باشگاه خبرنگاران؛ فریدون مشیری در سی ام شهریور ۱۳۰۵ در تهران به دنیا آمد. سالهای اول و دوم تحصیلات ابتدایی را در تهران انجام داد و سپس به علت مأموریت اداری پدرش به مشهد رفت و بعد از چند سال دوباره به تهران بازگشت او سه سال اول دبیرستان را در دارالفنون گذراند و بعد به دبیرستان ادیب رفت. مشيري از همان ابتدا به شعر علاقه داشت و از شعرهاي دوران دبيرستان و سال هاي اوليه دانشگاه، دفتر شعري از غزل و مثنوي نوشت؛ اما آشنايي با قالب هاي شعر نو، او را از ادامه شيوه كهن بازداشت.
مشیری سرودن شعر را از دوران نوجوانی شروع کرده بود، اولین مجموعه شعرش با نام تشنه توفان در سن ۲۸ سالگی او با مقدمه محمدحسین شهریار و علی دشتی در ۱۳۳۴ منتشر كرد. خود او دربارهٔ این مجموعه گفته است: «چهارپاره‌هایی بود که گاهی سه مصرع مساوی با یک قطعه کوتاه داشت، و هم وزن داشت، هم قافیه و هم معنا، آن زمان چندین نفر از جمله نادر نادرپور، هوشنگ ابتهاج (سایه)، سیاوش کسرایی، مهدی اخوان ثالث و محمد زهری بودند که به همین سبک شعر می‌گفتند و همه شاعران نامداري شدند، زیرا به شعر گذشته بی‌اعتنا نبودند. اخوان ثالث، نادرپور و من به شعر قدیم احاطه کامل داشتیم، یعنی آثار سعدی و حافظ و فردوسی را خوانده بودیم، در مورد آنها بحث می‌کردیم و بر آن تکیه می‌کردیم.»
او هم چنين توجه خاصی به موسیقی ایرانی داشت اين دلبستگي تا جايي بود كه در سالهای ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۷ عضو شورای موسیقی و شعر رادیو را شد.
اين شاعر در سال ۱۳۷۷ به آلمان و آمریکا سفر کرد و در شهرهای کلن، لیمبورگ و فرانکفورت و ديگر شهرهاي ايات آمريكا از جمله در دانشگاه‌های برکلی و نیوجرسی به شعرخواني پرداخت. هم چنين در سال ۱۳۷۸ طی سفری به سوئد در مراسم شعر خوانی در چندین شهر اين كشور به شعرخواني پرداخت.
معروفترین اثر مشيري شعر «کوچه» نام دارد که ابتدا در اردیبهشت ۱۳۳۹ در مجله «روشنفکر» چاپ شد.
عبدالحسین زرین‌کوب در بارهٔ شعر فريدون مشیری نوشته است: «در طی سالها شاعری، فریدون از میان هزاران فراز و نشیب روز، از میان هزاران شور و هیجان و رنج و درد هرروزینه آنچه را به روز تعلق دارد، به دست روزگاران می‌سپارد و به قلمرو افسانه‌های قرون روانه می‌کند. چهل سالی – بیش و کم – هست که او با همین زبان بی‌پیرایهٔ خویش، واژه واژه با همزبانان خویش همدلی دارد... زبانی خوش‌آهنگ، گرم و دلنواز. خالی از پیچ و خم‌های بیان ادیبانهٔ شاعران دانشگاه‌پرورد و در همان حال خالی از تأثیر ترجمه‌های شتاب‌آمیز شعرهای آزمایشی نوراهان غرب.»
فريدون مشيري مجموعه هاي شعر تشنه توفان، گناه دريا، نايافته، ابر و كوچه، بهار را باور كن، از خاموشي، مرواريد مهر، آه باران، از ديار آشتي، يك آسمان پرنده، تا صبح تابناك اهورايي، با پنج سخن سر، لحظه ها و احساس و آواز پرنده غمگين به چاپ رسيده است.
هم چنين تعدادي مجموعه به صورت گزينه اشعار از او به چاپ ررسيده كه عبارتند از: پرواز با خورشيد، برگزيده ها، گزينه اشعار، سه دفتر، دلاويزترين، زيباي جاودانه، ريشه در خاك، و هم چنين برگزيده اي از كتاب اسرار التوحيد به نام يكسان گريستن. /ص