اين نويسنده و مترجم ايراني و همسر "سيمين دانشور" در خانواده‌اي روحاني متولد شده و پسرعموي آيت الله "طالقاني" بود.
دوران كودكي و نوجواني "جلال" در رفاه اشرافيت گذشته و پس از اتمام دوران دبستان، پدر "جلال" سيد "احمد طالقاني" به وي اجازه درس خواندن در دبيرستان را نداده اما وي به دليل جوياي حقيقت بودنش به اين سادگي تسليم خواست پدر نشده و در سالهاي آخر دبيرستان با كلام "كسروي" و شريعت "سنگلجي" آشنا شد.
همين آشنايي مقدمه پيوستن وي به حزب توده در سال 1322 گرديد و وي وارد دانشسراي عالي تهران شد و در رشته زبان و ادبيات فارسي مشغول به تحصيل گرديد. در سال 1323 به حزب توده پيوسته و سه سال بعد از انشعابي جنجالي از آن كناره گرفت.
اولين مجموعه داستان خود را به نام "ديد و بازديد" در همين دوران منتشر كرد و تأثير گسترده‌اي بر جريان روشنفكري زمان خود داشت.
وي علاوه بر داستان به نگارش مقالات اجتماعي، پژوهش‌هاي مردم‌شناسي، سفرنامه‌ها و ترجمه‌هاي متعدد نيز پرداخت.
مهمترين ويژگي آثار ادبي "آل احمد" نثر فشرده و موجز در عين حال عصبي و پرخاشگر مي‌باشد. نمونه‌هاي خوب آن را در سفرنامه‌هايش چون "خسي در ميقات" يا داستان "زندگينامه سنگي بر گوري" مي‌توان ديد. در سال 1326 دومين كتاب خويش به نام "از رنجي كه مي‌بريم" حاوي مبارزاتش در حزب توده را چاپ مي‌كند.
پس از خروج از حزب توده به قول خودش ناچار به سكوت شد. "آل احمد" در سال 1327 با "سيمين دانشور" دانشجوي دانشكده ادبيات، داستان‌نويس و مترجم آشنا شد. با قضيه ملي شدن صنعت نفت و ظهور جبهه ملي و دكتر "مصدق" دوباره به سياست روي آورد.
وي عضو كميته تبليغات نيروي سوم شد و پس از كودتاي 28 مرداد "آل احمد" دچار افسردگي شديدي شده و در اين سال كتاب خود را تحت عنوان سرنوشت كندوها به چاپ مي‌رساند.
وي به معرفي آثار نويسندگان بزرگ معاصر غربي، معرفي بيشتر شعر نو نيمايي و كمك به گسترش آن و حمايت از شاعراني چون "نصرت رحماني"، "شاملو" و ديگر شاعران جوان پرداخت.
نثر وي سبب جهش بي‌سابقه در نثر فارسي و تأثيرپذيري از آثار وي سبب گسترش هر چه بيشتر نوع نگارش ادبي "جلال آل احمد" شد./ي2