"عليرضا اخلاقي" نويسنده، منتقد و فيلمنامه‌نويس به خبرنگار
حوزه راديو و تلويزيون باشگاه خبرنگاران، گفت: بيشتر فيلنامه‌هاي ايراني از حيث سكانس داراي بهم ريختگي هستند و گاهي اين مفهوم با پلان و حتي بخش‌‌هايي از فيلمنامه قاطي شده و مرزبندي آن از بين مي‌رود، اگر فيلمنامه نويسان قصد نوشتن سكانس، پلان يا فصل را دارند بايد طوري آن را نگاشته كه كارگردان انديشه فيلمنامه نويس را درك و آن را تبديل به فيلم كند.
اين فيلمنامه نويس افزود: در تعريف معمول سكانس با تغيير زمان و مكان تقطيع مي‌كنيم بعد وارد سكانس بعدي شده و در تعريف كلاسيك زمان‌هاي متفاوت به هم پيوند داده مي‌شود، حال اينكه اين موضوع حتي در كلاس‌هاي دانشگاهي نيز دچار ابهام است و بايد با ارائه يك فرمول قابل فهم براي همه يك تعريف مجزا از تقطيع و توجه به زمان و مكان ارائه دهيم تا تمركز روي لوكيشن‌ها از بين برود.
اين نويسنده اظهار داشت: سينما داراي دو وجه هنري و صنعتي است كه مسايل مربوطه به اين دو حوزه بايد توسط تشكيلات و نهادهاي سينمايي بررسي شود تا با ارائه راهكاري عملي سينماگران نيز به بقاي خود اميدوار باشند.
وي ادامه داد: بخش‌هاي دولتي بايد از راه دور سينما را هدايت و حمايت كنند و شيوه تداخل آنها نبايد به دخالت تعبير شود به گونه‌اي كه استقلال فيلمسازان را زير سؤال ببرد و همچنين تشكيلات و سازمان‌ها و نهادهاي سينمايي بايد جايگاه اصلي خود را پيدا كرده و كارايي خود را در يك چهارچوب منظم و ساز و كار مناسب و حتي محكم‌تر از قبل اعمال كنند در اين صورت مي‌توان در خصوص كليت‌ها اظهار نظر كرد.
"اخلاقي" در خصوص برخي تهيه‌كننده نماها كه فضاي سينما را دچار التهاب كرده‌اند افزود: تهيه‌كنندگي يك كار حرفه‌اي است كه احتياج به دانش، تجربه و مهارت دارد و تنها به صرف صادر شدن يك كارت يا سرمايه داشتن نمي‌توان يك فرد را تهيه‌كننده دانست و البته بيشتر نويسندگان حال حاضر سينماگر نيستند و از جايگاه‌هاي مختلفي وارد شده‌اند و در صورتيكه اين ورود از طريق دانش سينمايي دانشكده‌ها، كلاس‌هاي آزاد و يا تجربه و يا تركيبي از آنها باشد مي‌توان را منطقي شمرد و در غير اينصورت تهيه كنندگان سرمايه‌گذار حق دخالت در هيچ كجاي سينما را ندارند زيرا تهيه كنندگي احتياج به المان و نشانه‌ها دارد و نمي‌توان با 150% سرمايه‌گذاري در يك كار بدون اطلاعات كافي از سينما در مورد آن حتي نظر داد.
اين منتقد در خصوص سينماي دولتي بهتر است يا آزاد؟ عنوان كرد: سينماي دولتي سالهاست كه در كشور ما و بسياري از نقاط دنيا جواب نداده و حتي تلفيق آن نيز كه حمايتي، هدايتي يا بنيادي نيز بوده بعضي مواقع عمل شد و خيلي وقت‌ها نيز عمل نشد و تبديل به نيمه دولتي شد كه حتي از دولتي نيز بدتر و در آن رانت نيز ديده شد و بطور كلي بهترين شيوه سينما غيردولتي ولي با راهبرد نظارتي از سوي دولت و از مسير سينما و بدون هيچ دخالت آسيب زننده مي‌باشد.
"اخلاقي" در پايان عنوان كرد: براي خروج از شرايط كنوني بايد اقتصاد سينما روي پاي خود بايستد و جايگاه آدم‌ها آن مشخص و غير از توانايي و هنر افراد عنصر ديگري دخيل نباشد./ي2