مدت ها بود ذهنم درگير سوالات مختلفي درباره موضوع انتظار و غيبت امام زمان(عج) بود. تا اين که با استاد بزرگواري آشنا شدم. بعد از گفت وگويي شيرين، صحبت مان به ملاقات بعدي کشيد. جلسه اول درباره اين موضوع صحبت کرديم که ممکن نيست از کسي که نمي شناسيم اطاعت کنيم؛به همين دليل براي عمل به فرمان خدا درباره اطاعت از اولي الامر، لازم است که امام زمان(عج) را بشناسيم تا خداي ناکرده، مصداق اين حديث شريف نباشيم که پيامبر(ص) فرمودند: «هر کس امام زمان خودش را نشناسد و بميرد، به مرگ جاهليت مرده است»(۱) در شروع جلسه دوم به آن استاد عزيز گفتم: «از جلسه قبل دائم در اين فکرم که امام زمان(عج) را بشناسم، براي همين اطلاعاتي در زمينه نام، القاب، تاريخ تولد و غيبت ايشان که شامل غيبت صغري و کبري مي باشد کسب کردم.
اين مقدار شناخت از امام زمان(عج) کافي است؟» استاد گفت: «شناخت مراتبي دارد، در مورد امام هم اولين و حداقل شناخت اين است که شخص ايشان را بشناسيم. اما از اين حداقل که بگذريم، هرچه بيشتر درباره ايشان بدانيم به خير و سعادت نزديک تر مي شويم و بهره مندي ما از برکات وجود حضرت بيشتر مي شود». من هم گفتم: «دوست دارم شناختم از ايشان بيشتر شود. براي همين سوالاتي که برايم پيش آمده را مي پرسم. سوال اولم اين است با توجه به مطالعاتي که داشتم آن حضرت در ۵ سالگي به امامت رسيدند. يک کودک در اين سن، چطور مي تواند شايسته اين مقام باشد؟» استاد پرسيد: «به نظر شما در چه سني يک فرد مي تواند شايسته اين مقام باشد؟» گفتم: «من هم مي دانم بزرگي به عقل است نه به سن و فرد بايد شايستگي علمي داشته باشد اما اگر فرد ۳۰ يا ۴۰ سال زندگي کند، از عمل او براي ما مشخص مي شود که شايستگي لازم را دارد يا نه؟»
استاد گفت: «پس فايده سن زياد، کسب شناخت براي ما نسبت به شايستگي هاي آن فرد است؟» گفتم: «بله!» گفت: «اگر ما آن کسي بوديم که بايد امام را تعيين کنيم، نياز به گذشت زمان براي کسب شناخت داشتيم؛ اما خداوند که آگاه از گذشته و حال و آينده ماست قبل از گذشت زمان نتيجه کار ما را مي داند، نيازي ندارد که اين مدت را صبر کند. لذا با توجه به علم نامحدود خود، حجت خود را انتخاب مي کند». گفتم: «حالا فهميدم، اشتباه من اين جا بود که خدا را با خودم مقايسه مي کردم. اما تا به حال چنين ماجرايي سابقه داشته است؟»
استاد گفت: «بله، در بين انبيا سابقه داشته، قرآن کريم درباره دو پيامبر بزرگ يعني حضرت يحيي و حضرت عيسي(ع) خبر مي دهد که اين دو نفر در کودکي به پيامبري برگزيده شده اند.»(۲)
(۱) اصول کافي- ج۱-ص۳۷۶
(۲) سوره مبارکه مريم- آيات ۱۲ و ۳۰
مهدي عدالتيان
برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید