به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران ، روزنامه واشنگتن پست این مطلب را این گونه آغاز می کند، اگر در دبیرستان های آمریکا از دانش آموزان بخواهید تا روابط بین آمریکا و ایران را توصیف کنند احتمالا کلماتی مثل "دشمن" و تهدید و یا شاید "بی اعتمادی" و " هسته ای" را بشنوید. ولی اگر از آنان درباره عدد 655 سئوال کنید احتمالا سکوت اختیار کرده و چیزی برای گفتن نخواهند داشت. مشابه این اتفاق در کلاس های درس ایران نیز ممکن است اتفاق بیفتد. اگر از دانش آموزان ایرانی نیز در خصوص آمریکا سئوال کنید احتمالا همین کلمات را خواهید شنید ولی در خصوص عدد 655 نیز شاید تعداد کمی از دانش آموزان خیلی سریع بتوانند بفهمند شما درباره چه چیزی سخن می گویید.
عدد 655 شماره پرواز ایران ایر است. اگر می خواهید بهتر بدانید که چرا آمریکا و ایران به شدت نسبت به یکدیگر بی اعتماد هستند و دستیابی به توافق هسته ای تا این حد سخت و دشوار است باید داستان این پرواز را بدانید.داستان پرواز 655 ایران ایر – مانند بسیاری از چالش های ایران و آمریکا- با پیروزی انقلاب اسلامی در ایران در سال 1979 میلادی (1357) آغاز شده است.
زمانی که عراق خاک ایران را اشغال کرد آمریکا از صدام حسین حمایت کرد. این جنگ به یک درگیری وحشتناک 8 ساله تبدیل شد و حدود یک میلیون کشته برجا گذاشت.
در حالی که به پایان جنگ ایران و عراق نزدیک می شدیم ناو آمریکایی وینسنس 3 جولای 1988 میلادی (12 تیرماه 1367) با کشتی های کوچک ایرانی در خلیج فارس درگیر شد. نیروی دریایی آمریکا کشتی های جنگی خود را برای تامین امنیت مسیر انتقال نفت در خلیج فارس مستقر کرده است. در حالی که کشتی های ایرانی و آمریکایی در حال تبادل آتش بودند، پرواز 655 ایران ایر از فرودگاه بین المللی بندر عباس به سوی دوبی برخاست. این فرودگاه هم توسط هواپیماهای غیر نظامی و هم نظامی مورد استفاده قرار می گیرد.
ناو وینسنس هواپیمای ایرباس ای 300 را که حامل 290 مسافر بود با دو فروند موشک سطح به هوا مورد هدف قرار داد و همه مسافران بی گناه آن را به شهادت رساند.مقام های ناو وینسنس مدعی شدند که این هواپیما خود را معرفی نکرده و آنان این هواپیمای مسافربری را با یک هواپیمای اف 14 اشتباه گرفته اند.
"کنت پولاک" تحلیلگر سابق سیا در این باره می گوید، حمله به پرواز 655 ایران ایر یک اتفاق و حادثه بود ولی تهران این گونه به این حادثه نگاه نمی کند. دولت ایران بر این باور است که این حمله هدفمند و با قصد قبلی بوده است...تهران خودش را این گونه متقاعد کرده است که واشنگتن با این اقدام می خواسته نشان دهد که عملا در جنگ با ایران طرف عراق را گرفته است.
این اتفاق کمک زیادی به تقویت این ذهنیت در بین مقام های ایرانی کرد که آمریکا کاملا برای سرنگونی جمهوری اسلامی مصمم است.
در خصوص مساله هسته ای ایران نیز دو کشور باید نسبت به عزم طرف دیگر برای دستیابی به توافق نهایی اعتماد کنند.