به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از الحيات، مثال های زیادی وجود دارد که رئیس جمهور آمریکا حقوق ملت ها مظلوم را نادیده گرفته و چندین بار با این سازمان های تندرو و القاعده پیمان بسته است.
نیازی نیست که خلف وعده های اوباما را در حق فلسطینی ها از زمان روی کار آمدنش بازگو کنیم. او سیاست شهرک نشینی را رد نکرد و بر حق فلسطینی ها در ایجاد یک دولت مستقل تاکید نکرد. به آزادی آنان احترام نگذاشت و به حقوقشان توجهی نکرد.
موضع گیری اوباما درقبال بحران سوریه مثال دیگری است. اوباما در طول دو سال و نیم اخیر بارها تکرار کرد که حکومت بشار اسد روبه اتمام است و نقشی در آینده سوریه ندارد، او می گفت بشار جزئی از مشکل است و مشکل راه حلی را ایجاد کند.
سپس گفت سلاح شیمیایی خط قرمز ماست و اگر بشار به آن نزدیک شود، او را نابود خواهیم کرد.
بعد چه اتفاقی افتاد؟ سوریه اولا در اختیار داشتن سلاح شیمیایی را رد کرد و ثانیا تاکید کرد که آن را علیه مردم در 21 اوت استفاده نکرده است. اوباما الآن می بیند که سوریه رفتار مناسبی با بازرسان سازمان ملل دارد. اظهارات دیروز جان کری برای بی گناهی سوریه کافی است که همکاری او را مورد ستایش قرار داد و این نکته ای است که برای نظام سوریه ایجاب می کند که به جدیت تهدید های آمریکا و اوباما باور داشته باشد.
آیا جان کری می تواند به قدری ساده باشد که نتواند بفهمد چرا بشار اسد امروز این همکاری ها را می کند و همه شرایط را برای بازرسان به وجود آورده تا از هر جا که بخواهند بازدید کنند؟ آیا کری جزئیات توافق خود با روسیه را فراموش کرده که نظام سوریه را به یک طرف سازش تبدیل کرد کما اینکه با اوباما نیز اتمام حجت کرد که از تهدید سوریه به حمله نظامی دست بردارد. تهدیدی که بعد معلوم شد فقط در اندازه حرف بود.
مساله هسته اي ايران و تحريم اين کشور یکی دیگر از کارشکنی های آمریکا در حق ملت هاست. همه حرف های دیپلماسی امروز در این رابطه جریان دارد که در مذاکراتی که قرار است بین ایران و گروه پنج بعلاوه یک که چند روز دیگر در ژنو برگزار می شود ایران را قانع کنند که برنامه هسته اي خود را محدود کند.
الحيات در پايان نوشت: نتیجه این همه بیراهه رفتن های آمریکا در منطقه ما باعث شده که سازمان های سرکش و لجوج بقا و استمرار سلطه خود را بر ملت ها در گرو پیمان های وهمی خود با آمریکا بدانند. و مساله سلاح شیمیایی و هسته ای اصالتا برای این مطرح شده اند که قلع و قمع و سیطره این سازمان ها بر دیگران را توجیه کنند و به عنوان ابزارهایی از آن برای رسیدن به اهداف مورد نظر استفاده شود.