به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران، به نقل از تسنیم، روزنامه میامی هرالد در گزارشی نوشت: نزدیک ترین چیز به سفیر آمریکا در ایران یک غول 217 سانتی متری است که با لهجه منطقه کارائیب صحبت می‌کند.
گارث ژوزف، متولد جزیره دومینیکن و ساکن نیویورک در زمان خودش، شناخته شده ترین بازیکن خارجی لیگ برتر بسکتبال ایران بود. او در زمین بازی مثل یک برج مهیب مقابل بازیکنان حریف می‌ایستاد و ریباندهایش معروف بود. ژوزف در خارج از زمین به هواداران وحشت زده‌اش لبخند می‌زد و آنها را در آغوش می‌کشید. او به خوبی آموخته بود که در ایران چطور سیاست، ورزش و اعتقاداتش را مدیریت کند.
گارث ژوزف می‌گوید: وقتی شما در کشورهای متفاوت بازی می‌کنید، ملیت، رنگ و حتی نژاد خود را از دست میدهید. شما فقط یک بازیکن بسکتبال هستید و این به شما اجازه می‌دهد تا با افراد در مورد ارزش‌ها و فرهنگ خود بدون اینکه به شما حمله کنند، صحبت کنید.
تاکنون تعداد زیادی بازیکن آمریکایی فارغ از مسائل میان ایران و آمریکا با دستمزدهای بالا در لیگ برتر ایران دریبل زده و بازی کرده‌اند. بازیکنی مثل گارث ژوزف که سابقه چند بازی در لیگ بسکتبال حرفه‌ای را در سال 2000 دارد در هر ماه 20 هزار دلار دستمزد می‌گیرد در حالی که قرارداد یک بازیکن جوان در NBA حدود 400 هزار دلار در سال است.
دولت‌های ایران و آمریکا حدود 30 سال با هم هیچگونه رابطه سیاسی نداشتند و ورزشکاران تنها افرادی بودند که دو طرف از یکدیگر می‌توانند ببینند. گارث با حضورش در ایران سعی کرد تفکرات موجود را با ایجاد روابط خوب با هم تیمی‌های ایرانی‌اش تعدیل کند تا همسر و فرزندانش دیگر نگران او در ایران نباشند. او می‌گوید: من هم جهت گیری سیاسی خودم را دارم ولی به ایران نیامدم تا بر سر مسائل سیاسی بجنگم. ما همه مشکلات خودمان را داریم حتی در آمریکا هم که ادعای دموکراسی را دارد در عمل کسی به صورت کامل آزاد نیست.
بازیکنان آمریکایی با دریبل‌ها، شوت‌ها و خالکوبی‌هایی که دارند برای تماشاگران ایرانی جذاب هستند. برای آنها خیلی جالب است که وقتی به سالن می‌آیند شعارهایی با مضمون «انرژی هسته‌ای حق مسلم ماست» بشنوند.
گارث ژوزف که به اتفاق 3 فرزند و همسرش در نیویورک ساکن است اوقات فراغت خود در ایران را در به مطالعه تاریخ ایران می‌گذراند در حالی که جان کارتر، دیگر بازیکن آمریکایی که سال 2009 در صنام بازی می‌کرد، تفریحات خاص خودش را در آپارتمانش داشت. آی پاد، سیم‌های به هم پیچیده بازی ویدئویی و اینترنت سرگرمی‌های «جانی» در ایران بودند ضمن اینکه او فقط یک تلفن با پیتزای داغ فاصله داشت. او پیش از اینکه در لیگ ایران بازی کند به هیچ عنوان موافق حضور در ایران نبود اما وقتی از دستمزد بازیکنان با خبر شد، لحظه‌ای در آمدن به تهران تردید نکرد.
گارث سرانجام به مقام قهرمانی لیگ برتر ایران با تیم صبا باتری رسید. آخرین تصویری که طرفدران بسکتبال در سال آزادی از او به یاد دارند، صحنه‌ای است که او یکی از طرفداران خردسالش را روی شانه‌هایش گذاشته و هم تیمی‌ها هم او را در آغوش گرفته‌اند.