به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران، پایگاه تحلیلی "اینفورمیشن کلیرینگ هاوس" در مقاله‌ای به قلم "ام.جی. روزنبرگ"، خبرنگار ویژه "واشنگتن اسپکتیتور" می‌نویسد: حسن روحانی و باراک اوباما، رؤسای جمهور ایران و آمریکا با یکدیگر گفت و گو کردند و عکسشان نیز روی یک صفحه چاپ شد. اما این بدان معنا نیست که آنها در مورد مسائلی که این دو کشور با یکدیگر اختلاف دارند، به توافق رسیده‌اند، بلکه نشان می‌دهد هر دوی آنها آماده‌اند که جلو آمده و برای فهمیدن اینکه، آیا می‌توانند با هم به توافق برسند، یکدیگر را محک بزنند.
*** نتانیاهو و «آیپک»، موانع اوباما برای مذاکره با ایران
اگر به روابط 34 سال گذشته این دو کشور نگاه کوچکی بیاندازیم، متوجه می‌شویم، این موضوع به همان اندازه که آزمایشی به نظر می‌رسد، از بسیاری از جهات اتفاق بسیار بزرگی به شمار می‌رود.
با این حال، گمان نمی‌کنم که این جریان به جایی برسد؛ چرا که نتانیاهو و «آیپک»، لابی صهیونیستی وی، یا به عبارتی کمیته امور عمومی آمریکا- اسرائیل، هر دو مصمم هستند که به این جریان پایان دهند.
آنها درنظر دارند که با نفوذ خود بر کنگره آمریکا و تصویب قطعنامه‌ای که روشن می‌کند، کنگره چیزی جز تسلیم ایران در خصوص مسائل هسته‌ای را نخواهد پذیرفت، روحانی را از ادامه راه بازدارند. بااینکه اوباما تلاش دارد که برای حصول اطمینان از صلح آمیز بودن برنامه هسته‌ای ایران، با این کشور وارد مذاکره شود، اما این لابی که در تصویب قوانین مربوط به اعمال تحریم‌ها علیه ایران نیز دست دارد، اصرار دارد که ایران باید کاملا از برنامه هسته‌ای خود دست بکشد.
*** «آیپک»، معتقد است که ایران حق دستیابی صلح آمیز به انرژی هسته‌ای را ندارد
«آیپک» در هفته گذشته، خواسته‌های خود را در بیانیه‌ای اعلام کرده است.
حرف آخر آن این است: کنگره آمریکا، تا زمانیکه ایرانی‌ها غنی‌سازی اورانیوم و نصب سانتریفیوژ‌های جدید خود را متوقف نکرده و اجازه بازرسی بین المللی از سایت‌های هسته‌ای خود را نداده‌اند و ذخایر اورانیوم غنی سازی شده با درصد بالای خود را به خارج از کشور منتقل نکرده‌اند، نباید تحریم‌های اقتصادی اعمال شده بر این کشور را لغو کند. برخلاف دولت آمریکا که حق ایران را (مانند هر کشور دیگری) برای داشتن انرژی هسته‌ای جهت مقاصد صلح آمیز به رسمیت می‌شناسد، «آیپک» می‌گوید که ایران چنین حقی ندارد. جالب اینجا است که اسرائیل ذخایر بزرگی از سلاح‌های هسته‌ای را در اختیار دارد اما ظاهرا این موضوع فرق می‌کند!
*** دیدگاه مغایر آمریکا و اسرائیل، در مورد برنامه هسته‌ای ایران
به علاوه، اگر ایران موافقت نکند که از برنامه هسته‌ای خود دست بکشد، آمریکا در نهایت مجبور است که از اسرائیل در حمله علیه ایران حمایت کند.
به عبارت دیگر، تنها راهی که ایران می‌تواند از حمله نظامی جلوگیری کند، این است که تمام تاسیسات هسته‌ای و عوامل بالقوه خود را از بین ببرد. در اینجا، منظور از «عوامل بالقوه»، دانشمندان هسته‌ای ایران هستند که اسرائیل بارها آنها را در خاک ایران ترور کرده است. این با دیدگاه آمریکا، که هر گونه توافقی از سوی ایران را به منزله گامی در جهت لغو برخی از تحریم‌ها می‌داند، مغایرت دارد.
*** «آیپک» در صدد خنثی کردن تلاش‌های رئيس جمهور ايران
در حال حاضر، «آیپک» در حال تدوین و تصویب قانونی است که در صورت تصویب، این پیام روشن را به روحانی می‌رساند که هرگونه تلاش وی برای رسیدن به توافق بر سر مسئله هسته‌ای، بی‌نتیجه خواهد بود.
سناتور «لیندسی گراهام»، که در کنار «رابرت منندز»، نمایندگان ارشد «آیپک» در مجلس سنا به شمار می‌روند، گفت که «اگر چیزی در ایران تغییر نکند، در سپتامبر یا اکتبر آینده، لایحه‌ای را به مجلس سنا معرفی خواهد کرد که طبق آن، «مجوز استفاده از نیروی نظامی برای جلوگیری از ایران در دستیابی به سلاح هسته‌ای را صادر می‌کند.» به گفته وی، تهدید ایران، تنها راهی است که این کشور را متقاعد می‌کند که برنامه هسته‌ای خود را متوقف کند.
*** لابی صهیونیستی، خواستار تسلیم بی‌قید و شرط ایران است
سناتور «منندز»، «چاک اسکومر»، «جان مک کین» و «گراهام» نیز در نامه‌هایی به اوباما، اصرار داشتند که پیش از آنکه آمریکا امتیازی به ایران بدهد، این کشور باید خواسته غرب را در مورد برنامه هسته‌ای خود، به طور کامل برآورده کند. به طور خلاصه، این سناتورها، با اطاعت بی چون و چرای خود از «آیپک»، خواستار «تسلیم بی‌قید و شرط » ایران هستند. این اقدام به هیچ عنوان دیپلماتیک نیست.
اما چرا باید فکر کنیم که سنا، لوایح جنگی «آیپک» را تصویب خواهد کرد. پاسخ این سوال خیلی ساده است، چرا که انتخابات میان دوره‌ای نزدیک است و این یعنی اینکه اعضای کنگره، برای تبلیغات خود به پول نیاز دارند و «آیپک» این هزینه‌ها را تامین می‌کند.
***«آیپک» به مدت یک دهه است که دولت آمریکا را برای جنگ با ایران تحت فشار می‌گذارد
جالب است بدانید که «جف گلدبرگ»، نویسنده روزنامه «نیویورکر» در سال 2005، «استیو روزن»، مرد شماره 2 پیشین «آیپک» را در پاسخ به این سوال که «آیپک» چقدر قدرتمند است، اینطور توصیف کرده است:
وقتی او این سوال را شنید، لبخندی در چهره‌اش پدیدار شد و دستمال سفره‌ای را در روی میز به جلو کشید و گفت: «این دستمال را می‌بینید؟ ما می‌توانیم در عرض 24 ساعت، امضای هفتاد سناتور را روی این دستمال جمع کنیم.»
در حال حاضر اوباما بیش از هر زمانی، آمادگی خود را نشان داده است. اما «آیپک» به مدت یک دهه است که دولت آمریکا را برای جنگ با ایران تحت فشار می‌گذارد. باید توجه داشت که لوایح «آیپک» برای دستیابی به هدفش، روی دستمال نوشته نخواهد شد.