به گزارش
خبرنگار حقوقي قضايي باشگاه خبرنگاران، یونیسف در دسامبر 1946 به توصیه شورای اقتصادی و اجتماعی ملل متحد و تصویب مجمع عمومی سازمان ملل متحد ایجاد شد كه در اکتبر 1953 مجمع عمومی این سازمان را به عنوان یکی از ارکان دائمی سازمان ملل شناخت و نام آن را از صندوق بین‌المللی اضطراری کودکان سازمان ملل به نام فعلی تغییر داد و فعالیت‌های یونیسف عمدتاً در جهت ارائه کمک‌های لازم و حمایت از کودکان کشورهای در حال توسعه است.
اين سازمان در سال ۱۹۶۵ جایزه صلح نوبل و در سال ۲۰۰۶ جایزه شاهزاده اتریش را برده و در ایالات متحده، کانادا و برخی کشورهای دیگر یونیسف را بخاطر برنامه «Trick-Or-Treat for UNICEF» یا همان برنامه جمع‌آوری اعانه از خانه‌ها می‌شناسند.
**ارکان یونیسف عبارتند از: هیأت اجرایی: متشکل از نمایندگان 41 دولت عضو که برای مدت سه سال از طرف شورای اقتصادی و اجتماعی انتخاب می‌شوند.
دبیرخانه: یک مدیر اجرایی به عنوان رئیس دبیرخانه از سوی دبیرکل سازمان ملل و با مشورت هیأت اجرایی انتخاب می‌شود.
دفاتر منطقه‌ای: این دفاتر به سازمان‌های مختلف و دولت‌های عضو در اجرای برنامه‌های مشترک یاری می‌دهد.
**اهداف و ماموریت‌هاي سازمان يونيسف
مجمع عمومی سازمان ملل متحد، یونیسف را موظف نموده است تا به دفاع و حمایت از حقوق کودکان بپردازد و به تامین نیازهای اساسی آنان یاری نماید و با افزایش فرصت‌ها، امکان شکوفایی کامل استعدادهایشان را فراهم سازد.
راهنمای یونیسف "پیمان نامه حقوق کودک" است و یونیسف تلاش می‌کند تا حقوق کودکان را به عنوان اصول اخلاقی پایدار و معیارهای بین‌المللی رفتار با کودک برقرار سازد.
یونیسف تاکید دارد که بقاء رشد و حمایت کودکان از عناصر ضروری توسعه جهانی و لازمه پیشرفت بشری است.
می توان اهداف یونیسف را در این موارد مهم بیان کرد:
الف) کمک به بهداشت و یا گسترش بهداشت کودکان به ویژه در کشورهای در حال توسعه.
ب) کمک به بهبود وضعیت رفاهی کودکان.
ج) جلوگیری از استثمار و یا بیگاری کودکان.
د) پائین آوردن سطح مرگ و میر کودکان.
ه) دفاع از حقوق کودکان و پیشگیری از کودک آزاری در قالب دفاع از حقوق بشر.
**زمینه فعالیت‌های یونیسف یونیسف موفق شده است که چارچوبی برای حمایت و دفاع از کودکان فراهم نموده و در جهت شناسائی نیازهای آنها اقداماتی انجام دهد،بنابراين یونیسف، طرح های ملی دولت‌ها را از جهت تأثیر آن طرح‌ها بر میزان تندرستی و میزان مرگ و میر کودکان مورد تجزیه و تحلیل قرار می‌دهد.
یونیسف با توجه به منابع مالی و تجهیزات خود، امکانات و ابزاری که دولت‌ها برای کنترل و پیشگیری یا مهار بیماری‌ها و بهبود تغذیه و یا تأسیس مراکز بهداشتی درمانی نیاز دارند را تأمین می‌کند.
یونیسف در سال ۱۹۷۶ استراتژی متکی بر جامعه را به منظور پاسخ‌گوئی به نیاز میلیون‌ها کودک در جهان در حال توسعه که حتی از ابتدايی ترین امکانان بهداشتی، خدمات تغذیه‌ای و آموزش و پرورش محروم‌اند، اتخاذ کرد.
از دید کارشناسان، این راه، مؤثر، علمی و ارزان است و به این منظور یونیسف بهورزان محلی را برای ارائه خدمات در زمینه مراقبت‌های بهداشتی، تغذیه، آب آشامیدنی سالم، آموزش و پرورش و نیز آموزش مادران و حمایت‌های دیگر از زنان و کودکان آموزش می‌دهد.
این صندوق همچنان، در زمینه تغذیه نوزاد از شیر مادر و تشویق مادر با سازمان بهداشت جهانی همکاری‌های نزدیکی داشته است.
از دیگر زمینه‌های مهم فعالیت یونیسف، اجراء گسترده برنامه واکسیناسیون کودکان جهان بود که تا سال ۱۹۹۰ علیه ۶ بیماری اصلی کودک سرخک، دیفتری، سیاه سرفه، کزاز، سل و فلج اطفال انجام شد و یونیسف با همکاری سازمان بهداشت جهانی این پروژه را به انجام رسانده است.
سایر زمینه‌های فعالیت یونیسف را می‌توان بهداشت مادر و کودک، آموزش و پرورش و رفاه اجتماعی کودکان یاد کرد كه یونیسف به تقاضای دولت‌ها برای بهبود وضعیت کودکان ملل جهان به ویژه کشورهای در حال توسعه و یا توسعه نیافته، با تأکید بر کشورهای فقیر و توسعه نیافته‌تر، بدون توجه به نژاد، مذهب و جنبش، به آنها یاری می‌رساند.
**عمل کرد یونیسف در ایران جمهوری اسلامی ایران از جمله اعضاء یونیسف است که دیرتر از سایرین به این صندوق پیوسته و ایران در سال ۱۳۶۲ هـ.ش (۱۹۸۳) عضو این صندوق شد و همکاری یونیسف با وزارت بهداشتی و درمان، در ارتباط با طرح واکسیناسیون عمومی و مبارزه با بیماری‌های اسهال متمرکز بوده است.
در این دوره همکاری یونیسف به صورت ارائه خدمات مشاوره‌ای از طریق کارشناسان فعالیت‌های آموزشی، تهیه تجهیزات و حمایت مالی از طرح‌های دولت بوده است.
مهمترین اقدامات یونیسف در ایران کاهش میزان مرگ و میر کودکان است كه در سال ۱۹۸۸ سه محور مهم شروع شد که این اقدامات عبارت است از:
تشریع دو برنامه واکسیناسیون در استان‌هايی که سطح واکسیناسیون در آنها پائین است.
تسریع آموزش ماماهای دوره دیده.
سازماندهی مبارزه ملی با بیماری‌های اسهالی از طریق مایه درمانی خوراکی.
سایر اقدامات یونیسف در ایران در دهه ۱۹۹۰ را می توان به این شرح ذکر کرد:
ادامه حمایت از طرح واکسیناسیون همگانی و گسترش پوشش طرح مزبور در مناطقی که نیاز بیشتری به این حمایت دارند.
مشارکت در بازسازی سیستم‌ها و مراکز بهداشتی و مراکز آموزش بهورزی در مناطق جنگ زده.
کمک به پناهندگان افغانی مقیم ایران و ارایه خدمات به مادران و کودکان افغانی.
ارایه کمک‌های اضطراری به زلزله زدگان ۳۰ خرداد ۱۳۶۹ در استان‌های زنجان و گیلان.
فعالیت‌های حمایتی در زمینه برنامه‌ریزی ایمنی دوران بارداری و تنظیم خانواده.
آموزش بهداشت در مورد بیماری ایدز و همکاری با وزارت بهداشت در افزایش آگاهی عمومی.
وارد کردن پیام‌های بهداشتی در کتاب‌های دوره نهضت سوادآموزی در اثر ترغیب و تشویق مداوم یونیسف.
فعالیت‌های تبلیغی درباره کنفرانس سران برای کودکان و تشویق مقامات ایرانی جهت پیوستن به کنوانسیون حقوق کودک.
حمایت از برنامه‌های وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در زمینه کنترل بیماری‌های حاد تنفسی از طریق ارایه کمک‌های فنی و تهیه مطالب کمک آموزشی.
انتهاي پيام/