به گزارش
خبرنگار احزاب باشگاه خبرنگاران، نگاهی به كارنامه جنبش‌ها و جریان‌های سیاسی زنان پس از پیروزی انقلاب اسلامی به خوبی این موضوع را نشان می‌دهد که شكل‌گیری جنبش‌های سیاسی زنان و نقش آنان به عنوان نیروهای موثر سیاسی در مرحله پيدايش انقلاب آشكار شد، در آن برهه، زنان با شیفتگی تمام در صحنه حضور داشتند.
در واقع شركت در اجتماعات برای زنان شكل وظیفه و تكلیف به خود گرفته بود؛
اما پس از پیروزی انقلاب و قدرت گرفتن گروه‌های سنتی_مذهبي، نظریه بازگشت دوباره زنان از عرصه عمومی به عرصه خصوصی قوت گرفت؛ برخی از این گروه‌ها به هیچ وجه حضور زنان در فضای سیاسی را برنمی‌تافتند و در این شرایط تنها ایستادگی حضرت امام خمینی(ره) در مقابل آنها بود كه تا حدودی فضا را تلطیف كرد.
حقوق زن در ايران امروز، موضوع بحث‌هاي جدي با ماهيت سياسي و ديني شده است، در نشست‌هايي كه پيرامون مسائل كنوني ايران، در خارج و داخل كشور تشكيل مي‌شود، حقوق زن، حجم زيادي از گفتار و نوشتار را به خود اختصاص مي‌دهد، در نهادهاي قانون‌گذاري كشور نيز شاهد بوده و هستيم كه تصويب قوانين راجع به زن، مذاكرات را پرتنش مي‌سازد و گاهي منجر به درگيري لفظي شده، تا جايي كه تضادهاي ديدگاهي بر ملا مي‌شود.
در شرايط موجود، پژوهش درباره حقوق زن خواست و نياز زمانه است و پاسخي است شايسته به پرسش‌هايي كه پياپي مطرح شده و دهان به دهان در سطوح و لايه‌هاي گوناگون جامعه مي‌چرخد، چه بسا تحت‌تأثير گسترش تحقيقات و جمع‌آوري كليه نظرات و آراء راجع به حقوق زن و نقد و بررسي آنها، از تنش‌ها كاسته شده و تفاهم و همسويي يا حداقل تحمل، پذيرفته شود.
در جريان مطالعه اصولي قانون اساسي، به روشني فهميده مي‌شود كه در اغلب موارد، قانون‌گذار، زنان را به طور صريح از حقوق برابر سياسي با مردان محروم نساخته، بلكه بر صفات خاصي مانند اجتهاد، فقاهت و ...، براي احراز برخي پست‌ها و مناصب سياسي تأكيد ورزيده است، مفسران رسمي و غيررسمي، اغلب در تفاسير خود بدون استناد به دلايل محكم ديني، آن صفات را خاصِ مردان و در انحصار آنان اعلام مي‌كنند، بر پايه اين تفاسير، زنان از سطوح مديريت سياسي كشور دور نگاه داشته شده‌اند.
از ياد نمي‌بريم كه مراجع ديني ـسياسي در جريان انقلاب 57 و تحولات بعد از آن، مشروعيت حضور زنان در صحنه سياست را به رسميت شناخته و موانع فقهي در خصوص موضوع را متروك اعلام كردند؛ بر مبناي مشروعيت حضور زنان، بازنگري در قوانين پيرامون حقوق سياسي و مشاركت آنان در حكومت و همچنين تجديد نظر در تفاسير، ميسر خواهد بود.
"عشرت شايق"، عضو جمعيت ايثارگران انقلاب اسلامي در اين نوشتار به بررسي برخي مطالبات قانوني زنان و نقش تعيين كننده رئیس مرکز امور زنان و خانواده نهاد ریاست‌جمهوری كه تاكنون تعيين نشده، پرداخته است.
متن کامل يادداشت به شرح ذيل است:
قانون بد بهتر از بي‌قانوني استزنان جامعه چگونه ظاهر و فعال شوند؟ هميشه گفته‌اند قانون بد بهتر از بي‌قانوني است؛ قانون نه تنها منعي براي فعاليت زنان نداشته بلكه مشوق‌ها و پارامترهاي بي‌شماري براي حضور و فعاليت زنان جامعه در عرصه‌هاي مختلف ايجاد كرده است، در کنار بحث قانون اساسی قانون نانوشته مهمي وجود دارد و آن رسالت زنان برای سرنوشت جامعه است؛ اولویت اول برای زنان محیط خانواده بوده که خود با حضور در آن اثبات کرده‌اند.
زنان گام‌هاي بلند اما عميق بردارنددر بحث مطالبات زنان، بهترین اولويت این است که شایستگی و بایستگی‌های مشخص قانونی برای انتخاب افراد در جایگاه و منصب‌های مختلف مشخص شود.
حضور فعال زنان در انقلاب اسلامی نشان می‌دهد که این قشر مهم در جامعه گام‌های بزرگی برداشته و اگر این گام‌های بلند عمیق نبوده و در چارچوب ارزش‌های اسلامی قرار نگیرد، ارزشمند نخواهد بود؛ عمق این رابطه با ارزش‌های دینی نظام حاکم باید دیده شود.
سرنوشت رئيس مركز زنان و خانواده چه مي‌شود؟کابینه دولت يازدهم تشكيل شده و تمام معاونین بخش‌های مختلف کار خود را شروع کرده‌اند، مطالبه اول زنان جامعه ما، تعيين وضعیت مرکز مشارکت امور زنان است که هنوز فردي براي اين پست تعيين نشده؛ چه دلیلی دارد بعد از شروع دولت یازدهم مسئول حوزه زنان معرفی نشده است، آیا شخصیت سیاسی مناسبی را پیدا نکرده‌اند؟ یا از لحاظ اندیشه و سلیقه به فرد واحدی نرسیده‌اند؟ این مهم از خود گذشتگی و پیش‌دستی برخی مسئولین را می‌طلبد.
رئيس مرکز زنان و خانواده اعلاميه حوزه زنان است یک شخصیت با سابقه و فعال در این تشکیلات، همانند اعلامیه‌ای، رویکرد حوزه زنان را نشان داده و تعیین می‌کند.
از ديگر مطالبات زنان جامعه ما، تحکيم خانواده به عنوان نهادي تاثيرگذار است، برای تحکیم خانواده باید هزینه شود، نه اینکه پس از زیرسوال رفتن آن، پوشش حمایتی زنان سرپرست خانوار ایجاد شود.
انتظار مي‌رود دولتمردان صورت حقيقي به قانون بدهند.
طرح "جوانان و ازدواج آسان" به چه سمت و سویی رفته است؟ اگر امکانات و حمایت لازم صورت نگرفته و پایه قوی نداشته باشد، مطالبه دختران و پسران جامعه ما محقق نمی‌شود، در این زمینه حتي حوزه ورزش و جوانان نيز روش‌های عملی کردن اين طرح را به دولت ارائه نداده است.
انتظار جامعه زنان از دولت "تدبير و اميد"با نگاهي به تفاوت جايگاه زنان و مردان، برابري آنان را تنها در بيمه بازنشستگي مي‌بينيم که پس از فوت همسر(زن) چیزی به وراث نمی‌رسد، این تفاوت‌ها باید از دید کلی نگاه شود، دولت‌های پیش، از کنار این حق گذشتند
اما از دولت "تدبیر و امید" انتظار می‌رود تکلیف بیمه زنان خانه‌دار را به سرانجام برساند، چراکه جمیعت زنان خانه‌دار، حمایت‌های خاصی از بیت‌المال مسلمانان نداشته و برخی از آنها دچار سرخوردگی شده‌اند که این خود منشاء برخی آسیب‌های اجتماعی است.
اما چرا از زنان به عنوان یک فعال سیاسی، نماینده و وکیل مردم کمتر مطلب می‌شنویم؟ حضور زنان در مجلس بحث مهم و قابل تاملي است؛ در جریان رای اعتماد به وزرا و تصويب طرح و لوايح، زمان محدودی برای موافقت یا مخالفت مشخص شده و حضور زنان چشمگیر نیست؛ فعال بودن زنان دیدگاهی عاقلانه است، اما زمان به اظهارنظر زنان نمی‌رسد.
در دولت و وزارت آموزش و پرورش معاون زن داریم اما کلمه‌ای از اظهارنظر و بیان برنامه‌ها از سوی آنها نشنيده‌ايم، اسم این اتفاق را چه باید گذاشت؟ آیا نظری نداشتند یا از سويي غفلت و عافیت‌طلبی و از سوي ديگر محدودیت آئین‌نامه‌ای موجب اين مسئله شده است؟ می‌توان در نشستی خبری با فراکسیون زنان با خبرنگاران، پیشنهادات خود را مطرح کنند که اين امر محدودیتی ندارد و اين در حالي است که زنان در صحن مجلس محدودیت دارند.
فعال نبودن زنان در مدیریت‌های موجود و روزمره شدن کارها، باعث بروز رفتارهایی از طرف زنان شده که بيشتر حرکات فمنیستی و انحرافی است.
تریبون دفاع ارزشمند حوزه زنان در چارچوب قوانین موجود کشور به جای اینکه از مبداء، هدفمند به مقصد برسد، دچار انحراف شده و افرادی که با موازین اساسي میانه‌ای ندارند، برای خوشایند دستگاه‌هایی که زیرنظر آنها فعالیت می‌کنند، فقط ظاهر یک مجموعه پژوهشی را به خود گرفته اند.
زنان باید تریبون تخصصی خود باشند و جایگاهی را که اشغال کرده‌اند در جهت مطالبات خود به پیش برند، چرا امروزه زنان فعال، کمپین امضاء حمایت از زنان مظلوم سوریه را ندارند؟
ما از زنان فعال کشور انتظار داریم که اعلام موضع قوی داشته و زنان جامعه امروز را فعال‌تر کنند، هچنين
مدعیان کاذب حقوق بشر را فلج کرده و در بیداری اسلامی نقشی ایفا کنند. چرا از زنان فعال ما صدایی در نمي‌آيد؟ آیا این به آئین‌نامه مجلس مربوط است؟ خیر، غفلت و روزمرگی بود و این اشکال است. بايد با پرهیز از روزمرگی و غفلت، با جوشش بیشتری حرکت کنیم، چرا که در دنیا اعلام موضع کردن مهم‌تر از جایگاه خود افراد است و بر روی افکار عمومی اثر مثبتی خواهد گذاشت.
انتهاي پيام/