به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران ؛ روزنامه الوطن چاپ عربستان سعودي در پايگاه اينترنتي خود در مقاله اي با عنوان «اگر نگران کسر بودجه هستيد حقوق و مزاياي اعضاي مجلس مشورتي را کم کنيد!» به قلم حليمه مظفر نوشت، خالد العقيل عضو مجلس مشورتي، خيلي ساده، پيشنهادي را ارائه کرد که سرچشمه گرفته از احساس وي در قبال شهروندان بازنشسته و خانواده آنها، بود که حقوق و مستمري ماهانه شان کمتر از 3 هزار ريال است. وي خواستار افزايش مستمري آنها شد. دکتر محمد آل ناجي رئيس منابع انساني به مجلس مشورتي آمد و با «عاطفي» توصيف کردن اين پيشنهاد گفت افزايش حقوق و مستمري بازنشستگان بار مالي زيادي دارد و منجر به افزايش کسر بودجه دولت مي شود! به رغم آن که ـ شکر خداـ ميلياردها دلار پول در خزانه دولت وجود دارد اما اعضاي محترم مجلس مشورتي خيلي راحت راي به کنار گذاشتن اين پيشنهاد دادند. نور چشم من! اين راي آنها به خاطر آن بود که دلشان پيش بودجه است!(و نگران آن هستند).
براساس منطق عقلي و نه عاطفي، وقتي چنين پيشنهادي که حق شهروندان است در مجلس مشورتي کنار گذاشته مي شودـ انگار مردم از سياره مشتري هستند در حالي که روي همين کره زمين زندگي مي کنندـ من هم از دولت محترم تقاضا مي کنم حقوق و امتيازات مادي هنگفت نمايندگان مجلس مشورتي را کاهش دهد زيرا پرداخت آن مقدار حقوق و مزايا به 150 نماينده اين مجلس به منزله هدر دادن بيت المال است و بار مالي زيادي براي بودجه دولت دارد. فکر مي کنم رئيس منابع انساني مجلس مشورتي هم اگر نگران بودجه باشد با اين نظر من موافق است به ويژه آن که آن مقدار حقوق و مزايايي که دريافت مي کنند با تلاش آنها در مجلس تناسب ندارد!
نويسنده در ادامه با ذکر حقوق و مزاياي مادي اعضاي مجلس مشورتي عربستان نوشته است حقوق ماهانه آنها 26 هزار ريال سعودي است و سالانه 100 هزار ريال هم حق مسکن مي گيرند و زماني هم که به عضويت اين مجلس منصوب مي شوند 300 هزار ريال به آنها پرداخت مي شود، اين مبالغ غير از پاداشها، کمک هزينه ها، بليط هاي درجه يک(هاي کلاس) و درمان مجاني در بيمارستانهايي است که شهروندان عادي بايد در به در دنبال راهي براي بستري کردن بيماران خود در آنها باشند. همه اين موارد، زندگي راحتي را براي آنها فراهم مي کند و با توجه به آن که آنها به اين سمت منصوب شده اند(منتخب مردم نيستند) به نفعشان است از برخي تصميماتي که عليه شهروندان اخذ مي شود حمايت کنند تا در دوره بعد هم حکم انتصاب آنها تمديد شود. شهروندان عادي‌ـ البته به همه تعميم نمي دهم ـ معتقدند تنها تعداد انگشت شماري از نمايندگان اين مجلس نماينده نيازهاي شهروندان، حقوق شهروندي و خواسته هاي آنها هستند اما عده زيادي از اين نمايندگان را نمي شناسيم، قبل از انتصاب به نمايندگي مطلبي از آنها نخوانده ايم و در قبل و بعد از انتصاب هم صداي آنها را نشنيده و نمي شنويم!
نويسنده در ادامه مي افزايد به نظر من، بايد مزاياي مادي آنها کاهش يابد، زيرا منطقي نيست آنها در مقابل فعاليتي که نصف آن را در خواب و خروج از مجلس و غيبت در زمان راي گيري ها مي گذرانند چنين حقوق و مزايايي دريافت کنند. اين چيزي است که يکي از اعضاي سابق مجلس صراحتا به من گفت.
چرا دور برويم! فضاي تويتر شاهدي بر برخي از آنها است ـ البته باز هم تعميم نمي دهم ـ تنها تعداد معدودي از نمايندگان در فضاي توئيتر ديده مي شوند که به مردم و نيازهايشان مي پردازند ولي در مقابل، تعداد زيادي از آنها، که خودم فعاليت هايشان را در توئيتر پيگري کرده ام، بيشتر وقتشان را در پايگاه هاي ارتباط اجتماعي صرف مي کنند و به شدت دنبال فعاليت رسانه اي هستند و به شدت براي افزايش مخاطبان خود و تبديل شدن به چهره اي سرشناس تلاش مي کنند. آنها ديدگاههاي ديگران را بدون ذکر منبع به خود نسبت مي دهند تا خود را مهم جلوه دهند و علاقه شديد خود را به تصدي سمت هاي وزارتي پنهان نمي کنند.
اين سئوال براي من پيش مي آيد که اين افراد و دوستانشان چه وقت طرح هاي مجلس را مطالعه مي کنند که به آنها راي دهند!؟ و با توجه به آن که صبح و شام سرگرم فعاليت در فضاي سايبري و توئيتر هستند پس چه زماني طرح ها و مطالعاتي را براي ارائه به مجلس آماده مي کنند؟! من همه اين مطالب را به عنوان شهروندي مي گويم که رفتار منافقانه بلد نيست و با عاطفه و احساساتي که آنها با تکيه بر آن، پيشنهادي را کنار گذاشتندکه حق بازنشتگان و خانواده هايشان بود، بيگانه است.