنین و صدّیقة طاهـرة سلام الله علیهماست؟!! آیا شمر جانباز سپاه علی‌بن‌ابیطالب در جنگ صفّیـن با معاویه(پدر یزید)نبود؟ آیا پیرمردان سپاه کوفه و شام درباره شخصیت و جایگاه حسین‌بن‌علی چیزی نمی‌دانستند در حالیکه رسول اکرم(ص) بارها فرموده بودند: "أبنای هذان الحسن و الحسین سیدا شباب أهل الجنة..."؟
آنچه باید اکنون از خویش پرسید این است که آیا امکان دارد که چنین شرایطی برای انقلاب اسلامی نیز به وجود آید؟! آیا تاریخ توانایی تکرار در این زمینه را نیز دارد؟
شاید جواب این دسته از سوالات بعد از انتخابات 88 راحت‌تر شده باشد. وقایعی که بعد از انتخابات سال 88 بوجود آمد، درک وقایع عاشورای سال 61 (ه.ق) را ملموس‌تر می‌کند. کسانی که بسیاری از آن‌ها از قبل از انقلاب با امام راحل‌مان(ره)همراه بودند، چنان در برابر اصل نظام اسلامی یعنی ولایت فقیه ایستادند که گویا از همان اول با برپایی نظام اسلامی مخالف بوده‌اند! چنان آب به آسیاب دشمن ریختند که دشمنان درجه یک جمهوری اسلامی نام آن‌ها و جریان داخلی حامی‌شان را به زبان آورد و علناً حمایت خود را از آن‌ها اعلام کرد.
اوباما رئیس جمهور وقت ایالات متحده، ضمن نام بردن از یکی از کاندیداهای
معترض انتخابات ریاست جمهوری 88 او را منشأ الهام‌بخشِ آن دسته از کسانی
می‌داند که خواهان گشایش به سوی غرب هستند و درباره او چنین می‌گوید:"وی
نماینده بسیاری از افرادی است که در خیابان‌ها هستند و شجاعت فوق‌العاده‌ای
از خود نشان می‌دهند" (شبکه ایران به نقل از شبکه الجزیره)
چنان فتنه‌ای به راه انداختند که صدای آن تا خیام سیدالشهدا در عاشورای سال 88 شنیده شد، اما این بار نیز خون و عظمت سیدالشهدا بود که در برابر دشمنان اسلام و نظام اسلامی ایستادگی کرد و همچون سال 61 که اثرات قیام او بساط بنی أمیّه را برچید، این بار نیز نقشه دشمنان داخلی و خارجی را که با همه توان به صحنه آمده بودند، نقش برآب کرد و مقام معظم رهبری در دیدار با جمعی از بسیجیان در تاریخ 1/9/91 چه زیبا فرمودند: "هيچ وقت نبايد امت اسلامى و جامعه اسلامى ماجراى عاشورا را به عنوان يك درس، به عنوان يك عبرت، به عنوان يك پرچم هدايت از نظر دور بدارد. قطعاً اسلام، زنده به عاشورا و به حسين‌‌بن‌على(ع) است. همان طور كه فرمود: «و انا من حسين»بنا بر اين معنا، يعنى دين من، ادامه راه من، به وسيله حسين (ع) است.اگر حادثه عاشورا نبود، اگر اين فداكارى عظيم در تاريخ اسلام پيش نمى‌آمد، اين تجربه، اين درس عملى، به امت اسلامى داده نمي‌شد، يقيناً اسلام دچار انحرافى مي‌شد از قبيل آنچه كه اديان قبل از اسلام دچار آن شدند و چيزى از حقيقت اسلام، از نورانيت اسلام باقى نمي‌ماند. عظمت عاشورا به اين است."
انتهای پیام/