مجله شبانه باشگاه خبرنگاران؛ از کار‌هایش خاطره‌ها داریم از سریال آوای فاخته گرفته تا سریال هتل و فیلم لیلی با من است. او چند سالی است که بیشتر در کارهای طنز تلویزیونی بازی می‌کند شاید به همین دلیل بازی در سریال اولین انتخاب را پذیرفته است.به بهانه حضور لرستانی در نقش مادر خانواده، «ایران» با او به گفت‌وگو نشست.
از کار‌هایی که این روزها انجام می‌دهید برایمان بگویید؟می خواهم یک تله‌فیلم «دردسر آرام » را کارگردانی کنم. تصمیم دارم در این تله‌فیلم خودم هم بازی کنم. این اولین تجربه‌ای است که به این شکل دارم یعنی هم بازی می‌کنم و هم کارگردانی. در حال حاضر هم در مرحله پیش‌تولید هستیم.
مضمون آن چیست؟ آیا باز هم شبیه به تله‌فیلم ماه‌منیر است؟شاید تنها طنز آن شبیه به ماه‌منیر باشد.
راستی چرا بعد از موفقیت ماه‌منیر دیگر چیزی شبیه به آن نساختید؟چرا بعد از آن فیلم زیر خاکی را کار کردم اما ماه‌منیر خیلی موفق بود حتی یک بار به همراه فیلم‌های سینمایی به جشنواره‌ای در روسیه راه پیدا کرد. من هم رفتم و تازه آنجا متوجه شدم که مخاطب بین‌المللی یعنی چی، تجربه بسیار خوبی برایم بود.
برای اولین بار مجذوب کدام وجه از بازیگری شدید؟ این که مقابل دوربین بازی می‌کنید یا این که جای فرد دیگری قرار می‌گیرید؟شاید هر دو. اما بیشتر این وجه برایم جذاب‌تر است که از قالب خودم دور می‌شوم و به شخصیت دیگری تبدیل می‌شوم ضمن این که می‌توانم بخشی از وجوه خودم را که نمی‌شناسم، پیدا کنم و آن را مقابل دوربین بیاورم. البته ممکن است یک بازیگر در طول زندگی هنری‌اش نتواند همه نقش‌هایی که در درون‌اش نهفته را در قالب نقش‌های مختلف به نمایش بگذارد.
شما تا به امروز همه نقش‌هایی را که توانایی بازی کردن آنها را دارید تجربه کرده‌اید؟خیر، هنوز نقش‌های زیادی در درونم وجود دارد که آنها را اجرا نکرده‌ام. به این معنا که هنوز نقش‌های زیادی هست که می‌توانم آنها را بازی کنم و امیدوارم کارگردانان با اعتماد بیشتری مرا برای بازی در کارهایشان انتخاب کنند. چون به نظر من کارگردانان هم باید شجاعت بیشتری در واگذاری نقش به بازیگران داشته باشند.
شما در زمینه کارگردانی تحصیل کرده‌اید اما اکثر مردم شما را به واسطه بازی‌هایتان می‌شناسند آیا این موضوع خواسته خود شما بود که بازیگری را به عنوان حرفه اصلی انتخاب کنید؟درست است که من کارگردانی خوانده‌ام اما کارم را با بازی در فیلم نیاز ساخته علیرضا داوودنژاد آغاز کردم. البته تا به حال 17 تئاتر روی صحنه برده‌ام که همه آنها خدا را شکر موفق بوده‌اند برای همین مخاطب خاص با کارهایم در تئاتر آشنا است. اما عموم مردم مرا با نقش‌های تلویزیونی‌ام می‌شناسند.
در حال حاضر خودتان بیشتر دوست دارید کارگردانی کنید یا بازیگری؟
برای من بازیگری راحت‌تر است چون در این شرایط در جمعی قرار می‌گیری که همه چیز از قبل چیده شده و آماده است. البته خیلی دوست دارم در سینما هم کارگردانی کنم اما واقعا دشوار است.
شما در اغلب کار‌هایی که کارگردانی کرده‌اید از لهجه استفاده کرده‌اید. گرایش شما به استفاده از لهجه دلیل خاصی دارد؟به نظر من لهجه‌های مختلف ایران آن قدر وسیع و زیباست که ما بازیگران و کارگردانان باید با استفاده از آنها در آثار مختلف لهجه‌ها را به مردم بشناسانیم. ضمن این که من همیشه سعی کرده‌ام با احترام به سراغ لهجه‌های مختلف بروم هیچ وقت آنها را به سخره نگرفته‌ام و برای همه لهجه‌ها حرمت قائل هستم.
از یک جایی به بعد اغلب کارهای شما چه در سینما و چه در تلویزیون طنز شدند آیا دنبال کردن این ژانر علاقه خودتان است یا چون بازی در نقش‌های طنز به شما پیشنهاد می‌شود، آنها را می‌پذیرید؟من خودم ژانر طنز را دوست دارم. از طرفی به نظر من مردم ما مردم غمگینی هستند و اگر ما بتوانیم آنها را بخندانیم کار بزرگی کرده‌ایم بنابر این خودم هم دوست دارم که در این زمینه فعالیت کنم
اما بازیگران خانم مانند بازیگران مرد در طنز دستشان باز نیست؟
بله درست است. چون معمولا نویسندگان آثار طنز آقایان هستند و با نگاه مردانه این آثار را می‌نویسند. در حالی که بازیگران زن کمدی را هم می‌توان در موقعیت‌های مختلف قرار داد به شرط آن که نویسنده خلاق و کارگردان شجاع باشند. ما نیاز داریم که فضا‌های تازه‌تری را تجربه کنیم.
با توجه به این که خودتان هم دست به قلم هستید چقدر با نویسنده و کارگردان در ارتباط با نقشتان صحبت می‌کنید؟معمولا در مورد نقش‌ام با کارگردان صحبت می‌کنم چون می‌خواهم به یک نقطه مشترک برسیم.
چقدر از بداهه استفاده می‌کنید؟اگر کارگردان این اجازه را به من بدهد، حتما این کار را می‌کنم ولی چون معمولا تابع کارگردان هستم و در کار او دخالتی نمی‌کنم حتما از قبل نظرشان را می‌پرسم.
به بازیگرانی که در کارهای شما بازی می‌کنند هم اجازه می‌دهید نظرشان را به شما بگویند و دست آنها را زمان اجرای نقش باز می‌گذارید؟بازیگران من واقعا سر صحنه امپراتوری می‌کنند (می‌خندد) اجازه می‌دهم تا براحتی نظراتشان را با من در میان بگذارند.
خب برویم سراغ اولین انتخاب، چه شد در این سریال بازی کردید؟از طرف خانم پاکروان که مدیر تولید این سریال است برای بازی در این کار دعوت شدم وچون دوست داشتم با آقای صباغ‌زاده کار کنم این پیشنهاد را پذیرفتم.
تجربه همکاری با آقای صباغ‌زاده چطور بود؟خیلی خوب بود. یکی از خصوصیات آقای صباغ‌زاده این بود که از قبل فیلمنامه را دکوپاژ نمی‌کردند و سر صحنه همه چیز شکل می‌گرفت و این برای من خیلی جذاب بود.
گویا فیلمنامه آماده هم نداشتید، درست است؟بله و برای همین من فقط با اعتماد به کارگردان بازی در این سریال را قبول کردم. اما به نظر من خیلی بهتر است که فیلمنامه از قبل آماده باشد چون در غیر این صورت مثل این می‌ماند که توی میدان مین در حالی که تاریک هم هست راه بروی.
چه چیزی را خودتان به نقش اضافه کردید؟من دوست داشتم از عینک برای این نقش استفاده کنم که خب این موضوع را پیشنهاد دادم و پذیرفته هم شد
قصه این سریال را تا چه حد دوست داشتید؟واقعیت این است که قصه این کار را خیلی دوست نداشتم اما در مجموع بد نبود. طنز دلخواه من طنزی است که در تله‌فیلم ماه‌منیر کار کردم این سبک را خیلی دوست دارم و به علایق من نزدیک‌تر است.
مخاطب و سلیقه او چقدر در انتخاب کار‌هایتان اهمیت دارد؟بی‌تاثیر نیست. مثلا این را خیلی خوب می‌دانم که مخاطبم دوست دارد که من نقش مثبت بازی کنم هر چند که این خواسته خودم نیست بهر حال برایم مهم است که مخاطب نقشی را که بازی می‌کنم دوست داشته باشد.
اگر قرار باشد از سریال اولین انتخاب یک انتقاد کنید چه می‌گویید؟طراحی لباس این کار خیلی ضعیف است. البته آقای حداد (طراح صحنه) آدم خوبی است اما واقعا برای پوشیدن این لباس‌ها من خیلی زجر کشیدم چون بسیار سنگین و زیاد بودند.
مادر خانواده در این سریال بیشتر از دخترانش انرژی دارد، آیا این ویژگی از ابتدا برای این شخصیت در نظر گرفته شده بود؟این ویژگی را خودم به نقش اضافه کردم. هیاهو و شلوغ‌بازی‌های این مادر را دوست داشتم به هر حال این هم خودش یک نوع ترفند برای نزدیک شدن به نقش است.
مقابل دوربین زندگی کردن یعنی چی؟یعنی این، اَدا در نیاوردن و در نقش غرق شدن و واقعی بازی کردن. من در بعضی از کارهایم این نوع بازی را تجربه کردم مانند فیلم نیاز.
نقش خاصی که تا به حال بازی کرده‌اید؟نقش بهنوش در سریال آوای فاخته، واقعا این نقشم را دوست دارم.
شما در نقش‌های تاریخی هم خوش درخشیده‌اید مانند مختارنامه یا امام علی(ع) چرا دیگر در سریال‌های تاریخی بازی نمی‌کنید؟چون پیشنهادی نداشتم. اتفاقا من خودم خیلی این نوع کارها را دوست دارم چون خاص هستند و البته سخت اما باید پیشنهاد شود تا من بتوانم در این گونه کارها هم بازی کنم.
لذت‌بخش‌ترین لحظه کاری شما؟لحظه‌ای که می‌گویند حرکت.
چرا؟چون یک زندگی جدید و یک تجربه نو آغاز می‌شود.
آیا هنوز هم هنگام بازی مقابل دوربین دلشوره دارید؟بله. البته این دلشوره با اضطراب و استرس فرق دارد.
برای نوشتن فیلمنامه‌هایتان از چه چیز‌هایی بیشتر الهام می‌گیرید؟قصه زندگی خودم چون من از یک ایل بزرگ و پر از قصه آمده‌ام.
برای کودکان یک زمانی کار‌هایی انجام می‌دادید الان هم در این زمینه فعالیت دارید؟بله یک سریال 26 قسمتی ساخته‌ام به نام پَرگل که قرار است از شبکه دو پخش شود
شما یک زمانی در زمینه حمایت از هنرمندان پیشکسوت فعالیت می‌کردید، آیا هنوز هم این کار را می‌کنید؟خیر، شش سال است که دیگر در این زمینه فعالیتی ندارم اما هر زمان که مسئولان از من بخواهند می‌توانم تجربیاتم را در اختیارشان بگذارم.