صدور قطعنامه هاي شوراي امنيت طي شش سال بي فايده بوده است.براي توقف بحران هسته اي بايد مذاکره صورت گيرد. اما عمده اين ارزيابي ها با هدف وحشت آفريني بي مورد است.
*** سه دليل براي بي مورد بودن اين وحشت آفريني وجود دارد:
1-هيچ کشوري تحت نظارت بازرسان آژانس بين المللي انرژي اتمي به ساخت سلاح هسته اي اقدام نکرده است.در واقع پاکستان و هند و آفريقاي جنوبي و اسرائيل از مجموع پنج کشوري که طي چهار دهه گذشته اقدام به ساخت بمب هسته‌اي کرده اند ، جزء امضا کنندگان معاهده منع گسترش تسليحات هسته اي نيستند و به همين علت بازرسان آژانس بين المللي انرژي اتمي از آن کشورها بازرسي نکرده است.
بازرسان آژانس تقريبا هر هفته از تاسيسات هسته اي ايران بازرسي مي کنند.
2-کشوري که توان دستيابي به سلاح هسته اي داشته باشد ظرف چند هفته آن را مي سازد اما منطق راهبردي اجازه نمي دهد که کشوري فقط به خاطر ساخت بمب هسته اي ساده اي که فقط جنبه بازدارندگي دارد ، بخواهد با قدرتهاي قويتر از رو در رو شود.
تقريبا محال است که ايران بتواند در فرصتي کمتر از يک سال به چنين قدرتي دست يابد و آمريکا و اسرائيل متوجه آن نشوند.
3-رهبران ايران تعهد کرده اند که سلاح هسته اي نسازند.زيرا آنها معتقدند که اين امر ناقض قوانين اسلام است.
ايران مدارکي ارائه کرده است که نشان مي دهد اين کشور تمايل دارد توافقنامه اي درباره برنامه هسته اي اش دست يابد.ايرانيان در حوزه مديريت برنامه هسته اي خود تصميماتي اتخاذ کرده اند که نشان مي دهد اين کشور تمايل دارد از بروز حالتي که منجر به جنگ و روياروئي شود جلوگيري شود.
تحليلگران معتقدند با توجه به اقداماتي که ايران انجام داده است اين کشور درحال فراهم ساختن ابزارهايي با هدف لغو مجازاتهاي غرب عليه اين کشور است.
برنامه اتمي ايران با وجود 17 تاسيسات هسته اي اعلام شده و پنج قرار داد ساخت ، بسيار وسيع است. افزون بر اين ايران برنامه هسته اي را به يک افتخار ملي تبديل کرده است. همين امور موجب مي شود کنار گذاشتن آن غير ممکن شود.
در پايان اين گزارش آمده است: در مذاکرات تهران و گروه 1+5 از يک سو و آژانس بين المللي انرژي اتمي از سوي ديگر ممکن است توافقي مشابه به وجود آيد که تاحد زيادي فعاليت هاي هسته اي ايران و چارچوب آن را محدود سازد و امکان نظارت بيشتر آژانس را افزايش دهد.
انتهاي پيام/