به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران، به نقل از سرنخ، بعضی از آزمایشگاهایی که دانشمدان در آنجا تحقیق و بررسی انجام می‌دهند، خطرناک‌ترین دانشگاه‌های دنیا نامیده شده‌اند. جایی که کمتر افرادی جرأت رفتن به آنجا را داشته‌اند و خیلی‌ها نتوانسته‌اند از این مکان‌ها جان سالم به در ببرند.
آزمایشگاه وستوک
آزمایشگاه وستوک که در قطب جنوب قرار دارد، در واقع متعلق به روسیه است که در سال 1957 و به منظور تحقیقات ژئوفیزیک ساخته شد. این منطقه، رکورددار سرد‌ترین نقطه روی زمین است که دمای آن در بیشتر اوقات به منفی 89 درجه سانتی‌گرا می‌رسد که البته این دما در بعضی از زمستان‌ها پایین‌تر هم آمده و به منفی 91 درجه سانتر‌گراد هم می‌رسد.
این دما به معنی آن است که یک فرد عادی با لباس معمولی، تنها در عرض چند دقیقه منجمد شده و جان خود را از دست می‌دهد.
دانشمندانی که در این ایستگاه مشغول کار هستند، یخ‌ها را می‌شکافند تا بتوانند درباره گذشته زمین تحقیق کنند، این ایستگاه نزدیک‌ترین ایستگاه قطبی، 1300 کیلومتری فاصله دارد.
حتی تابستان‌های این منطقه نیز در مقایسه با مانطق دیگر زمستانی وحشتناک به حساب می‌آید اما با این حال در تمام طول تابستان، 25 دانشمند و مهندس در این ایستگاه مشغول فعالیت هستند، این در حالی کاست که از این تعداد، تنها 13 نفر طاقت تحمل زمستان‌های قطب جنوب را دارند و همچنان تا فصل آینده به تحقیقات خود ادامه می‌دهند.
گودال ماریانا
در قسمتی از کف اقیانوس آرام و در نزدیکی جزایر ماریانا، گودالی به عرض 2550 کیلومتر قرار دارد، اما این تنها مسئله‌ای نیست که این مکان را استثنایی کرده است گودال ماریانا عمیق‌ترین نقطه در تمام دنیاست که عمق آن در حدود 11 کیلومتر از سطح دریاست البته تمام قسمت‌های آن دارای همین عمق نیستند، به خاطر گرد بودن زمین، عمق گودال در منطقه‌ای که به هسته زمین نزدیک‌تر است به 13 کیلومتر هم می‌رسد همین موضوع باعث شده تا این منطقه یکی از مهم‌ترین مناطق و آزمایشگاه‌ها برای اقیانوس شناسان و محققان باشد، البته به غیر از محققان تا به حال چند غواص هم دل و جرأت رفتن به این گودال را داشته‌اند که یکی از آنها جیمز کامرون بوده است.
در سال 2012 کامرون موفق شد تا رکورد عمیق‌ترین شیرجه زیر‌آبی در این گودال را به نام خود ثبت کند، فشار آب در این مکان بسیار زیاده بوده و در حدود هزار برابر سطح آب است، همچنین دمای آب در گرم‌ترین شرایط هرگز بالاتر از 4 درجه سانتی‌راد نخواهد بود. برای رفتن به این گودال با این فشار باید زیر دریایی‌هایی بسیار مستحکم داشت.
گودال ماریانا برای اولین بار در سال 1951 و توسط ستوان دان والش و مهندسی به نام ژاک پیکارد که سوار بر زیر دریایی چلنجر متعلق به ارتش آمریکا بودند کشف شد، به همین خاطر عمیق‌ترین نقطه آن چلنجر نام دارد. تا 42 سال پس از کشف این نقطه، تنها همان دو نفر موفق به دیدن آن شده بودند تا اینکه در سال 2012 جیمز کامرون با زیر‌دریایی «دیپ سی چلنجر» 20 دقیقه در این مکان تحقیق کرد، او در ساخت فیلم «ورطه» از این گودال استفاده کرده بود.
آزمایشگاه بیوایمنی سطح چهارم
آزمایشگاه‌های بیوایمنی که در آمریکا قرار دارند، آزمایشگاه‌هایی هستند که روی انسان‌ها، عوامل مرگ و بیماری‌های مختلف تحقیق می‌کنند. این آزمایشگاه‌ها از نظر مطالعاتشان به چند دسته تقسیم شده‌اند که سطح یکم تا چهارم نامیده می‌شوند.
در آزمایشگاه‌ی سطح اول، آزمایش‌های معمولی‌تر انجام می‌شود و آزمایشگاه‌های سطح چهارم روی خطرناک‌ترین و کشنده‌ترین بیماری‌ها در طول تاریخ تقحیق می‌کند، به‌طور خلاصه باید گفت که تقریباً تمام بیماری‌هایی که در این آزمایشگاه مورد بررسی قرار می‌گیرند، هیچ دارو و درمانی ندارند و البته نکته مهم این است که این محققان در برابر بیشتر این بیماری‌ها واکسینه نیستند.
افرادی که در این آزمایشگاه مشغول به کار هستند لباس‌های مخصوصی به تن داشته و منبغ تنفسی جداگانه‌ای از محیط آزمایشگاه دارند، که اینها تنها امکانات ایمنی آنها در برابر این ویروس‌ها و باکتری‌های کشنده است. در واقع این افراد هیچ‌گونه امنیتی ندارند و تنها یک سر سوزن آلوده می‌تواند جان آنها را به سادگی بگیرد.
برای مثال در سال 2004 یک محقق روسی هنگام آزمایش روی بیماری ایبولا، به وسیله یک سوزن آلوده شده و چند روز بعد، جان خود را از دست داده.
آزمایشگاه فضایی
فضا یکی دیگر از خطرناک‌ترین مکان‌هایی است که تا به حال دانشمندان در آن به کار‌های تحقیقاتی مشغول بوده‌ان، مکانی که برخلاف گودال ماریانا هیچ فشاری ندارد، نه فشار و نه اکسیژن. قرار گیری در این شرایط بسیار خطرناک است زیرا می‌تواند به خاطر اختلاف فشار در داخل و خارج بدن، در یک لحظه باعث پارگی ریه‌ها شده و در نهایت منجر به مرگ فضانورد شود.
همچنین این خلاء می‌تواند باعث پارگی پرده گوش و سینوس‌ها شود. پارگی مویرگ‌ها و ایجاد کبود در نقاط مختلف بدن از کمترین و عادی‌ترین مشکلاتی است که تقریباً برای تمامی فضا‌نوردان پیش می‌آید. به غیر از تمام این مشکلات، قرار‌گیری در چنین شرایطی برای مدت طولانی، می‌تواند باعث هایپو کسیا یا کمبود اکسیژن در تمام بدن شود.