الکساندر نیکیولسکو و همکارانش از دانشگاه ایندیانا در ایندیاناپولیس، برای بررسی این مسئله، خون بدن 9 مرد را که از اختلال دوقطبی رنج می‌برند و تمایل به خودکشی دارند، به همراه خون بدن 9 مورد دیگر مبتلا به اختلال دو قطبی را که فکر خودکشی در سر ندارند، جمع کردند و سطوح همه ژن‌های موجود در خون‌شان را مقایسه کردند.
در خون افرادی که تمایل به خودکشی داشتند، چهار ژن به مقدار قابل توجهی
در سطح بالاتری قرار داشته‌اند. برخی پروتئین‌هایی که این ژن‌ها برای آنها
رمزگذاری شده‌اند، در زمره پروتئین‌هایی قرار دارند که می‌دانیم درگیر با
استرس و مرگ سلول‌ها هستند.
پژوهشگران سپس سطوح این پروتئین‌ها را در 42
نفر دیگر با همین اختلال دوقطبی اندازه گیری کردند، که به خاطر اقدام به
خودکشی در بیمارستان بستری شده‌اند. افرادی که مدت بیشتری را در بیمارستان
بستری بوده‌اند، سطوح بالاتری از این پروتئین‌ها داشتند.
در پایان، این گروه خون جسد 9 مرد دیگر را جمع آوری کردند که بدون اختلال دوقطبی مرتکب خودکشی شده بودند، و در آنها هم سطوح افزایش یافته‌ای از برخی از پروتئین‌ها را یافتند.
قانشیام پاندی از دانشگاه شیکاگو می‌گوید که این تحقیق از این جهت منحصر به فرد است که درآن قربانیان خودکشی دو قطبی با افرادی مقایسه شده‌اند که مبتلا به همان بیماری بوده اند، اما مرتکب خودکشی نشده‌اند. اما به گفته او، لازم است که این آزمایش بر روی تعداد بیشتری از بیماران و همچنین افراد خودکشی کرده‌ای که سابقه اختلالات افسردگی و اسکیزوفرنی دارند، انجام شود.
حالا گروه نیکولسکیو در حال جستجو برای این پروتئین‌ها در تعداد بیشتری از مردان، و همچنین زنانی هستند که در طیفی از این بیماری‌ها بگنجند، و امید دارند که بتوانند یک آزمایش خون برای تشخیص افراد با خطر بالای خودکشی را ترتیب دهند.