به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از شبکه العالم؛ پایگاه خبری الجزیره نت نوشت: مهم ترین دلیل بر اعتماد بوتفلیقه به الغنوشی آن که در دوره بیماری بوتفلیقه، الغنوشی نخستین کسی بود که اجازه عیادت از او داشت. السبسی نیز چهارشنبه گذشته به سبب روابط نزدیکی که با بوتفلیقه دارد، اجازه عیادت از او را یافت. بوتفلیقه روابطی شخصی و دوستانه با السبسی دارد که پیشینه آن به دهه هفتاد قرن گذشته باز می گردد، زمانی که بوتفلیقه وزیر امور خارجه الجزایر بود.
"عبدالعزیز رجایی" وزیر ارتباطات اسبق الجزایر، در گفت وگو با الجزیره نت، گفت: ملاقات با این دو شخصیت تونسی، نمی تواند دقیقاً به معنی میانجی گری بوتفلیقه باشد، بلکه به معنی حمایت از رایزنی های صورت گرفته میان دو طرف تونسی است که از دو ماه پیش آغاز شده است.
وی افزود: بوتفلیقه با به حضور پذیرفتن الغنوشی و السبسی، تلاش کرد گامی در جهت پیشبرد رایزنی ها بردارد تا هر چه سریع تر راه برون رفتی برای بحران سیاسی تونس پیدا شود. این ملاقات ها همچنین حاکی از همبستگی الجزایر با مصیبتی است که تونس دچار آن شده، زیرا تونس نیز در دهه نود، چنین همبستگی با الجزایر داشت.
رجایی بر این باور است که الجزایر در قبال مسائل منطقه ای، مسئولیت دارد و می تواند با حفاظت از مرزها به تونس کمک و این کشور را در مبارزه با تروریسم یاری کند، زیرا این پدیده، به پدیده ای بین المللی تبدیل شده است که به تونس محدود نمی شود و نمی توان به تنهایی با آن مقابله کرد، از آن گذشته، پیامدهای مشکلات امنیتی در تونس می تواند دامنگیر الجزایر نیز بشود.
وی در پاسخ به این سئوال که آیا الجزایر با این گونه تلاش ها از یکی از اصول خود مبنی بر خودداری از دخالت در امور دیگر کشورها عدول کرده است، گفت: این کار را نمی توان دخالت برشمرد، وقتی همسایه، جهت حل مشکلات داخلی یا مبارزه با تروریسم به کمک نیاز داشته باشد، باید کمک کرد.
از سوی دیگر، دکتر "سلیم قلاله" مدیر مرکز مطالعات تطبیقی و نظارتی در گفت وگو با الجزیره نت گفت: الجزایر، همسایه تونس است و از امکانات اقتصادی و توانمندی های لازم برای محافظت از مرزها برخوردار است و می تواند به تونس کمک کند تا از تکرار سناریوی مصر در این کشور جلوگیری کند و این، نقطه تلاقی منافع دو کشور است.
وی افزود: دولت و نخست وزیر کنونی تونس، خواهان ادامه روند اصلاحات بر اساس نقشه راهی هستند که دو سال پیش ترسیم شده است. الجزایر نیز تنش در تونس را نمی خواهد، زیرا این تنش ها می تواند تاثیراتی منفی بر اوضاع داخلی الجزایر به ویژه از طریق مرزها داشته باشد و از آن جا که دو کشور منافع مشترک در این زمینه دارند، طبیعی است که همگرایی میان طرف های درگیر در تونس می تواند نتیجه ای مثبت به همراه داشته باشد.
قلاله با بیان این که الغنوشی روابطی مستحکم با الجزایر دارد، خاطر نشان کرد که این روابط در همگرایی میان دیدگاه ها سهیم خواهد بود و افزود: الغنوشی روابطی بسیار قدیمی با الجزایر دارد که به پیش از رسیدن بوتفلیقه به ریاست جمهوری الجزایر می رسد، وی از اواخر دهه هشتاد و آغاز دهه نود که جنبش النهضه در تونس تحت پیگرد بود، با الجزایر رابطه داشت، زیرا الجزایر اولین پناه الغنوشی و هوادارانش بود و الغنوشی همواره قدردان الجزایر در روزهای سخت بوده است. بنابراین روابط، فقط به الغنوشی و بوتفلیقه محدود نمی شود، بلکه میان حزب حاکم در تونس و کشور الجزایر است.