به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از پايگاه اينترنتي "گلوبال پست"، باراک اوباما رئيس جمهور آمريکا هفته پيش به شدت در شرايطي ناخوشايند و خجالت آور با احتمال رد پيشنهاد حمله نظامي به سوريه از سوي کنگره روبرو بود که اين مسئله وي را وادار مي‌ساخت از بين دو گزينه ناخوشايند يکي را برگزيند: اوباما مي‌توانست کنگره را ناديده بگيرد و عليه سوريه حمله نظامي انجام دهد-- اقدامي که به جاي کاهش آشفتگي، به آن دامن مي‌زد. و يا اين‌که مي‌توانست از راي کنگره پيروي کند که بدين ترتيب مشخص مي‌شد آمريکا در دستان اوباما همچون "ببري پوشالي" است.
بدين ترتيب، روي ضعيف سياست خارجي دولت اوباما نه تنها براي روس‌ها و ايراني‌ها، بلکه براي سوري‌ها و چيني‌ها، و همچنين اسرائيلي‌ها، ترک‌ها و عربستان سعودي نيز آشکار مي‌شد.
ممکن است اين سوال مطرح شود که چطور فرد باهوشي همچون اوباما، با چهار سال تجربه در صحنه جهاني، خود را در شرايطي که از هر طرف باخت بود، گرفتار کرد؟ اما، سوال بزرگ‌تر اين است که چرا ولادمير پوتين رئيس جمهور روسيه سعي کرد اوباما را از اين دو راهي خجالت‌آور نجات دهد؟!
پاسخ واضح براي اين سوال اين است که از نظر پوتين، تلاش‌هاي گروهي براي از بين بردن تسليحات شيميايي، تامين‌کننده منافع راهبردي روسيه خواهد بود.
با توجه به اين مسئله که افراطي ها در طولاني مدت ثبات را در خاور ميانه به خطر مي‌اندازند، آمريکا نيز در سوريه منافع راهبردي مشترک با روسيه را دنبال مي‌کند.
از ديدگاه پوتين، تهديد افراطيون خطري مستقيم و فزاينده براي منطقه قفقاز واقع در جنوب روسيه، محسوب مي‌شود و همکاري براي از بين بردن چنين خطري، ارزش نجات اوباما را از اين شرايط بحراني داشت.
واکنش تحليل‌گرايان و مفسرها به پيشنهاد روسيه در زمينه تحويل گرفتن همه تسليحات شيميايي سوريه، تمرکز بر دشواري جمع‌آوري زرادخانه تسليحات شيميايي سوريه در ميانه خشونت‌ها و توسعه جنگ داخلي در اين کشور، بود. آنها همچنين در مورد اين مسئله گمانه‌زني کردند که اگر اسد به اجراي توافقنامه حاصله بين سرگئي لاورف وزير امور خارجه روسيه و جان کري وزير امور خارجه آمريکا تمايلي نشان ندهد، اوباما چه واکنشي خواهد داشت.
اما اين گمانه‌زني‌ها از خط اصلي خارج شدند.
تسليحات شيميايي نبايد تا اندازه‌اي که اوباما به آنها توجه کرد، محور اصلي واکنش‌هاي آمريکا را به سوريه تشکيل مي‌داد. با توجه به حمايت و اعمال فشار از سوي روسيه، اسد احتمالا بخش مربوط به خود را در اين توافقنامه به خوبي اجرا خواهد کرد. مهم است که اوباما، در حين جلوگيري از يک حمله شيميايي ديگر، در بازنگري خنثي‌سازي تسليحات شيميايي اسد، با انعطاف عمل کند.
به ويژه، لازم است اوباما همه توجه خود را به همکاري با روسيه براي يافتن راه‌حلي براي کل بحران سوريه، معطوف کند. حل مسئله جنگ داخلي سوريه از منافع بلند مدت آمريکا محسوب مي‌شود و اين مسئله بايد نسبت به تعيين خط قرمزها و ديگر مسائل کوتاه مدت، در اولويت باشد.
اين اولويت‌بندي به اين معنا خواهد بود که اوباما بايد نظر خود را از اظهارات دو سال پيش-- اسد بايد برود-- به هدف راهبردي جديدي-- افراطيون(القاعده) نبايد بيايند-- تغيير دهد.
همکاري با روسيه، تضمين کننده رسيدن به نتيجه‌اي موفقيت‌آميز در اين زمينه نخواهد بود، اما فعاليت براي رسيدن به اهداف متغاير به طور قطع از رسيدن به نتيجه جلوگيري خواهد کرد. جان کري اکنون بايد با استفاده از ديپلماسي خاموش و در پشت پرده، به روس‌ها اعلام کند که آمريکا واقعيت مسئله لزوم روي کار ماندن اسد را براي يک يا چند سال آينده، پذيرفته است.
از اين رو، واکنش شديد سليم ادريس رئيس ارتش آزاد سوريه به توافقنامه تسليحات شيميايي بين لاورف و کري، چندان روز از انتظار نبود؛ چرا که اين توافق احتمال حمله نظامي آمريکا را از بين مي‌برد.
شرايط به شدت پيچيده است. اما به وضوح مشخص است که هر چه جنگ براي مدت طولاني‌تري ادامه يابد، سوري‌هاي بيشتري کشته خواهند شد، آواره‌هاي بيشتري از مرزهاي سوريه خواهند گريخت و ثبات اردن اردن و لبنان را بيش از پيش بر هم خواهند زد، و همچنين جنگجويان بيشتري از عراق، شبه جزيره عربستان و ديگر مناطق به سوريه سرازير خواهند شد.