أَوَلَمْ
يَرَ الْإِنسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِن نُّطْفَةٍ فَإِذَا هُوَ خَصِيمٌ
مُّبِينٌ ﴿۷۷﴾ وَضَرَبَ لَنَا مَثَلًا وَنَسِيَ خَلْقَهُ قَالَ مَنْ
يُحْيِي الْعِظَامَ وَهِيَ رَمِيمٌ ﴿۷۸﴾
مگر
آدمى ندانسته است كه ما او را از نطفه اى آفريده ايم پس بناگاه وى
ستيزه جويى آشكار شده است (۷۷) و براى ما مثلى آورد و آفرينش خود را
فراموش كرد گفت چه كسى اين استخوانها را كه چنين پوسيده است زندگى می بخشد
(۷۸)