رشد این تکنولوژی با ورود ابزارهای پیشرفته از جمله پیام‌های صوتی و تصویری و قرار گرفتن آن در فضای اینترنت جایگاه نوینی را به این ابزار ارتباطی بخشیده است.
در این میان آنچه جالب توجه است اینکه پیامک به عنوان ابزار ارتباطی و اطلاع‌رسانی از سوی برخی شرکت‌های تبلیغاتی و فراتر از آن ادارات دولتی به جای کارکرد اطلاع‌رسانی دستمایه مزاحمت در زندگی روزانه شهروندان شده است.
از انواع پیام‌های اپراتورهای تلفن همراه گرفته تا انواع تبلیغات سیاسی و اخیرا هم گزارش کار روزانه مدیران.
واقعا جای این پرسش باقی است در کنار این همه ابزار اطلاع رسانی از سایت‌ها و پایگاه‌های خبری اختصاصی ادارات گرفته تا خبرگزاری‌ها و رسانه‌های دیجیتال، چرا اخیر رویکرد مدیران به اطلاع رسانی پیامکی آنچنان فراگیر شده که شاهد سطحی‌ترین کارکرد این ابزار مهم اطلاع‌رسانی هستیم؟!
سوای برخی پیام‌های بهداشتی و یا هشداری که تکرار مستمر آن لازمه زندگی بهتر شهروندان است چرا باید حجم انبوه پیامک‌ها به گزارش کاری روزانه مدیران تبدیل شود به طوری که روزانه انواع پیامک‌های اداری از طریق سامانه‌های انبوه منتشر می‌شود که طی آن از لحظه ورود یک مدیر برای کوچک‌ترین کار روزانه، آغاز به اطلاع رسانی می‌شود.
ضرورت این نحوه اطلاع‌رسانی کجاست؟ فایده آن چیست؟
این امر که در کشور در حال تبدیل به پدیده‌ای ناخوشایند است در هرمزگان نیز طی سال‌های گذشته از شیوع قابل ملاحظه‌ای برخوردار شده است.
مثلا روایت لحظه به لحظه دیدار یک مدیر با فلان مجموعه دقت کنید: هم اکنون مدیر مربوطه وارد مجتمع شد. در حال بازدید است. پشت تریبون قرار گرفت. مکث کرد. این گفت، آن گفت و خلاصه روایت ماجرا به شکل پخش زنده البته با پیامک آغاز به بمباران ارتباطی با مخاطب می‌شود.
این نحوه استفاده از این بستر برای اطلاع رسانی یک بحران بزرگ از قبیل جنگ هم توجیه ندارد چه رسد به گزارش ثانیه به ثانیه یک امر معمول و مرسوم در یک اداره.
این رویه بیش از آنکه جنبه اطلاع رسانی مفید به خود بگیرد به بازی با اعصاب مردم و به تعبیری دیگر سوهان روح تبدیل می‌شود.
جالب اینکه در کنار هر پیامک ارجاع به ادامه خبر در فلان سایت یا خبرگزاری می‌شود.
واقعا چه لزومی دارد از هزینه بیت‌المال چنین استفاده غیر منطقی و غیر ضروری شود که جایگاه این کانال ارتباطی را به جای اطلاع رسانی مفید و سریع به ابزار خودنمایی و مزاحمت تبدیل کند.
روی این سخن بیشتر با روابط عمومی ادارات و نهادهاست که باید توجه خاصی را به این مهم داشته باشند.
چنین بهره‌گیری ناشیانه از ابزار اطلاع رسانی و گزارش لحظه به لحظه رویدادهای عادی و روزانه و روتین مدیر نه تنها کارکرد مثبتی به حساب نمی‌آید بلکه موجب دلزدگی و حتی انزجار گیرنده از چنین پیام‌های می‌شود.
پیام‌هایی که با صرف هزینه زیاد اعم از نیروی انسانی و هزینه‌های فنی، به محض دریافت در بسیاری از موارد بدون خواندن پاک می‌شوند و کمترین نفعی از خود بر جای نمی‌گذارند./ج1